1.BÖLÜM

19 2 0
                                    

"Damlaaaaaaa" diye bağırdı başımdaki inek bende ona "cikolat sus desim" kendine cikolat denilmesini sevmiyordu çünkü çikolatadan nefret ediyordu bende onu inat etmek için kullanıyordum işe yarıyodu başımda möleyen ineğime dayanamayıp kalktım kaşları çatık ellerı belinde bana bakıyordu bense ona uykulu gözlerle yavru köpek bakışı atıyodum sonra çatık kaşları düzelip "Senden nefret ediyom su güzeli" dedi ona baktim gülümsedim "Çık odamdan" dedim bana baktı sonra zıplayarak cıktı hemen bonyaya girdim aynaya bakmadım çünkü bakarsam şuraya bayılırdım üstüme açık mavi kotumu sonrada üstüme bordo kazak geçirdim gerçekten okula gitmeyi hiç sevmiyorum gidiyosom çikolat ve cancanım için gidiyordum onlarsız bu hayat boştu sonra çantamı ve telefonumu kapıp aşşağı indim anneme ve babama günaydın deyip kahvaltıya oturdum yemeğimi yedikten sonra çikolatın kolundan tutup dışarı çıkardım servis gelince bindik koltuklar yanyanaydı bir tarafta sadece tekli koltuklar bir tarafta üçlü koltuklar vardı herzaman oturduğum yere bakınca sinir kırizi geçirden Batu denen beyfendi yerime oturmuştu onun arbası yokmuydu neden burdaydı ona soran ve kızgın gözle baktım ama o sadece sırıtıyodu "Damla" diye bağıran kişiye baktığımda cancanımın olduğunu gördüm yanına gidip "neden yerimde oturuyor o UKALA"
Bana baktı kızdıımı anlamıştı "Haruk amca onu buraya oturttu kaza yapmış aileside arabasını elinden almış" ben sinirden gözlerimde ateş püskürtürken "Gebermemiş pislik" dedim ona sinirliydim hemde aşıktım bunu kimseye söyleyemiyordum ama onu başkalarıyla görünce kıskanıyor bu yüzden sinirleniyodum napa bilirdimki o Ukala ya aşıkken.

★★★★Yazar;
Umurım beğenirsiniz ilk kitabım içim den geldiği gibi yazdım....
Medyada Batu


UKALAHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin