'Jongens, jullie moeten op!' Zegt Simon, de manager. Ik knik kort en zucht. Zayn loopt naar me toe. 'Wat is er?' Vraagt hij. Die gast ziet ook altijd wanneer er iets is. 'Niks.' Ik haal mijn schouders op en we gaan in een kringentje staan. 'One, two, three, we push!' Zegt ieder lid van de band en we lopen naar het podium. Ik denk aan Surraya. Kan ze wel komen door haar ongeluk? Ik heb haar helemaal niet meer gesproken. Zayn loopt voorop. Niall begint met zijn woordje.
'Hallo, Engeland!' Alle mensen joelen en gillen. 'Welkom, bij vandaag, ons concert!' Het gegil wordt luider. Ik kijk naar de eerste rij. Ik kijk of ik Surraya zie. Als we oogcontact maken zwaai ik kort. Alle meisjes denken dat ik naar hun zwaaide en sommige vallen flauw. Nee, ik zwaai naar Surraya, maar dat begrijpen ze niet. Surraya glimlacht en gebaart dat ik moet zingen. Ik schrik op tussen het moment van mij en Surraya en begin met mijn couplet. Af en toe kijk ik haar aan. Dan kijkt ze terug met haar mooie ogen.
'I want let this little things, slip out of my mouth.' Zing ik, voor haar. Ik blijf haar aankijken en ze steekt haar duim op. Blij zing ik verder. Ik hou van dit meisje.
JE LEEST
Irresisteble.
Random'Wat doe je als je meisje gevaar loopt door jouw vijand?' Makkelijk. 'Ik vermoord hem.'
