pen pals, yoonmin

2.4

birisi kapıyı çaldı.
yoongi gelenin kim olduğuna bakmak için ayağa kalktı.

"bana sonra gelebileceğimi söylemiştin, böylelikle üzerimdeyken neler yapabileceğini gösterecektin." jimin yüzündeki sırıtışla söyledi.

yoongi bir saniyeliğine dondu, ama sonra jimin'i odanın içine çekip kapıyı kilitledi.
büyük olan oğlan jimin'i duvara yaslarken bir yandan da kahverengi gözlerinin içine bakıyordu.

"siktir, ne kadar zamandır bu anın gelmesini beklediğimi bilemezsin." yoongi genç olan oğlanın kulağına doğru fısıldadı, bu onun ürkmesine ve kızarmasına neden olmuştu.

"b-ben sadece d-dalga geçiyordum!" jimin söyledi, ama yoongi onu duymamış gibi yapıyordu.

yoongi jimin'in boynunu yavaşça öpmeye başladı, bir yandan da orada burada morluklar bırakıyordu.
jimin ellerini yoongi'nin boynuna doladı ve gözlerini kapattı.

büyük olan oğlan jimin'in inlemesine neden oluyordu.

"d-dur, dalga geçiyordum!" jimin bağırdı ve yoongi'yi uzağa itti, nihayet aklı başına geliyordu.

az önce yaptıklarından hoşlanmamış değildi ama bunu yapmak istediğine emin de değildi.
lanet olsun ki kavga etmeden bile zar zor konuşuyorlardı.

"her neyse." yoongi ona cevap verdi ve yatağına uzandı.
biraz incinmişti ve kafası karışmıştı.

gerçekten de jimin'den bu kadar çok mu hoşlanıyordu? hayır, duygularının gelişmesi için daha çok erkendi.
ama sonuçta buna karşı koyamamıştı.
jimin'i odasının önünde durmuş, lanet olası bir güzellikle bu kelimeleri söylerken bulunca karşı koyamamıştı işte.

"üzgünüm."
"sorun değil, yoongi."

ç/n: bir an işleri uzayacak ve çeviremeyeceğim diye çok korktum.