× KUZEN ×

32. Bölüm "Gelin!"

Meydada Özge gelinimiz var... ♥♥

Bugün eve dönüş günüydü. Daha dün geldik ama daha fazla burada kalamayız! Abiiimm... Nefes bile aldırmıyor. Zaten bizi kendi eve göndermek istiyor. Özgeye evlenme teklifi falan edecekmiş mi ne? Tolgadan duydum bende. Yoksa bizimle öyle şeyler paylaşmaz. Yakında düğün var desenizee... huuhuu...

Eşyaları arabaya yerleştirdikten sonra abim bizi eve götürmek için yola koyuldu. Aslında kampın bitmesine daha 6 gün var! Yani bir hafta sürecekti. İyi böyle iyi. Hem evde internet var telefon falan çekiyor. Burda telefonda çekmiyor. Bu arada Yalçın'la arayı düzelttim. Dün daha doğrusu gece Yalçın Buğrayı iyi bir dövdü. Zaten Onurla olan konuşmamız da orada bitti. Yalçıngilin yanına koştuk. Baktım Buğraya dalıyor dedim ikide ben vurayım. Araya girince bileğimi incittim. Allahtan abim görmedi görseydi acayip bir şekilde ölür 3. Sayfaya haber olurdum. Abim kemerleri bağlamamız konusunda bir uyarı yapıp arabayı çalıştırdı. Yalçın tutturdu bende gelecem arkanızdan diye ama onu hocalara emanet ettim. Yani 1 hafta daha burda oyunlara kalacak. Gerçi abimin katıldığı oyunda sanmıyorum başka birinin kazanacağını ama...

Eve gittiğimizde 6 gün baya sıkılacağız gibi görünüyor. Kimsecikler yok. Herkes burda ve biz eve gidiyoruz. Galiba ananneme güne gelen kadınlarla göbek atarız. Sonra başlarlar sorulara "Ne zaman evleniyorsunuz?"

"Okul ne zaman bitiyor!"

"Yok mu şöyle eli yüzü düzgün bir oğlan elimizi öpse..."

"Siz kaç yaşındaydınız?"

"Evde mi kaldınız yoksa siz abbooo..."

Korkuyla irkildim. Yaren bana dönüp ne olduğunu sordu. Gözlerimi pörtletip Yarene döndüm. Ev=ölüm... O kadar soruyu kaldıracağımı sanmıyorum. Yareni bana doğru eğip kulağına "Kaçsak mı?" Dedim. Bana bakıp noliyi lan bakışları attı.

"Evden bahsediyoruz. Herkes burada olacak. Anannem diyorum... dedikodu lobisi diyorum... biz tek başımıza diyorum..."

"Oha... ben onu hiç düşünmedim. Ne yapacağız?"

"Acaba diyorum... hala kamptayız diyip..." göz kırptım.

"Ya abini ararlarsa? Kızlar ne yapıyor yavriim diye sorarlarsa?" Diyip 'hadi!' Anlamına gelen bir göz kırptı. Kendimi arkaya atıp elimi çeneme koydum. Düşünüyormuş gibi sesler çıkartmaya başladım. Sonra abarttığımı anladığım da abim "Ne oluyor arkada? Ne konuşuyorsunuz?!" Dedi sert sert.

"Hiiiiç!" Dedik ikimizde aynı anda.

"Ablamgil kaçış planı düşünüyorlar!" Diyen Ceydaya ışık hızında bir dönüş yaptık. 'Hay ben senin...' diye mırıldanmaya başladı Yaren.

"Nereye gideceksiniz?!" Dedi abim ilgili bir insan gibi!! (!). Dikiz aynasından bizi keserken.

"Yalan söylüyor ya yok öyle birşey..." Yareni susturdum. Sesimi dengelemek için yalancıktan öksürdüm. "Aaabiii!" Diyip elimi omzunda gezdirdim. "Şimdi sen bizi burdan diyorum..." hala elim omzunda gezdiriyorum.

"Hıı..." dedi anlat anlat bekle yaparım nah yaparım der gibi...

"Acaba diyorum bir otele bıraksan..... sonra annemgil aradığın da sankine yanındaymışız gibi davransan.... hani.... bizde evde sıkılıyoruz yaa diyorum...." dedim güzel ve ince ikna gücü yüksek sesimle. Ellerimle abime masaj yaparken "Hayır!" Diyip kesdirip attı. Bu cevabı beklediğim için hemen ardından: