❄LAVİNİA❄

'İlâhi'

Lavinia.... Ahh Lavinia ! Çiçeklerin en güzeli ama bi o kadarda tehlikelisi. Her insanı etkisi altına alabilecek bir güce sahip olan bu zarif çiçeğin diğer adı "Ölüm Çiçeği". Her çiçeğin kendine özgü bir yeteneği, insanlara faydalı olan bir yanı vardır değil mi ? Ama Ölüm çiçeği'nde bunun gibi sıradan birşey yoktu, olamazdı da. Her çiçeği kıskandıracak güzelliğe, eşsiz bir kokuya, Güneşle Ay'ın bile kıskandığı en güzel ışığa sahipti Lavinia. Hiç birşeyle kıyaslanamazdı. Ki İlahi çiçek ölen değil öldürendi.

Yeşil göz daha fazla dayanamayarak okumasına ara verdi. Gözlerini sabit bir noktaya dikerek düşünmeye başladı. Hiç bir zaman ölüm çiçeği gibi olamazdı, ki o zaten öldüren değil ölmeyi isteyendi. Hiç bir zaman başaramamıştı zaten intihar etmeyi. Güçlü olmayı kendine vazife edinmiş ama onca yıl kendini kandırmaktan başka bir bok yapmıyordu.

Düşüncelere daldıkça daha da sinirlendi genç kız. Önce kitabı fırlattı, ardından masayı balkona çıkarıp aşağıya fırlattı. İçindeki ses tekrar uyardı yeşil gözlüyü, " Zavallısın işte, kendini boşuna yorma, aciz olmaktan başka bir şey yaptığın yok !" Genç kızın ramağına girdi bu sözler. İçindeki sesten nefret ediyor ama bir yandanda hak veriyordu, evet halini görüyordu ama aciz konumuna düşmekten oda yorulmuştu. Güçlükle adım atarak aynanın önüne geldi, kendine bakmaya başladı. Yüzünü inceledikçe kendini sıkıyor, kendini sıktıkça kan dolaşımını yavaşlatıyordu. Sonra birden durdu yeşil gözlerini soğukluk, yüzü ise gene acizlik konumunu almıştı. Yeni aldığı montunu giydi. Sigarasını, anahtarını ve çakmagını alarak dış kapıyı açtı. Spor ayakkabılarını giyerek evden kaçarcasına çıktı. Ilık bir rüzgar yaladı geçti genç kızın güzel yüzünü.
O ise ifadesizce paketinden bir sigara çıkarıp çakmağıyla ona bir yaşama fırsatı sundu. Adımları yavaş ama vücudu gergindi. Yüzündeki ifadeyi anlamak pek mümkün değildi yeşil gözlünün. Yürüdü, yürüdü sonrası karanlık...
"Devamı diğer bölümde azıcık bekleyin olurmu canlarım :)"