Wywiad z seryjnym zabójcą

Rozdział 2

6:20

Nieprzyjemny, świdrujący powietrze odgłos budzika wyrwał Aleksandrę z niespokojnego snu.

Niechętnie zwlokła się z łóżka i wyłączyła to szatańskie urządzenie.

-Będę dziś produktywna niesaaamoowiicie... - Mruknęła ziewając i podreptała do łazienki.

Szybko wykonała poranną toaletę. Gdy jednak spojrzała w lustro zdębiała. Miała paskudne wory i sińce pod oczami.

-No, Aleksandro... - Klasnęła kilka razy. - Piękne sińce... Ale jest mały problem... Nie kupiłaś korektora inteligencie!

Westchnęła cicho. Postanowiła się doprowadzić do porządku tym, co obecnie miała na podorędziu. Rezultat był względnie zadowalający.

Powód gównianego wyglądu? Brak snu. Z kolei jego powód? Zdarzenia sprzed kilku godzin. Tak, dobrze widzicie, owo spotkanie odebrało jej sen.

7:50

Aleksandra zrobiła sobie na szybko sałatkę do pracy i schowała ją do torby. Upewniła się, czy wzięła notatki i służbowy laptop.

Tuż przed wyjściem poprawiła ołówkową spódnicę oraz żakiet i wyszła z mieszkania.

Nie spieszyła się do redakcji. Specjalnie wyszła wcześniej. Była spokojna, dopóki nie dostała wiadomości z numeru zastrzeżonego.

"Pamiętaj prasowa suczko, by trzymać buźkę na kłódkę. "

Spięła się cała. Schowała telefon i zaczęła się rozglądać. Po chwili rzucania nerwowych spojrzeń ruszyła dalej.

8:25

-Aleksandra... Moja ukochana dziennikarka... - W wejściu do jej działu spotkała naczelnego.

Wysoki, postawny szatyn o szarych oczach. Większość żeńskiego personelu się do niego śliniła, ale nie Aleks. Ona, albowiem, wiedziała o partnerze szefa.

-Ta... Już się za to biorę... - Zabrała mu teczkę i poszła do swojego biurka.

Im mniej rozmów tym lepiej. - Miała nadzieję, że w ten sposób uda się jej utrzymać to wszystko w tajemnicy. Ale właściwie to o czym miała milczeć? Nie była pewna i to dawało jej kolejne podstawy do niepokoju.