Adım İpek .7 yaşındayım .Kendimi şu an çok yanlız hissediyorum. Çünkü annemi ve babamı geçen sene trafik kazasında kaybettim.Can dostlarımı... Onlardan bana sadece bana bıraktıkları mirasları ve mezarlarından aldığım bir parça toprak kaldı.Miras önemli değil.Sadece annemi ve babamı yanımda istiyorum.Amcamgil bana bakıyor.Yengem beni hiç sevmez .O beni sevmediği için ben de onu sevmem .Sonuçta seni sevmeyen insanı sen neden sevesin ki !Bir gün sahilde otururken güneşin o sıcaklığı denizin ise o serin suyu cildime vururken bense limonatamı yudumluyordum.Bir ses geldi arkamdan . Biri sertçe omzuma vurdu.Arkamı döndüğümde bu yengemdi .Ne yapacağımı bilemedim.Çünkü korkardım ondan bana eziyet çektirirdi .Annem ve babam yanımda olsaydı böyle bir şeye izin vermezdi.Hele de annem hiç hiç izin vermez.Bu konularda çok hassastı.Sonra şöyle dedi:
---Kalk kız kalk kalk .Biz evi temizleyelim sen burda limonatanı iç.OHHHH ne güzel!! Sonra eve gel yan gel yat ,ye ,iç. Başka emrin varmı Hanımefendi.Kalk bana yardım et yerleri sil.Bulaşıkları yıka!
İçimden bir ses şu kadını gebert diyordu .Şöyle dedim içimden "ALLAH SENİN BELANI VERSİN"Sonra dışımdan:
---Ben böyle şeyleri bilmem .Bir kere bile elime temizlik bezi almadım .Hizmetçimiz vardı bizim dedim masumca .
O da bana şöyle cevap verdi:
---Öğrenirsin öğrenirsin dedi .
Saçlarımdan tuttu beni eve götürdü yere attı ."Bu oda pırıl pırıl olaca"dedi.Bende kısık sesle "tamam yenge" diyebildim.
