TEN COUNT

10 Madde

Bu dünyadaki her şey...
...kirli

Terlikler,telefon ahizeleri,kapı kolları,tutamaklar...

İnsanların soluduğu hava...

Dışarıya çıktığımda sadece hoş olmayan şeyler var.Kendimi değiştirmek için bir neden göremiyorum ama...

...Nefes almak çok zor.

Lakin nefes almak zor diye,boğularak ölecek de değilim.
Dokunmak istemezsem,dokunmam.Yaşama tutunabilmek için hiçbir şeyden mahrum kalamam.

Saat 12.00 bay Lee Min Ho ile arabada

Baek elindeki dosyaları düzenliyordu.Nerin bir nefes aldı ve gözlerini dosyalardan ayırmadan konuştu.

"Sayın Başkanım, Bu günkü programınız. Saat 1'de Tamaru reklamcılıkla öğle yemeğiniz var.Sonrasında saat 3'te toplantı için şirkete geri döneceksiniz.Ayrıca bugün almış olduğunuz mailde.." başkanın telefonu çalmıştı ve Baek susmak zorunda kalmıştı.

"Ah bir dakika....Benim evet dışarıdayım şu anda."

Başkan Min Ho kapıyı açmış ve dışarı çıkmıstı.Baek hemen istifini bozmadan konuştu.

"Baskanım,geçen arabalara dikkat edin lütfen."

"Tamam"

Bay Lee Min Ho konuşmaya dikkat ederek dikkatsizce ilerliyordu.Bu arada Baek bir şey görmüstü.Işık sarıdan kırmızıya dönmüştü ve öndeki tırı süren adam telefonuyla konuşuyordu.Bu kacınılmaz bir sonu getiriyordu sanki.

Bu arada Chanyeol bisikletiyle siyah saclarının sallanmasına ve rüzgarın yüzüne vurmasına izin veriyordu.Bu arada o olayı oda görmüstü.Baek ise arabanın yanında konuşan patronuna sadece bakmakla yetinebiliyordu.Şoka girmisti.Ciğerlerine nefesi derince cekip bağırdı.

"Başkanım!!!"

Shinsho hastahanesi

"Diz kapağınızdaki kemik çatlamış.Çatlak ufak olduğu için hastahanede kalmanıza gerek yok,ancak günlük işlerde size yardım edecek biri olmazsa zorlanabilirsiniz.Tek başınıza yaşadığınız için şimdilik sizi hastahanede müşade altında tutacağız."

Doktor elindeki dosyaya bakarak cümlelerini sıralarken Bay Başkan ayağını hareket ettirmeye çalışıyordu.

"Ah bu berbat. Sadece düştüğüm için sevinmem gerek ama..."

Beak konuşmaya atladı.Saygılı bir insandı ve az konuşurdu ama başkana gerçek anlamda değer verirdi.

"Evet.Çatlak olusması muhtemelen yaşınızdan ötürü.Yarından itibaren işle ilgili ne yapmamı istersiniz?"

Başkan kafa salladı.

"Sadece uygun gördüğün şekilde günlük işleri halledersin."

"Peki"

"Eğer yakın zamanda biri benimle görüşmek isterse ona iş gezisi için yurt dışında olduğumu söylersin."

"Anlaşıldı"

"Önümüzdeki hafta Kyoto'da olan sergi için..."

Yeol hastanede bir köşede otumuş bekliyordu.Gerçekten sıkılmıştı.Hasta odasına girdi ve kurtardığı adama döndü.

"Artık çıkabilir miyim?
İşe gitmek zorundayım da."

Bay Başkan yüzündeki gülümsemeyle kafa salladı.

"Ah kusura bakma Chanyeol'dü değil mi?
Bana çok yardımcı oldun teşekkür ederim."

Aynı gün 12.05