" Για να καταλάβεις ότι είναι ερωτευμένος κοίτα τα μάτια του, τα μάτια λένε την αλήθεια που προσπαθείς να κρύψεις!! " αυτά ήταν τα τελευταία λόγια της γιαγιάς μου που μας άφησε πριν 6 μήνες, στοίχισε πολύ, είχαμε μια ιδιαίτερη σχέση με καταλάβαινε μερικές φορές περισσότερο από τις φίλες μου, ήταν απλά ο βράχος σωτηρίας μου, μετά το διαζύγιο των γονιών μου με κράτησε μαζί της για 10 ολόκληρα χρόνια, ήμουν αρκετά μικρή όταν χώρισαν 6 χρονών και η γιαγιά μου κατάφερε και με μεγάλωσε, βέβαια δεν μπορώ να πω πάντα είχα πολύ καλές σχέσεις με τους γονείς μου, κυρίως με την μητέρα μου, αλλά η γιαγιά μου ήταν αλλιώς... Ας συστηθω λοιπόν, είμαι η Αθηνά ένα 16χρονο κορίτσι που μετά τον θάνατο της αγαπημένης μου γιαγιάς αναγκάστηκα να έρθω να μείνω με την μητέρα μου και τον πατριό μου τον Πέτρο, είναι καλός άνθρωπος και δείχνει να αγαπάει πολύ την μαμά μου αν και έχουν 6 χρόνια παντρεμένοι και έχουν και μια κορούλα δηλαδή έχω μια αδερφή 7 χρονών, τώρα θα αναρωτιέστε πώς γίνεται να είναι 7 και αυτοί να είναι παντρεμένοι 6 χρόνια απλά δεν θέλανε, ανεξαρτήτως αν είμαστε από διαφορετικους πατεράδες την Λυδία την αγαπάω πολύ είναι τόσο αξιαγάπητη... Τέλος πάντων σήμερα είναι η πρώτη μέρα του Νοέμβρη και ο καιρός έχει χαλάσει για τα καλά, βρέχει τόσο πολύ αλλά αυτό δεν κρατάει την μαμά από το να μας στείλει στο σχολείο όσο εγώ και η Λυδία να δυνασχετησαμε... Αφού σηκώνομαι πάω στο μπάνιο για να κάνω τα απαραίτητα όταν τελείωσα πήγα προς την ντουλάπα μου πήρα βαριεστημενα ένα ξεβαμενο τζιν ένα φούτερ χωρίς κουκούλα έβαλα τα Adidas μου και πήρα την τσάντα μου για να κατέβω για πρωινό.
Στην κουζίνα βρίσκω την μαμά μου με τον Πέτρο και την Λυδία
Εγώ: Καλημέρα...
Λ: καλημέρα Αθηνου!!
Εγώ: πόσες φορές θα σου πω να μην με λες έτσι;
Λ: έλα ρε Αθηνά δεν θες ούτε εσύ ούτε ο Σταύρος!!
Εγώ: λογικό;;
Μαμά: εεε!! Ηρεμήστε!!! Λυδία μου ο Σταύρος είναι μεγάλος και δεν θέλει όπως και η Αθηνά πρέπει να το καταλάβεις και Αθηνά μου μην αρπάζεσαι με το παραμικρό!!
Λέει και δεν μιλάει κανείς, εγώ τρώω όπως και η Λυδία ενώ η μαμά μου πλένει κάτι πιάτα και ο Πέτρος διαβάζει την εφημερίδα του, να εξηγήσω ότι ο Σταύρος είναι ο αδερφός μου ο κανονικός δηλαδή έχουμε τους ίδιους γονείς απλά είναι μεγαλύτερος, 20 χρονών είναι και σπουδάζει στην Θεσσαλονίκη αλλά κάθε Σαββατοκύριακο έρχεται... Είμαι αποροφημενη στις σκέψεις μου όταν βλέπω τον Πέτρο και την Λυδία να σηκώνονται
Π: έλα Αθηνά μου θα αργήσετε!!
Εγώ: ναι τώρα!!
Λέω και φτιάχνω λίγο τα μαλλιά μου, μετά από ένα δεκάλεπτο και ενώ είμαστε ακόμα στο αυτοκίνητο βλέπω ότι βρέχει καταρακτοδως, βρίζω από μέσα μου αλλά δεν δίνω άλλη σημασία, περνάνε πέντε λεπτά και το αυτοκίνητο σταματάει απέξω από το δημοτικό αφήνει την Λυδία και προχωράει λίγο και ξανά σταματάει αυτή την φορά στην είσοδο του λυκείου, τον χαιρετώ και φεύγω ανοίγοντας την ομπρέλα μου προχωράω και βλέπω πολλά παιδιά στην είσοδο του σχολείου, την ώρα που ανεβαίνω τα σκαλιά νιώθω κάποιον να με σπρώχνει και εγώ να πέφτω ωστόσο η επαφή με το έδαφος δεν έρχεται πότε, αντιθέτως νιώθω κάποιον να με κρατάει γυρνάω να δω αυτόν που με έσωσε και απλά μένω
?: είσαι καλά;
Εγώ: ναι ναι σε ευχαριστώ πολύ!
?: τίποτα!! Άγγελος, με λένε Άγγελο!!
Εγώ: το ξέρω.. Έε εννοώ είμαι η Αθηνά!!
Α: το ξέρω...
Λέει και ξυνει αμήχανα το σβέρκο του και εγώ νιώθω τα μάγουλα μου να κοκκινιζουν, μου χαμογελάει και μου λέει ότι θα τα ξαναπούμε ενώ αρχίζει να απομακρύνετε, ξεκολλαω από την θέση μου και πάω την τρελή κολλητή μου την Μαριάννα που κάθεται με τον κολλητό μας τον Ανδρέα...
Και αυτή ήταν η πρώτη τους συνάντηση...
Τα λέμε πολύ σύντομα......
Βασωωω
VOUS LISEZ
Μην αντιστέκεσαι!!
Roman d'amourόλα αρχίζουν ξαφνικά... Μια μέρα μπορεί να σου αλλάξει την ζωή... Και το κακό είναι ότι δεν ξέρεις πως να το αντιμετώπισεις... το δέχεσαι έτσι όπως έρχεται ή τα συναισθήματά σου αλλάζουν μέρα με την μέρα;;
