Bugün gene en sevdiğim yerde Gün Batımı karşısında yazıyorum. Karşımda Bredfort'un evleri var. Az önce küçük bir çocuk geldi yanıma. Dedi:
-Sen yenisin galiba
"Hayır " dedim. Haklıydı.Kırlarda yaşamıyordum.
Biraz sohbet ettik.Ona "sen benim burdaki son arkadaşımsın"dedim.gülümsedi. "Artık gitmeliyim" dedim. Cafeye doğru yol aldım. Ailem arabayla geldi.Beni aldılar yolculuk başlamıştı. Taşınıyorduk. Yeni evimize vardık. Annem bana gülümseyerek odamı gösterdi. Büyüktü. 2 adam yeni odamın eşyalarını getirdi. Camdan baktığımda Bredfort'un gün batımı vardı gülümsedim. Oda düzenimi kurdum. Üstüme rahat bir şeyler geçirdim ve aşağıya indim. Annem yanağıma bir öpücük kondurdu."Dışarı çık ve ortamı tanı istersen"dedi."Tamam"deyip pembe beyaz bir elbise giydim .Dışarı çıktım ve bir taksi çağırdım. Yanımda bir çocuk vardı. Pek muhattap olmadım ve taksiye bindim. Çocuk motorsikletine bindi. İkimizde cafede indik. Beni takip ettiğini düşünmeye başlamıştım. Çocuk Cafe'nin sahibiyle konuştu ve üstüne bir önlük geçirdi. Yanıma geldi"Ne alıdınız hanımefendi." dedi. "Bir latte birde chesscake istedim.Kitabımı açtım okumaya başladım. Telefonum çaldı arayan Stella'ydı. Stella yakın arkadaşımdı. Taşınana kadar. Açmadım. Gözlerim dolmuştu...
