De IJsprinses { On Hold }

31. Samen

'Hallo.' Fluisterde Sophia terwijl ze de goed verlichte kamer binnenliep. Ze keek even zoekend rond maar zag toen de jongen op het bed liggen. Langzaam begon ze naar het bed toe te lopen. De jongen schrok op. Hij was zo aandachtig aan het lezen in zijn Boek over de Magie waardoor hij de deur niet had horen opgaan. Hij had gelezen over de gevolgen, en hij was tot de conclusie gekomen dat Magie genruiken in andere Rijken wel illegaal is, maar de gevolgen zijn niet zo extreem dat je eraan kan overleden of voor altijd heftige pijn kan hebben. Hij was verschrikkelijk opgelucht.

Toen Kyle Sophia zag verscheen er een brede glimlach op zijn gezicht. Meteen ging hij overeind zitten.
'Blijf maar liggen hoor.' zei Sophia teder.
'Ik wil niet dat je straks opnieuw flauwvalt.' Maar Kyle bleef stoer zitten.
'Ik heb iets voor je meeggenomen.' Begon ze terwijl ze alweer opstond om naar de gang te gaan. Ze kwam terug met een dienblad met overheerlijke dingen om van te eten. Ook had ze een glaasje water eropgezet
'Bedankt..' Bracht Sophia blozend uit terwijl ze het zilverkleurige dienblad zorgvuldig overandigde aan de jongen. Hij had een rode schram op zijn gezicht en voor de rest zat hij onder de blauwe plekken.
'Je hebt me gered, ik ben je verschrikkelijk erg dankbaar voor.' Fluisterde Sophia terwijl ze op de rand van het bed ging zitten. Kyle knikte terwijl hij zijn glaasje water oppakte.
'Het was me een genoegen.' Zei hijlamgzaam, terwijl zijn ogen een grote glimlach uitstraalden. Snel nam hij een slok.
'Dus je bent in het brandende huis gesprongen...voor mij?' Vroeg Sophia terwijl ze hem onderzoekend aankeek. Ze kon het haast niet geloven dat iemand zijn leven voor die van hare zou geven. Maat toch knikte hij.
'En daar heb ik geen seconde over getwijfeld mijn lieve prinses.' zei hij erachterna. Sophia moest weer blozen. Zijn stem al..Die was al heerlijk melodieus maar aan der andere kant ook heel stoer. Ze keken alletwee weg tot hun blikken weer kruisten. Kyle probeerde nonchalant van de appel, die op het dienblad lag, een hap te nemen. Het was een poosje stil, beide wisten ze niet echt iets uit te brengen. Beide waren ze erg verlegen. Tot Sophia iets bedacht en de stilt weer verbrak.
'Ik heb alleen een vraagje..' zei Sophia twijfelend..Ze wil het moment niet verpesten maar kon toch niet de nieuwschierigheid weerstaan door het niet te vragen.
'Vertel het maar mijne prinses.' zei Kyle die haar twee handen pakte. Sophia sloeg haar ogen even neer, hij was uiterst romantisch, en omdat Sophia nog nooit een vriendje had gehad was dit allemaal erg nieuw aan haar. Maar wat ze wel wist is dat ze hier wel aan kon wennen! Ze keek hem recht aan. In zijn speciale prachtige ogen.
'Heb jij het briefje in mijn...mantel gestopt..?' Ze keek om zich heen...bang om zijn gezicht te zien. Maar toen hun blikken weer kruiste zag ze het vriendelijke en daarbij ook onweerstaanbare gezicht van de mysterieuze jongen. Die trouwens allang niet meer zo mysterieus was. Hij knikte langzaam, hij vroeg zich af of hij dit wel moest vertellen. Misschien dacht ze wel dat hij gek was of iets in die richting. Maar hij haalde even adem en begon toch maar te vertellen.
'Mijn instinct zei het... En mijn instinct spreekt altijd de waarheid...' Vertelde hij langzaam , vol spanning afwachtend op Sophia's reactie.
'Maar dat is zo interessant!' riep Sophia uit. 'Een instinct die altijd de waarheid verteld, maar dat is geweldig!' Haar ogen werden helemaal vrolijk en ze keek hem verwachtingsvol aan. Langzaam draaide ze zich om en ging ze tegen zijn borst aan leunen.
'Ik kan je er van alles over vertellen, alleen heb ik nu wel het gevoel dat ik zo weer neer kan vallen van vermoeidheid.' Kyle keek een beetje beschaamd naar de grond. Hij had het echt verpest. Dacht hij.
'Oh het spijt me! Ik zal nu meteen weer weggaan.' Zei de Ijsprinses snel en ze stond op van de bedrand. Meteen dacht ze dat ze het verpest had...Ze stond op het punt zich om te draaien tot Kyle weer begon te praten.
'Maar wacht...Er is nog één ding dat ik wil doen.' Kyle keek Sophia glimlachend aan. Sophia maakte haar ogen tot spleetjes maar ging toch maar weer zitten op het bed. Kyle boog naar haar toe en gaf haar een teder en lieve kus op haar voorhoofd. Toen hij zijn hoofd weer terugboog naar achter zag hij dat het hele gezicht van Sophia ronduit aan het stralen was. Zijn humeur kon niet meer stuk. Evenmin als die van Sophia.