De IJsprinses { On Hold }

34. De Ontdekking

Sophia zat aan de brede zijkant van de flitsende schaatsbaan. Glimlachend keek ze naar iedereen die vrolijk voor haar aan het bewegen was. Vol met pret schaatste iedereen voluit in het rond op de prachtige traditionele schaatsbaan. Het ijs wat erop lag, dat duidelijk zorgvuldig glad was gemaakt, was bijna verblindend wit door de heldere zonnestralen die erop vielen. Kyle kwam langzaam maar erg soepel naar haar toe geschaatst.
'Hallo mijn prinses.' Fluisterde hij terwijl hij in een soepele beweging naast haar kwam zitten op het bankje.
'Ik wist niet dat je kon schaatsen.' Verrast keek de IJsprinses hem aan. Kyle bloosde even lichtjes, hij kon nooit zo erg twegen complimenten.
'Weet je,' Begon Kyle terwijl hij haar aankeek.
'Ik ben geboren en getogen in het IJsRijk. Ik heb al vroeg leren wolfrijden en schaatsen.'
Nog verraster keek Sophia hem aan. Er zat een stomverbaasde blik in haar ogen terwijl ze vol verwachting wachtte tot het verhaal doorging.
'Toen je ging regeren over het Rijk was je al wonderschoon. Maar ik wilde in eerste instantie meer weten over het Rijk. Ik ben alle plekken afgegaan. Vanaf de ZeemeerminnenRots in het Rijk van het Koraal tot aan de SmaragdWatervallen in het SpreukenRijk. Ik heb de prachtigste dingen gezien. De aardigste mensen ontmoet. De meest te gekke Spreuken geleerd. En het beste wat me is over komen in mijn ware liefde onmoet.' Kyle keek haar vertederd aan en pakt haar handen vast. Sophia begon weer voluit te blozen terwijl ze zijn leven voorstelde. Sophia zou zo graag ook willen reizen, ze zou alle prinseses, oftwel haar bestevriendinnen, dolgraag in haar armen willen sluiten, ze wilde alle bijzondere plekken langs in de 4 andere Rijken. Het deed haar denken aan haar reis naar het Rijk van de Grotten. Ze had tijdens haar verblijf in het ondergrondse kasteel Mirean zo verschrikkelijk genoten. Het was zo fijn om Camilla weer te zien. Haar tuttigheid en perfectie maakte Sophia altijd ronduit aan het lachen. Ze wilde haar wil terugzien. Maar het kon gewoon echt niet. Ze had zo haar belangrijke verplichtingen en taken om haar eigen Rijk te besturen. En ze moest natuurlijk haar voorwerp beschermen...Haar voorwerp beschermen....Haar Voorwerp..Het galmde door haar hoofd. Haar ogen werden resoluut groot als schoteltjes. Meteen kwamen de beelden terug van in het huisje. De man wilde haar voorwerp! Had ze het hem verteld? Nee toch. Maar straks is het weg. Ze had het gevoel dat ze door de grond kon zakken van ellende. Snel greep ze Kyle vast die haar verbaasd aan staarde.
'Mijn voorwerp!' Piepte ze vechtend naar adem. 'Hij...Ik...Hij...Waar.' Stamelend keek Sophia om zich heen terwijl Kyle zijn armen om haar middel sloeg en haar beduusd aankeek. Voorwerp?
'Ik...' Ze probeerde zichzelf rustig te kalmeren.
'Rustig lieve schat.' Begon Kyle kalmerend terwijl hij een hand op haar rug legde, maar vanbinnen was hij helemaal in paniek. Wat was er aan de hand? Vroeg hij zichzelf af. Meteen was al Sophia's geluk weer weg. Helemaal verdwenen. Haar dag kon nog wel verpest worden dus..
'Ik...beschermen...voorwerp. Gestolen...man.' Hakkelde ze onhandig terwijl ze opstond en zich uit de voeten maakte. Langzaam drong het tot hem door dat er iets verschrikkelijks gebeurd moest zijn, Sophia was niet snel ij paniek. Meestal bleef ze erg kalm,  dus bewust van het gevaar ritste hij razendsnel zijn schaatsen open en stapte in zijn normale schoenen. Zo snel als hij kon rende hij achter de in tranen uitgebarstte Sophia aan. Hij trefde haar aan bij de koets terwijl ze een wolf aan het aaien was. Toen ze Kyle zag staan keken ze elkaar aan.
'Ik kan het nu niet uitleggen.' Stamelde Sophia terwijl ze hem met roodbehuilde ogen aankeek.
'Maar kom alsjeblieft met me mee.' zonder te aarzelen sprong ze op de ene wolf en Kyle op de andere. Zonder af te wachten kwamen de wolven in beweging en stuurde Sophia de richting op waar ze heen moesten. Razendsnel kwamen ze in beweging. Kyle was helemaal verward. Waar had ze het over. Een Voorwerp. Gestolen? De man. Hij probeerde de puzzelstukjes in zijn hoofd bijelkaar te leggen maar niks wees erop wat Sophia nu aan het doen was

***

De wolven minderde vaart en langzaam kwamen ze ergens aan. Kyle had geen idee waar want het enige wat hij zag was een witte ijsvlakte die zich aan alle kanten voor hen uitspreidde. Hij wilde het net gaan vragen waar ze in hemelsnaam zijn en wat dit te betekenen had, maar de IJsprinses was hem voor.
'Ik heb Magie gebruikt om hier te komen.' Snel keek ze om haar heen. Verrast keek Kyle haar aan. Kon zijn toveren? Sophia sloot haar ogen en zetten een paar passen rechtdoor en een naar links.
'Hier is het.' prevelde ze. Ze knielde neer op de ijskoud vloer en sloeg met haar handen het ijs weg. Na een tijdje ondstond er een bruin stukje grond. Nogsteeds verbouwereerd stond Kyle erbij. Hij wist niet wat dit betekende.
Tot het bruine eruit kwam te zien als een soort mysterieus luikje dat leidde naar iets.
'Dit is het moment.' Fluisterde Sophia...