YENİ OKULUM

YEMEK

Multi : Kuzey KORKMAZ

Sofrayı kurmayı bitirip kıyafetlerimi giymek için yukarı çıktım. Üzerime siyah kot pantolon ve üstüne salaş bir pantolon üstü giyip aşağı indim.

Kapı çaldığında hemen açmak için koştum.  Kapıyı açtığımda içeri önce Ali amca sonra ayla teyze arkasından Kuzey ve yanında kuzeye çok benzeyen birisi girdi. Acaba o kimdi. İçeri geçip hepsine hoşgeldin dedikten sonra yemeğe geçtik.
Yemek çok iyi gidiyordu. Ta ki ayla teyzenin "Hazar kızım sana zahmet limonu getirsene" deyişine kadar. O an yerimden fırlayarak bir çığlık attım. Ve hole doğru koşmaya başladım. Kapıdan çıkarken başımda bir ağrı hissettim sanırım başımı çarpmıştım.  Gerisi karanlık...

Kuzeyden;

Annemin sözüyle Hazar ın çığlık çığlığa yerinden fırlamasına şok olmuştum. Hazar bir yandan bağırıyor bir yandan da hole doğru koşuyordu. Ama tam kapıdan çıkarken kafasını çarpmasıyla yere yığılması bir oldu.
"Hazar! " koşup kucağıma aldım ve annemlerin bağırışlarını umursamayarak arabaya binip hastaneye doğru yol aldım.
Hastaneye geldiğimizde Hazar ı arabadan indirip içeri koştum." Yardım edin! Bayıldı! " diyerek sedyeye yatırdım.
Çok korkmuştum ona bir şey olsa ben ne yapardım.
Ben bu düşüncelerle cebelleşirken telefonum çaldı. 'Annem arıyor...'  yazısını görünce hemen açtım." Efendim anne "" Oğlum hangi hastanedesiniz? " sesi endişeli geliyordu." Anne tamam sen panik yapma önemli bir şey yokmuş. Biz birazdan geliriz "
" Tamam oğlum bir şey olursa ara lütfen. "" Tamam anne.  "deyip telefonu kapattım.
Az sonra içerden doktorun çıkmasıyla oturduğum yerden kalkıp yanına gittim." Ne olmuş doktor bey? Annemin sözünü duyunca yerinden fırladı. Ve kafasını çarptı"
Doktor biraz düşünüp " Sanırım hastanın limona tiki var. Bu yüzden ne limon görmesi ne de duyması gerekiyor."  off çok korkutmuştu beni. " Tamam doktor bey.  Ben dikkat ederim."  diyip Hazar ın odasına girdim. Daha uyanmamıştı. Ben de beklemeye başladım

Hazar uyandığında meraklı gözlerle" Nerdeyim ben? " diye sordu." Sakin ol güzelim hastanedeyiz önemli bir şey yok. "
yine endişeli bir şekilde devam etti" Ne oldu bana? " limon kelimesini söyleyemeyeceğime göre" Evde kafanı kapıya çarpıp bayıldın güzelim endişelenme. " acaba ona güzelim dememe kızmıyor muydu? Ben onu kendime daha ilk günden yakın hissediyordum.  Bu yüzden ona güzelim diyordum. Tabi güzeldi o ayrı. Acaba çok yakın arkadaş olabilir miyiz? " Kuzey!  " " Efendim güzelim? " biraz durup" Bugün akşam yanındaki çocuk kimdi? " Güneyden bahsediyordu." Abimdi. Adı güney. " anladığını gösteren mırıltılar çıkardı ve" Hmm Kuzey Güney kardeşler, kulağa hoş geliyor.  " gülümsedim."  Herkes öyle diyor güzellik. "inşallah buna kızmazdı." Ha bi dakka bi dakka sen bana niye ikide bir güzelim diyorsun? "  al işte ne diyecektim ben şimdi?"  Hoşlanmazsan bir daha demem " deyip tatlı tatlı gülümsedim. Düşünüp"  Aslında güzel olduğumu hatırlamak iyi geliyor ama babamların yanında demesen? " şirince gülümsedi." Tamam güzelim babanların yanında demem. Yanlış anlama ben seninle iyi bir arkadaş olabileceğimizi düşündüğüm için öyle diyorum.
Az sonra içeri doktor girip "Hastayı taburcu edebiliriz. Siz isterseniz işlemleri halledin." deyip çıktı. Ben de kalkıp Hazar A "Güzelim ben işlemleri halledip geliyorum." diyip çıktım.

Hazar' dan :

Kuzey çıktıktan sonra ben de ayağı kalkıp üzerimi düzelttim.
Kuzey geç kalınca ben de aramak istedim. İyi ki numarasını kazanın olduğu gün almıştım. Ararken odadaki telefon sesiyle irkildim. Bu kuzeyin telefonuydu. Şaşkın, telefonunu burda unutmuştu. Hemen odanın içinde çalan telefonu bulup ekrana baktım. 'Güzelim Arıyor...'  yazısıyla istemsiz olarak gülümsedim. Beni güzelim diye kaydetmişti. Çok tatlı ya.
Çok geçmeden Kuzey geldi. "Hadi güzelim çıkalım. Annenler merak etmiştir."  koluna girip hastane odasından çıktık ve otoparka gitmek için asansöre bindik. Kapılar kapanmıştı. Asansör biraz hareket ettikten sonra aniden durdu. Korkmaya başlamıştım. "Kuzey ben korkuyorum"  sakinleştirmek istercesine "Korkma güzelim yanındayım."  hafifçe ona yaklaşıp sarıldım. O da bana sarıldı. "Ben şimdi birilerini arayıp bizi çıkarmaları ı söyleyeyim."  telefonunu çıkarıp birşeyler yaparak kulağına götürdü. Çok geçmeden "Alo iyi akşamlar ben Kuzey KORKMAZ, arkadaşımla asansörde kaldık da bir el atabilir misiniz?"  dedi. Ve sonra kapattı. 

10 dk sonra asansörden çıktık. Bir daha asla asansöre bitmeyeceğim.

Eve geldiğimizde Kuzey lerin ailesi gitmişti. Kuzey de" Hadi güzelim sen dinlen ben de gideyim. " deyip çıktı. Ben de zaten çok yorulduğum için hemen yattım. Yarın okul vardı ve ben haftasonu hiç ders çalışmamaıştım.