OLMAYAN

Yangın

Onu duyuyordu. Annesinin kalp atışlarını. Damarlarında dolanan kanı etrafını saran sıvının yankısını. Bu sesler onu taşıyan ve onu besleyen kadına ait seslerdi...

July şişmiş karnını okşadı. Bebeğin hareketlerini hissediyordu. O sert tekmelerini ama şuan gözlerinden akan yaşlar onun için değildi. Çünkü şuan özel bir tımarhane odasında yatağa mahkum biriydi.

*********
______________________

Şizofreninin bir çok etkisi vardır. Bir taneside nereden geldiği belli olmayaan sesleri işitme fısıltı duyma veya kimi uzvunda dokunuşlar hissetmedir. Bazende bir şeyler gördüğünü idda etmektir. Bende bunlardan biriydim. İnsanlar bu iğrenç tımarhaneyi kapatana kadar bir yerden ses duyar veya birilerinin hareket ettiğini görürdüm. Bazen neden diğerleri gibi normal olmadığımı düşünürüm bazende farklı şeyler...
On yaşındaki bir çocuk nasıl olurda insanların işitmediği fısıltılar duyardı? Elbette bunu değiştirebilirdim ama elimden bir şey gelmiyordu. Onları durduramıyordum. Çoğu kez diğer deliler hakkında bir şeyler derlerdi. Onlardan uzak durmamı isterlerdi fakat ben onları dinlemek istemezdim. Bir keresinde öyle boğuldum ki hemşirenin odasından bir makas çaldım ve koluma yok ol anlamına gelen Latince non erat kelimesini yazdım. Biliyorum anlamsız ama sesler bununla duruyordu. Bir an düşündümde acı beynimi koruyordu ama hayaletleri sinirlendiyor ve geceleri oramı buramı morartıyordular...
Bir gün yine o hayaletlerden birini hissettim sanki yanı başımda durmuş bir şeyler bekliyordu. Hemşire elektiriklerin kesildiğini söyledi ve etrafı mumlarla kapladı. Hayaleti hissettim ve etrafa bakındım birden mumun yansıdığı aynada ignis latince ders aldığım ve baze duyduğum latince kelimelerden anladığım kadarıyla yangın anlamına geliyordu. Ne diyordu yangın mı çıkacaktı. Birden biri çığlıt atarak yangın diye bağırdı.

Tımarhanenin bodrumunda devrilen bir mum ki birisi bodruma bir mum indirmedi ve indirse bile onu devirecek kadar sakar ve aptal olamaz ve eğer devirseydi onu söndürmek için ayağını kullanırdı. Bodrumda çıkan yangın tüm binanın değilde binanın deli doyalarının bulunduğu birinci bölümü komple yakmıştı. O lanet yerden korkmazdım fakat bazen oraya giden geri dönmezdi. Hemşireler yaşı küçük olanlara oraya giderlerse öleceklerini söylerdi ve bizde asla oradan geçmezdik. Şizofreni veya bir başka rahatsızlığımızın olması çocuk olduğumuzu değiştirmiyordu. Birinci bölümde yanan bir kısım dosya dışında kurtulan bir çok dosyada vardı. Ve benimkide yananlar arasındaydı. Ve orada yanarak can veren çok sayıda hasta vardı. Neden oradaydılar bilinmiyor ama tek bilinen birinin bu yangını kasıtlı olarak yaptığıydı. Oradan şans eseri kurtulan kolu yanmış bir adam vardı. Hemşireydi ve onun anlattıkları tüyleri diken diken ediyordu.
Orada bir kaç hastayı ilaçla uyutmuştuk. Eşyalarımı topluyordum fakat birden bir hasta uyanarak bağırmaya başladı ne dediğini dinlemedik ve onuda uyuttuk. Tek duyduğum değişik bir dildi adam sanki bize ya İtalyanca yada Latince bir şey diyordu. Uyumadan önce beni kendine çekerek şu cümleyi söyledi sarete tutti morire da un incendio. Anlayamadım önce sövüyor sandım ama farklı bir şey dediği belliydi. Daha sonra etrafta bir duman kokusu yayıldı ve sonra o küçük oğlanı gördüm. Canlı değildi çünkü gözleri onlar onlar yoktu. Her yerlerinden kan süzülüyordu ona yardım etmek istedim ama yapamadım. Ve birden alevleri gördüm yangın vardı. Oradakileri kurtarmak istedim ama çocuk bana gitmemi söyledi ölmemi istemiyormuş çünkü ben iyi yürekliymişim. Sonrası burdayım kolum biraz yandı ama...

Kimse onun dediklerine anlam veremedi. Bir kere İtalyancayı bilmeyen bir adam nasıl italyanca konuşsun ki? Ama söylediği cümleyi anında çevirdim hepniz yangında öleceksiniz bir kere burada çok sayıda şizofren insan var. Belkide adam sadece deli gibi -kendi gibi- davranıyordu ve sadece uydurma bir cümle kurmuştu ama sorun İtalyancayı nasıl biliyordu...