Μάλιστα Κύριε Καθηγητά

Πιο κοντά....

Επιτέλους το μάθημα τελείωσε...Τώρα θα μπορέσω να του μιλήσω πιο εύκολα στο γραφείο του. Περνάει περίπου ένα δεκάλεπτο το κουδούνι έχει χτυπήσει εδώ και 5 λεπτά και ακόμα έχει δουλειά στο γραφείο του. Σφηγκω τη γροθιά μου νευρικά ξέροντας ότι χάνω χρόνο από τη μοναδική στιγμή που έχω την ευκαιρία να του μιλήσω πιο οικία,να τον πλησιάσω και να αρχίσουμε πάλι αυτές τις τόσο αστείες διαμάχες μεταξύ μας. Επιτέλους με φωνάζει. ''Θες να σου λύσω τις απορίες ε;...πω τι τραβάω με εσένα''είπε γελαστα . ''Αντε έλα''. ''Καλά κύριε μη φωνάζετε'' ''Ναι θα μου αρχίσεις μετά πάλι τις κουβεντούλες και θα μου φωνάζεις που θα σου λέω να σταματήσεις'' ''Τι; πότε κάνω εγώ κουβεντούλες;'' είπα με αυτό σαρκασμό... ''καλά άστα αυτά και έλα να ξεκινήσουμε''. Πλησιάζει από πάνω μου και με ρωτάει σε τι θέλω βοήθεια. Μυρίζω και πάλι το άρωμά του και χάνω τα λόγια μου...''άντε θα μου πεις?'' Πάω να βγάλω από την τσάντα μου το βιβλίο των μαθηματικών και το χέρι μου αγγίζει τις γραμμωσεις του χεριού του. Προσπαθώ να το αγνοήσω και του λέω την πρώτη άσκηση. Κατευθύνεται προς τη βιβλιοθήκη για να βρει χαρτί να με βοηθήσει . γυρνάει τη πλάτη του και μένω να τον κοιτάω. Αχ! Πόσο υπέροχος είναι αυτός ο άνθρωπος.....

Makarter