One Hour

***

This is a work of fiction. Names, characters, places and incidents are either the product of the author's imagination or are used fictitiously, and any resemblance is entirely coincidental.

Copyright © 2013

All rights reserved. No part of this story may be reproduced, scanned, or distributed in any printed or electronic form without permission.

***

ONE HOUR
written by herony

May kasabihan nga na ang buhay, ay punong-puno ng challenges.

Nasa iyo na iyon, kung paano mo ito malalampasan.

Sa pang araw-araw nating pamumuhay, mahalaga ang lahat.

"Lalo na ang oras."

Dati, Parang joke lang sakin ang motto na "Time is Gold"

Kasi sa lahat ng motto yun ang pinaka common.

Nakakatawang isipin hindi ba? Pero mas masakit isipin na yung taong mahal mo,

Na lagi mong iniiwasan,

Na lagi mong sinasaktan,

Na kahit niloloko mo na siya

at hindi mo mabigyan kahit konting oras ay

nandyan parin siya para sayo kaso bigla nalang

siyang mawawala na para bang bula.

Mukang natutunan ko na ang ibig sabihin ng motto na iyon.

"Time is Gold"

Kung maibabalik ko lang ang mga panahon na sinaktan ko siya.

Gagawin ko ang lahat, wag lang siyang mawala sakin.

Wag lang siyang makaramdam ng sakit.

Mapaligaya lang siya.

Palitan ng magagandang memories lahat ng sakit na naidulot ko sakanya.

Ang bitter nga naman ng tadhana..

Kung kelan, mas minahal ko siya

Tsaka naman siya mawawala sa akin.

Kung kayo maka experience nito?

Can you make the last day, hours and second to be her happiest memories?

-Francis

***

I'm Eirie and my last day is coming in this Fourteenth day of February. This day of love, I kept myself lying on my bed. I have Leukemia that makes me feel in pain.

It is a stage 4 Leukemia and I can't move my body anymore. Ayoko ng tignan ang sarili ko sa harap ng salamin dahil alam kong ang pangit pangit ko na. Wala na kong buhok at para na akong lantang gulay.

Hindi ko akalaing magugustuhan parin ako ng first and last boyfriend ko na si Francis. Isa siyang sikat na Doctor dito sa Manila and luckily he's my "Personal Doctor."

Kahit na ganito ang tadhana ko, I know in myself. Its God's plan. Gusto na niya atang mabawasan ang pain na nararamdaman ko.

Simula bata palang ako, lahat ng tao sa paligid ko ay laging sinasabi na, "Siguro nung nagpaulan ang diyos ng swerte? Sinalo mo lahat Eirie?" Nakakatawa hindi ba? Bata palang ako puro good comments at puri na ang natatanggap ko.