Carrying The Demons Child

Chapter 20

Anong akala nya?

Kakawawain ang sarili ko't lulunokin ng pride at makiusap na tulungan akong gumapang pabalik ng kama? Ganagalit talaga ako ng halimaw na ito. Kunti nalang takaga wala na akong pakialam kung sino pa sya.

Magkamatayan na kami pero hindi ko sya sasantuhin. Kapag ganitong pikon ako huwag na huwag nyang ibubuka yang bibig nya at naaalibadbaran ako.

First time na nga kang nyang magpakita ng care ininis pa ako.

Paika-ika kong tinalunton ang maduming sahig gamit ang tissue na hinagis ko padiretso sa kama.

No way in hell na tatapak ako sa mas makapal pa sa make up ko ganitong klaseng kakapal na dumi. Dugyot ang lalaking ito.

Nakakabwiset.

Tiim bagang ko syang nilagpasan kahit hirap na hirap akong pakawalan ang impit na daing saking labi. Ang sakit ng tama ko.

He just drop me like a hot damn potato.

Sumpain ka Shin!

Unang biglas ko palang ng pangalan nya nakatikim na agad sya ng pagmumura sakin.

He deserve it.

I'm totally dissing his existence in this small fucking dirty place. Bagay sakanya ang lugar na ito.

Pareho silang basura.

After 7816288200 years na paghihirap ay nakarating na rin ako sa lungga ko. Kahit gutom ay hindi ko pinansin ang nakahaing pagkain sa mesa nito.

Bakit hindi nya ilapag ang pagkain sa kama ko?

Gutom na ako. Suko kung usal. Kahit gaano ako kabwiset marunong akong magutom.

His enjoying his coffee while I'm here, staring like a poor shabby girl grew up on streets. Nakakainis.

Makalimutan sana nyang huminga.

O kaya ay mabilaukan sya hanggang hindi na nya alam ang gagawin ng buhay nya.

*growl*

Kaya ko ito. Huminga ako ng malalim at ipinagsawalang bahala ang naghihimagsik kung alaga sa tyan.

I look at the table. Sa table lang Aga huwag sa pagkain. Ngunit mahirap intindihin ang sikmurang gutom kaya hindi ko rin lang masunod ang sarili ko.

I look at the food.

*growl*

Sheesh.

Kuminang ang mata ko sa nakita.

I saw fruit salad in there with a luscious honey around it. Damn baby I'm gonna crawl behind you.

This is what I've got.

Lumunok ako ng marahas and get up on the bed. Hindi ko kayang gutumin ang sarili ko kahit pa impakto ang nasa hapag.

Hindi naman sya ang kakainin ko.

Hinawakan ko ang paralisado kung balakang at padabog na naglakad patungo sa kanyang lamesa. Inayos ko ang paglalakad para malaman nyang ready na naman nya akong ibalibag.

"How bad that is?"

Kung isalya ko rin kaya sya sa toilet bowl kung gaano ka-bad ang ginawa nya? Sa tanong nya umiinit ang ulo ko. Tinatanong nya pa talaga hah?

Hindi ko sya sinagot. Baka hindi ako makapagpigil ay maihagis ko ang lamesa sa pagitan namin.

Sayang ang kinakain ko kung surot na nagkalat sa sahig lang ang makikinabang.