Carrying The Demons Child

Chapter 18

Days has been passed..

Aga was totally swallowed by her fear. Her eyes is in totally uneasy state like a usual crazy bitch.

Wala na ang mapang-akit na dating nito. Kung noon ay sya ang pinaglalawayan dahil sa angkin kagandahan na palaging pinagnanasaan.

Ngayon ay iba na.

Sya na ngayon ang naglalaway ng walang kadahilanan habang nakatulala at inihihile ang sarili.

Sucks.

I can't imagine myself doing such an eewie session. Yeah, I imagine that on myself dahil malapit ko ng magawa iyon.

Ngunit I ain't gonna end like that. Kaya paulit ulit akong nag-iimagine ng hindi ko masikmurang bagay dahil lumalakas ako sa kadahilanan ayokong bumagsak sa imahinasyon ko.

Kung bakit naman kasi hindi pa ako tinutubos ni Daddy. He should probably searching his lovely daughter missing right now.

Limang araw ng walang progress ang pamamalagi ko rito sa bahay ng kidnapper ko. Nandito parin ako nakamukmok sa kama habang nakalabi.

Suot ko parin ang kadenang nakapalibot saking mga paa at tigang na ang bunganga ng kasama ko.

Tumingala ako sa kisame at doon malungkot na tumunganga. Nong gabing nakipag-party ako kina Taneki ay wala talaga akong naaalala kahit ilang araw ko ng binabalikan ang nangyari.

It's like..its been wipe out on my mind? like toilet flushes the dirt on it. Dahil kahit anong isip ko ay wala akong nari-retrieve na ala-ala kung bakit ako nabihag ng lalaking ito.

I want to ask him if he intentionally put some drugs on my tequila kaya nya ako nakuha ng walang aberya..or maybe he deceived me by his hotness.

Hindi ko alam.

Hindi nya ako pinagsamatalahan o pinakitaan ng kalandian this past few days.

As in hindi talaga sya tumitingin sakin. I don't know if I'm gonna thankful for that dahil mali ang akala kung gagawin nya akong sex slave.

He treat me like someone to secured off. Iyong tipong praning syang body guard kaya ang ginawa sakin ay ibahay nalang ako para huwag syang mapurwisyo sa aktibidades kung problemang pangkababaihan.

Until now, I'm here stuck with this psychopath bastard who wore a super-hot-hard-to-resist-nerdy-glasses na walang ginawa kundi ang titigan ang kanyang laptop.

Umayos ako ng upo at tumingin sa paligid namin. Hindi ko maiwasang ngumiwi dahil hindi ko talaga mapaniwalaan na nakatulog at humihinga ako sa ganitong lugar.

Pakiramdam ko puro alikabok na ang nasisinghot ko. Hindi ko man lang sya nakitang nagwalis o wala akong makitang panlinis sa paligid.

Dahil kung meron, ako na mismo ang magko-kusang maglinis. Pwede ng gawing camping ground ng mga surot ang sahig sa kapal ng dumi.

"Hanggang kelan ako rito?" Muli kung usal.

Ilang days ko na syang pilit kinakausap para naman ma-exercise ang muscles ng pisngi ko. Daig ko pang na-stroke sa kakatimping dumaldal.

At gaya nga ng ilang ulit kung pag-attempt.

Hindi nya lang ako pinansin.

Nanatili syang nakamata sa screen ng laptop nito habang humihigop ng kape. It's early in the morning. Hindi ako early bird na tao pero dahil hindi comfy tirhan ang lungga nito ay mas madami ng oras na gising ako kaysa tulog.

Nakangusong nagkamot ako ng ulo at pinagkaabalahan ang buhok ko. Umalpas ang ungot ko pwedeng makitang ika-frustrate. My hair isn't my hair anymore. Dull na ito tignan at hindi na silky hawakan.