Biz her zamanki gibi mahallenin top sahasında toplanmıştık. Berfin , Salih, Güney ve ben. Biz 4'ümüz gece gündüz bir aradaydık. Ben hatırlarım da çocukken ne haylazlıklar yapardık. Mesela kedilerin üstüne su atar zillere basıp kaçardık... Bizim mahallenin çocukları çok darbe almıştı bee. En çokta ben. Berfin'in annesi başka bir adamla evlenmiş Berfin bunu kendine yedirememişti. Salih'le okulda ne dalga geçerlerdi şizofrensin sen sen yaşamayı hak etmiyorsun diye. Birkaç çocuk canı sıkıldıkça bize sataşırdı. Ne olacak zengin bebeleri. Güney ise babasından dayak yediği için evden kaçmıştı. Bana gelince beni ailem istememiş ve bana katlanamamışlardı. Nedeni ben doğduğumda adını hatırlamadığım bir hastalık ile doğmuşum. Beni deniz kenarında dalgalara karşı Seçil annem -yani yeni annem- bulmuş. İşin kötüsü de Seçil teyze yaşıydı ve 3 sene önce bana bıraktığı miras ile göçmüştü.
- Biliyor musunuz? Bu gün Aşırı mahallesine bir zengin aile taşınıyor. Oğulları var adı Emirmiş. Bunu diyen Salih'di. Zenginlerden en çok o çekmişti...
-Hımm. Gelse de bizim aramıza giremez dimi Nero. Bu ise Berfin'di. Nero'da ben oluyorum. -Nehir-
-Gelmese bile sürüm sürüm süründüreceğiz biz onu. Dedim çünkü gerçekten bunu istiyordum. Buradakiler benim kardeşlerimdi. Dediğimiz dedik.
O anda mahallemizde duymaya çok alışmadığımız o araba sesi bu zengin ailenin geldiğinin habercisiydi. Ayağa kalkıp üstümüzü başımızı sirkeledik nede olsa bir merhaba diyelim dimi?!
**************
Olabildiğince kıytırık giysilerimizi giyip graffiti yapmaya hazırlanıyorduk. Berfin de gelince grup tam oldu ve işe koyulduk.
Nehir
- Berfin sen kenara doğru bir hayalet çiz. Salih sende araba çiz. Güney sende şuraya bişeyler çiz işte.
Berfin
- Anlaşıldı. Bence Güney makyaj malzemelerini çizsin.
Salih
- Güney'e yakışır Berfin aferin sana.
Güney
- Ben kalp çiziyorum.
Biz kıpır kıpır çizip hemde didişirken Emir - zengin çocuk- bize doğru gelmeye başladı. Yürüyüşünden tam bir ayaklı ego olduğunu görebiliyordum. Ben bu tarz çocukları hep sevmemişimdir. Bana nedense geçmişimi hatırlatıyor. Çocukken Seçil teyze beni bir erkek çocuğuyla yıkamıştı. O çocukta tam bir yürüyen ego idi. Beni sürekli itiyordu.
Emir
- Yardım lazım mı?! Bu gidişle biraz zor bitireceksiniz gibi geliyor da!? Bu şekilde konuşmasını hayli hayli sevmemiştim. Arsız çocuk.
Nehir
-Kimin acelesi var ki?!
Sorduğu sorunun cevabını güzel verdiğimi düşünüyordum. Çocuğu incelemeye başladım. Kaslı baklavalı falan birşeydi. Saçlarını yana atan tiplerden olduğunu gösteriyordu. - Hayır bir insan o kadar yol geliyor ama nasıl saçlarını ve kendini ayakta tutabilmiş hiçbir fikrim yok- Ben bunları düşünürken o benim sadece gözlerimin içine bakıyordu.
Rahatsız oluyordum. Ne bu şimdi bir tür büyü falan mıydı? Bana bu şekilde bakmasının bir nedeni olmalıydı. Bende gözlerimi kısıp suratında bir yere kilitledim. Bu tarz durumlarda kendimi tutamam. Ve çocuğun ağzını burnunu kırarım. Ama kaldı ki bu çocuğun ailesi var. Başımıza iş açarız. Hem şimdi bu bebenin ailesi zengin olduğundan bu kişiliğin anası sürüm sürüm süründüreceğim sizi tarzı konuşmaya başlayabilir.
Kısa bir süre sonra bizim tayfa duruma müdahale etti. Onlar da düşündüğümü düşünmüş olacaklar ki sert bir tepkide bulunmadılar. Kaldı ki bu bebeden asla korkmam. Hatta vakit buldukça sataşırım. Sataşmak en büyük yeteneğimdir.
Salih
- Oğlum senin işin gücün yok mu?! Bir git şurdan.
Güney
- Bak bela arama hatta bizden uzak dur.
Berfin
- Ayağının tozuyla tozut.
Nehir
- Ne bakıyon oğlum bön bön. Hadi git şuradan.
Korktu sanırım ki öfleye pöfleye yürümeye başladı. Korktu tabi de yoksa sataşırdı. Ee yanlış tabi. Biz aşırı mahalle çocuklarıyız. Hepimizde ibretlik hikayeler var. Bu çocukla bu konuyu konuşmaya karar verdim. Biraz sonra yanına gidip ona her şeyi anlatacaktım. Belki anlar da uzak durur.
Graffitimiz bittiğinde baya geç olmuştu. Vakit bu vakit dedim 'ben banyo yapacağım' bahanesiyle ortalıklardan kayboldum. Hadi bakalım hayır mı şer mi göreceğiz dedim. Bu çocuktan zarar gelmeyeceğini anlamıştım. Ama ne olur ne olmaz yinede bu çocukla arama mesafe koyacaktım. Bu çocuk belki çok az bir ihtimal bize sataşa bilirdi. Sonuçta az çekmedik bizde yani ;)))) Bu çocuk her şeyi bu gün öğrenecekti. Neden öğrenmeli bilmiyorum ama içimden bir ses bunu çok istiyordu.
Umarım beğenmişsinizdir. Bu kısım biraz gizemli oldu 1 atacağım hikaye bölümlerini takipte kalın. Dizi gibi yani belki erken yazarsam erken atarım. Sizlere de bağlı. Vote vermeyi unutmayın 5 günde oyuncuları gireceğim. Sizleri seviyorum. Öpüldünüz. <3
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Aşırı Mahalle Çocukları
Random-Herkes kendi yoluna giderse bu hayat çok zor be nehir NEHİR&EMİR bu sefer gözlerinizi bu kitaptan alamayacksınız
