YENİ BAŞLANGIÇ

Baştan başlayalım

Ailemi kaybettiğimden beri iyi değilim. O gün her zaman ki gibiydik babam bizi luneparka götürmeye karar vermişti. Kardeşim böyle eğlenceli yerleri çok severdi zaten. Ve bende onlarla birlikte gittim. Ben normal de neşeli ve eğlenceli olsam da. Bugün hüzün kaplamıştı yüreğimi. Nedenini bilmesem de bir sebebi olmalıydı. Müziğimi açarak yolu izlemeye başladım. Kardeşim de her zaman ki mızmızlıklarına devam ediyordu. Annem ve babam ise radyodan müzik açarak sohbet ediyorlardı. Ve geldik sayılır, Kardeşim zaten yerinde durmadan uçmuştu. Bu çocuk tam bir yaramazdı bizim aileden olduğunu sanmıyorum. Kardeşim küçük bir baş belası olduğy için onunla o küçük aletlere binmek zorunda kaldım. Ben asansöre binmek istediğimde reddedilmişti hemen. Neden çünkü tehlikeliymişş hıhı.. Neyse vakit kardeşimin ve benim istediğim aletlere binerek geçti. Geç olmuştu hava karamıştı bile annem ve babam "hadi çocuklar yavaş yavaş gidelim artık" dediklerinde ben kulaklığımla hazırdım bile. Kardeşimde yorulduğu için kabullenmişti. Arabaya bindiğimizde kardeşim çoktan uyumuştu bile. Kardeşim ne kadar yaramaz olsa da onsuz hiç bir yerin tadı çıkmıyordu. Ailemde radyolarını açıp sohbete devam ettiler. Bende bu karanlık yolu izlerken kendimden geçmiştim.. Birden bir haykırışlar çoğalmıştı ne olduğunu anlamadan kendimi yerde bulmuştum. "anne babaa kardeşiiim" diye bağırsamda hiç birinden tepki gelmemişti göz yaşları içinde beni sedyeye koymuşlardı. Hemşirelere "ilk beni değil ailemi alın lütfen" dedim onlarda " İkinci bir ambulans yolda sen sakin ol onlar iyileşecekler" demişti ve bende onun sözüne inanmıştım. Hastaneye geldiğimizde hemşirelere ve doktorlara ailemin nerede olduğunu sormuştum. Onlarda birbirlerine bakarak "Denizcim aileni trafik kazasında kaybettik" dediğinde çığlıklarım yükselmişti, ağlıyormuydum ne yapıyordum bilmiyordum kendimi kaybetmiştim. Keşke ben ölseydim desem de yaşıyordum. O günden sonra iyi olamıyordum. Kardeşim annem babam yoktu artık bunu her düşündüğümde acı dahada çoğalıyordu. Akrabalarımızın hiç birinin beni evine almaması da beni daha da kötü etmişti. Neden insanlar kötüydü ? Teyzemler olmasa nerede kalacaktım.. bilmiyordum. Psikolojik destek görmeye başlamıştım sizce iyi olabilirmiydim ?