Benim hayatım buydu. Yıllar önce kurduğum yeni hayatım buydu. Öldürmek. Öldürmek. Öldürmek.
Şimdi ise korkuyla iç içeydim. Bütün bunları soğukkanlı bir şekilde yapıyordum ama bazı zamanlarda kararıyordum.
Evet, elbette Tiffany beni mutlu ediyordu ama içimde doğan belli olmayan korkum yüzünden her zaman ne yapacağımı şaşırıyordum.
Şimdi aklımda makine vardı. Yoona'yı nasıl kullanmam gerektiği hakkında düşünüp duruyordum.
Karanlık, sessiz ve boş bir sokağa girdim. Sırtımı duvara yaslamıştım. Elimdeki bıçakla oynuyordum. Onu çeviriyor, onu siliyordum. Bir süre sonra sokağa biri girdi. Beni gördüğünde önce bir tepki vermemişti. Daha sonra bıçağın parlaklığını görmüş olmalıydı ki korkusunu hissetmiştim. Kaçmak istediğini görebiliyordum. Bıçağı ona fırlattığımda gömleğinden geçen bıçağım duvardaki yumuşak dokuya saplandı. Korkuyla çığlık attığını duyduğumda ona doğru yürümeye başladım. Titriyordu. Terlemişti.
Pantolonumun kenarındaki cebi açıp diğer ve daha uzun bıçağımı çıkardım.
"Yukarı mı istersin aşağımı?"
"En az hangisi acıtır?"
"Sonunda öleceksin zaten. Seç işte."
"A-az a-acıt-tan y-yok m-mu?" Onun bu sinir bozucu konuşmasından iğrenmeye başlamıştım.
"Hadi senin için aşağı diyelim."
"A-az m-mı?"
"İkisi de aynı derece kan çıkarıyor sonuçta dostum. Belki cehennemde falan tekrar görüşürüz." Bıçağı karnına sapladım.
Önce aşağı oynattım. Sonra yukarı. Sonra sola ve sağa. Bıçağı oynatıp duruyordum karnını deşmek için. Bağırsakları dışarı fırlamıştı. Gülerek kenardaki çöp kutusuna fırlattım ve üzerimdeki kıyafetleri değiştirdikten sonra bıçaklarımı alıp çantama koydum. Yanımda getirdiğim benzini sokağa döküp bir yangın çıkardım kıyafetlerim üzerinden.
Sonra da hızlıca uzaklaştım oradan.
*
Eve geri döndüğümde Yuri ve Tiffany'nin, Yoona'yı çoktan hastane gibi bir yere taşıdığını görmüştüm.
"Yine mi öldürdün birilerini Taeyeon?" Yuri sinirlice bana doğru yürüdü. "Sence fazla olmuyor mu bu?"
"Benden daha fazla insan öldürdün sen."
"Onlar-"
"En azından ben bunun karşılığında para almıyorum."
"Ama isteklerini karşılıyorsun Taeyeon. Ve onlar masum insan-"
"Masum insan diye bir şey yok. Bu adam annesine bağırıp duruyordu. Buna katlanamıyorum biliyorsun..."
"Taeyeon-"
"Kimin daha az suçlu olup olmadığına sen karar veremezsin. Sonuçta ikimizde öldürdük."
Oradan uzaklaştığımda Tiffany arkamdan takip ediyordu beni.
"Bari insanların kafasına sık da ölsünler, neden ölmeleri için bu kadar acı çekmeleri gerekiyor? Bahçemizde gömülü bir insan var ve hala ölüp ölmediğini bilmiyorum Taeyeon!"
"Bilmiyorum. Bundan zevk alıyorum sadece."
_______
Sanırım Kim Taeyeon'u en çok tanıdığım bölümlerden biri oldu. Şimdi ilk bölümü düşünün... Bu kız nasıl böyle değişebildi?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
With You (Who am I?)
FanfictionWho am I?'ın yan hikayesidir. TaeNy. --- Ölümün bu kadar acı verici olduğunu bilseydi, yine de öldürmeye başlar mıydı? ---
