GAMA

Karanlıktı... Siyah,simsiyah... Ve görünmüyordu ama kırmızıydı aslında,koyu kırmızı... O karanlıkta kırmızılar içinde yatan bir beden...

"Evet sabaha karşı üç sularında işlenmiş muhtemelen katil tam bir piskopatmış yaklaşık elli bıçak yarası var makbulun üzerinde ve bir de kopuk dil. Bu hafta karşılaştığımız üçüncü kopuk dilli ve birçok yerinden darbe almış ceset... Ne yazık ki..." diye yorumladı James. "Ve bu cesetlerin katili muhtemelen aynı kişi..." dedi Maura. Gerçekten de bir salgın gibiydi, her şubeden çıkan cesedin dili kopuktu,yaklaşık elliye yakın bıçak izi vardı. Makbullerin hepsi de yirmili yaşlarında kızlardı. Maura bu duruma sinir oluyordu bir seri katil, şuan ellerini sallayarak rahatça dolaşıyordu ortalıkta. Ve belki de bir cinayet daha işliyordu...

Yorgun geçen bir günün ardından James yatağına uzanmış tavanı izleyerek Maura'yı düşünüyordu. Maura da o sırada evinin kapısından içeri yeni girmiş anahtarı komidinin üstüne koymuş ayakkabılarını çıkartıyordu. Salona girer girmez kendini çekyata attı. Kafasında birsürü soru vardı. O da birden James'i düşünmeye başladı. O türden bir kadın değildi, asla erkeklere taviz vermezdi ama James onda tuhaf bir his uyandırıyordu... Mavi gözlerini her düşündüğünde içi bir tuhaf oluyordu. Sonra kendini topladı; hayır aynı olayları bir kez daha yaşayamazdı, birdaha aldatılamazdı... Tüm erkekler aynıydı nasılsa... Onların DNA'larında vardı bu...

İyice soğumuştu, soba çalışmıyordu yakamamıştı. Korkudan titriyordu ve bir de soğuktan... Polis onun peşine düşmüştü bile... Ama yapabileceği birşey yoktu ne de olsa bu kutsal görev için o şeçilmişti. Dört ayların tamamlanması için son bir cinayet ve son bir dil kalmıştı. Bu seferki kurban 22 yaşındaki Maddi olacaktı. Esmer, zayıf bir kızdı. Başına geleceklerden hiç haberi yoktu ama bu gece o da elli yerinden bıçaklanacaktı ve öbür dünyaya dilsiz bir biçimde yolculanacaktı... Dört aylar kutsal bir kutlamaydı. Nazilerin kutlamasıydı bu ve yüz yılda bir yapılan bir kutlamaydı. Dörtaylardan toplanan kadınların dilleri haçın dört ucuna takılarak gamalar kapanacak ve bir kere daha kıyamet günü hatırlanacaktı...

Maddi yatağında uzanmış korku filmi seyrediyordu. Cesetlerini acımasızca parçalara ayıran kurbana bakarak gülüyordu. Kimin aklına gelirdi ki iki saat sonra kendisinin de aynı durumda olacağı...

Evet otopsi sonuçları çıkmıştı Maura ve James otopsi raporlarını inceliyorlardı. Hepsinin dillerinin kesik olması bir tesadüf olamazdı ve açılan cinayet dosyasında bir ayrıntı daha şöyleydi ki bu kızların hepsi de fifth avenue da oturuyorlardı... Maura da bir fikir öne sürmüştü, fifth avenueda oturan yirmili yaşlardaki tüm genç kızları araştırmışlar ve makbullerle aynı sokakta oturan sadece iki genç kız bulmuşlardı. Maddi ve Lizzy... Bu iki kızın evine de ekip yollanacaktı ve koruma altına alınacaktı. İçeri başkomiser girdi "Birşey buldunuz mu bakalım." Maura atıldı "Evet başkomiserim. Fifth avenueda makbullerle aynı sokak içerisinde oturan iki geç kız daha saptandı. Başlarına birşey gelmemesi için iki eve de ekip yolluyoruz." Başkomiser hayalkırıklığıyla atıldı "İyide bu sadece bir ihtimal savcılık iznimiz olmadan nasıl koruma altına alabiliriz? Ayrıca elimizde hiçbir kanıt yok olay yeri incelemeden de bir sonuç çıkmadı! Gözüm üzerinizde Maura ve James senin de!" ve çıktı.

Ekipler ulaşmıştı Lizzy'nin olaylardan haberi vardı ve o da bu fikre sevinmişti çünkü korkuyordu. Ancak Maddi olaylara bambaşka bir açıdan yaklaşarak savcılık raporunu istiyordu. Her fırsatta da ölümden hiç kimsenin kaçamayacağını dile getiriyordu. Ekip başı olan Mark Maddi'ye durumu açıklamaya koyudu. Tam o sırada apartman kapısının gürültülü bir şekilde kapanması tüm dikkatleri merdivenlere doğru çevirdi. Merdiven basamaklarını ikişer ikişer tırmanan kapüşonlu hırkasıyla gizemli bir adam belirdi. Adam basamakları tırmandıktan sonra kendikendine mıraldandı ve amen dedi. Sonra altı numaralı daireye, Maddi'nin oturduğu daireye baktı. Polisleri ve Maddi'yi görünce yutkundu. Mark'ın silahını çekmesiyle "ellerini kaldır!" diye bağırması bir oldu...