IF YOU WALK AWAY

PROLOGUE

Masakit maiwan, Masakit mawalan .....

pero ganun talaga ang buhay lahat nagsisi-alisan, hangang magisa ka nalang

kakalibing lang ng Lolo at Lola ko. naaksidinti kasi sila sa bus na sinaskyan nila. masakit, sobrang sakit yung tipong gusto ko na nalang sumonod sa kanila. minsan nga sinubukan kong magpakamatay

anu pa ang silbi ng buhay ko kung wala na ang mga taong Nag-aroga, nagmahal at nagsilbing mga magulang ko sa mga panahon na wala ang mama at papa ko.

-------

"Anak, labas ka na please. di ka pa kumakain. buksan mo yung pinto nak. you need to eat please" pagmamakaawa nya

hindi pa ako lumalabas mula ng ilibing ang lola at lolo ko. ni minsan hindi ako nakaramdam ng gutom. ganon talaga siguro pag-iniwan ka ng taong mahal mo nagiging manhid ang isang tao.

"anak please kahit ngayon lang lumabas ka na jan, buksan mo tong pinto nagaalala na ako" hindi ko pinansin ang mga katok niya. bakit pa? anu magpapakananay sya ngayong wala na si lolo at lola?

Bogbogbog "Sophie !! open this door.." kunti nalang kunting kunti nalang sasabog nayan

"SOPHIE ANU BA? OPEN THIS DOOR.. KANINA PA AKO NAGTITIMPI SAYO" nag igting ang tenga ko sa sobrang taas ng boses nya at sa mga sinabi nya dahilan para buksan ko ang pinto ng kwarto ko. pagbukas ko ng pinto nakita ko ang inis sa mga mata nya at sa mga nagsasalobong na kilay sa mukha nya

"Good girl. Buti naman binuksan mo na yang pinto mo. halika na kakain na sa baba"

"For what?" mataray kong tanong sa nanay ko

"Anung For what? Come on where going to eat na, your brother is waiting kanina pa"

"Why? why are you like that? your acting as if you care"

"what kind of question is that? of course I care you because your my daughter and Im not acting or what ... I do this because I love you and I care you" then she smiled while holding my both hands

wow ha? ngayon pa sya nagpakaina kung kailan kaya ko na " Daughter??? for how many years ma, for almost 17 years na wala ka sasabihin mong Daughter? Because I care and I Love you ?? Anu yun aalis ka tas pagbalik mo ng ilang dekada anak parin ganon??" natahimik sya sa sinabi ko

"Wag kang magsalita ng ganyan. wala kang alam don't ever talk to me like that because you dont know the whole story"

"No ma. ang sabihin mo wala ka talagang kwenta kung sana pwede pumili ng nanay hinding hindi ikaw ang pipiliin ko - - -" Pak!!!! sa lakas ng sampal nya parang bumaliktad ang mundo

"Ma, enough. anu ba kayo? kakalibing lang ni lola't lolo mag-aaway pa kayo??
Ate, tama na" hindi ko sya pinansin dahil nasa isip ko parin ang sakit na sampal ng magaling kong ina

"Listen to me Sophie .....
whether you like it or not
sasama ka samin pag-uwi sa manila" sabi niya sabay talikod

"NOooo .... ayoko "

"wala ka nang magagawa dahil nakabili na ako ticket. at itong bahay na to?? naibenta na... so wala ka ng magagawa kundi ang sumama saamin sa manila" sabi nya na may ngiti sa labi.

"ang sama mo. hindi sayo tong bahay bat mo ibeninta ng walang pasabi?" hindi nya pinansin ang sinabi ko

"Steven, kumain na kayo ng ate mo at aalis ako. nawalan na ako gana" sabay labas nya ng bahay. Naiyak na lang ako sa sobrang inis ko sa ginawa ni mama

"tahan na ate. halika na sa kitchen para kumain at ng makaligo kana. ang pangit mo na nga ang baho mo pa hahahaha ... aray ko ate binibiro lang kita .. hahahaha" natawa ako sa sinabi nya kaya pinagpapalo palo ko sya sa balikat

"oh ayan naka-ngiti ka na. wag kanang umyak ate ha nandito naman ako eh, di kita eewan" malabing na sabi ni steven habang pinupunasan nya ang mga luha ko

"asus. ang lambing naman ng baby Steven ko. pakiss nga si ate dale" pang-aasar ko sa kanya ayaw nya kasing tinatawah syang baby

"ate naman eh ang tanda ko na baby parin ang tawag mo sakin" nakapout na sabi nya hahaha

"atot atot. ang drama mo halika na kain na tayo nagugutom na ako" sabay hila ko sa kanya. ang swerte ko talaga sa kapatid kong to, sya kasi ang nakakatangal ng pagud at inis ko. kaya nya akong mapatawa kapag malungot ako kaya mahal na mahal ko to eh