The 100th Hungergames '4e kwartskwelling'

District 9 - In de arena II

Wig Bruyzeel

Hij zat samen met Iwantie tussen een paar bomen verscholen toen de kanonnen afgingen.
11 in totaal. Dat was een opluchting en een vreselijk iets tegelijkertijd.
Iwantie leek er erg rustig onder te blijven. Hij had haar eigenlijk bij toeval al bondgenoot gekozen. Toen hij de hoorn uit rende zag hij haar op de grond liggen met iemand die over haan heen gebogen stond. Als in een vlaag van woede is hij er op afgestormd en had Mich een dolk in zijn rug gestoken.
Iwantie had hem doodsbang aangekeken, maar hij had haar overeind getrokken en was er samen met haar vandoor gegaan.
hij had niet goed geweten waarom, maar het lag waarschijnlijk aan zijn kleine zusje. Iwantie leek veel op haar.
Het volkslied begon te spelen en de foto's kwamen aan de lucht.
Yola, Sucra, Milly, Ilayza, Mala, Rim, Mich, Edwin, Aron, Wic en als laatste Ivan.
'Dat is goed voor ons.' Zei Iwantie met een klein stemmetje.
Wig gaf haar een klein kneepje in haar schouder. 'Dat is het inderdaad.'
Hij stond op. 'Kom dan gaan we snel verder, hoe verder weg we komen hoe beter.'
Maar Iwantie kwam met een ander idee.
naar boven gaan, en kijken of er niemand meer is en dan in de hoorn gaan zitten?'
Wig overdacht haat plan even.
'En als er een iemand is kunnen we hem toch wegjagen.' Hij vond haar woordkeuzen aandoenlijk. 'En zijn het er te veel dan zijn we zo weer weg. Ik wil echt niet het graan in.'
Dat wilde hij zelf ook niet, maar de kans andere tegen het lijf te lopen wilde hij zo klein mogelijk houden. Maar als er mensen in de hoorn zouden zitten zou hij ze er vast wel weg kunnen krijgen.
'Oke we doen het.'
Ze liepen samen terug naar de boven. Onderweg hield hij alles scherp in de gaten, maar ze kwamen zonder problemen boven.
De hoorn leek stil en verlaten, maar Wig wist wel beter. Hij zei Iwantie een steen te zoeken en zelf zocht hij er ook een paar.
Samen legde ze alles op een hoop en hij koos een mooie grote uit.
Iwantie keek hem vragend aan. 'Als er iemand inzit wil ik hem of haar eerst zien.' Legde hij uit. 'Want we zijn allebei geen vechters, en ook al is het er maar een, als we Jona of Wandel die hoorn uit zien lopen maken we meteen dat we weg komen.'
Iwantie kinkte en keek toe hoe hij naar de rand van de bomen liep. De hoorn was nog een aardig eind weg, maar het sjouwen en gooien met graan zakken had zijn armen genoeg getraind om een heel eind te kunnen gooien. Hij stond schuin voor de opening en op hoop van zegen slingerde hij de steen weg.
De steen kwam een paar meter voor de hoorn op de grond, stuiterde een paar keer en rolde toen de hoorn in waar hij met een holle knal tegen de wand van de hoorn tot stilstand kwam.
Wig deed snel een paar stappen achteruit en verschool zich achter een boom.
Heel lang gebeurde er niks, maar toen zag hij beweging in de hoorn. Iemand kwam naar buiten en keek met angstige ogen rond. Het was Sma. Hij had een pijl en boog vast en Wig zag vanaf hier dat hij trilde als een rietje.
Hij liep terug naar Iwantie.
'Ik zie Sma, als we het slim spelen dan krijgen we hem daar wel weg.'
'En met weg bedoel je?'
'Je weet heel goed wat ik bedoel met weg.' Zei Wig een beetje geïrriteerd. 'Je bent slimmer dan je je voordoet.'
Iwantie keek hem gekwetst aan. 'He je hebt niet voor niks een 6 gekregen.' Zei hij om de boel een beetje te sussen. 'Ik bedoel maar, dat doen ze niet zomaar als ze niks in jou hadden gezien.'
Iwantie knikte opgelucht en keek hem afwachtend aan.
'Oke dit is wat we gaan doen, en ik heb je hulp nodig en je zal heel dapper moeten zijn, maar ik wil dat jij naar de hoorn toeloopt en Sma naar buiten lokt en afleid. Dan zorg ik ervoor dat ik vanachter de hoorn hem te pakken kan nemen.
Hij zag de angst in haar ogen maar ze knikte en haalde de dolk van haar riem.
'Het zal niet helpen als ik een wapen heb.' Dat vond hij een hele goede.
'Oke ik neem mijn boog mee, wacht tot je me aan de zijkant ziet staan en dan ga je naar de hoorn toe, misschien kun je heel zielig overkomen, of heel bang, als hij maar naar buiten komt.'
Ze knikte vastberaden en gaf hem een klein kneepje in zijn hand.
Hij kneep terug en liep door het bos om de hoorn heen waarna hij zo zacht hij kon naar achter de hoorn sloop. Hij bleef even staan of hij iets hoorden in de hoorn maar het was doodstil.
Hij liep tot aan de zijkant van de opening en zocht naar Iwantie tussen de bomen. Hij kon haar niet ontdekken en even was hij bang dat haar iets was overkomen. Maar ze kwam tussen de bomen vandaan en liep recht op de hoorn af.
Hij spande zijn boog.
'Hallo?!' riep ze met bibberende stem. Of het gespeeld was of niet, het was heel overtuigend.
Het bleef nog steeds doodstil in de hoorn.
'Hallo kan iemand me helpen?'
Er ontstond even paniek toen Sma als een gek uit de hoorn kwam rennen met een geheven zwaard. Hij schreeuwde en Wig zag de doodsangst in de ogen van Iwantie. Hij miste zijn eerste schot en Iwantie dook net op tijd weg voor het zwaard. Zijn tweede shot raakte Sma in zijn rug. Hij gilde en draaide zich om. Wig had zijn 3e pijl al klaarliggen en vuurde die af. Hij raakte Sma in zijn borst. Die liet zijn zwaard los en greep naar zijn borst. Hij keek met woedende ogen naar Wig voor hij in elkaar zakte en het kanon af ging.
Wig rende naar Iwantie toe die naar het levenloze lichaam van Sma stond te staren. '
Alles,' maar zijn zin werd onderbroken door een sterke pijnscheut in zijn schouder.
Hij gromde en draaide zich om. In de opening van de hoorn stond Bako.
Hij had er niet bij stil gestaan dat er nog mee in de hoorn hadden kunnen zitten. Stom van hem.
'Iwantie rennen!' schreeuwde Wig toen Bako met een zwaard op hen afgerend kwam. 'Wig nee ik wil,' Hij gaf haar een duw net voordat Bako hen bereikte. Het zwaard miste hem net en Wig gaf Bako een stoot met zijn ellenboog. Hij raakte hem op zijn borst maar dat leek Bako nauwelijks te deren. Hij was minstens twee koppen groter en ook twee keer zo sterk.
Hij zetten het op een lopen maar Bako had hem zo ingehaald. Hij greep hem bij zijn shirt en Wig ging met een klap onderuit. Bako pakte de hand waarin hij de boog vast had en sloeg er mee op de grond tot Wig los liet. Hij smeet de boog weg en werkte zichzelf boven op Wig.
Wig probeerde zijn benen tussen hen in te krijgen maar hij kreeg een stoot tegen zijn zij die hem duizelig maakte.
Wig zat klem tussen Bako en de grond. Hij probeerde bij de pijlen koker aan zijn riem te komen maar hij kon er niet bij.
Bako zetten een hand op zijn keel en kneep. Hij greep de hand van Bako vast en begon er als een gek aan te trekken, maar hij gaf niet mee. Hij voelde zich licht worden in zijn hoofd, toen de greep om zijn keel verslapte. Hij haalde gulzig adem en voelde Bako van zich afglijden.
Het kanon ging af.
Hij wilde omhoog komen maar de pijn in zijn schouder was terug en hij kermde.
Een gezicht verscheen boven hem. Het was Iwantie. Ze hielp hem overeind. Hij zag naast haar een bebloed zwaard in het gras liggen. Hij keek haar verwonderd aan. 'Misschien was een 6 wel te weinig.'
Ze lachte naar hem. Hij lachte naar haar en gaf haar zo goed hij kon een knuffel. 'Kom dan gaan we kijken of er binnen iets ligt voor mijn schouder.'

Moni Relond

Ze hadden het alle 4 gered en daar was ze blij om. En ze hadden net een hoop spullen gevonden onderaan de berg net waar het graan begon.
Het geluk stond aan hun kant.
Dala en Copia waren de spullen aan het bekijken en verdelen over de tassen die er lagen en die ze zelf hadden mee genomen, Zij en amber stonden op wacht.
'Ik zie iets bewegen in het graan.' Fluisterde amber.
Dala sprong meteen op en hield haar speer voor zich uit. Copia kwam iets langzamer in actie. Ze pakte een dolk die op de grond had gelegen.
Samen keken ze naar het graan, zoeken naar iets dat hen zou kunnen aanvallen.
Toen plots vulde een ijzige kreet de lucht en stonden ze alle vier stijf naast elkaar.
Het kanon ging af en een er klonk een gehuil.
'Dat is niet goed.' Zei Amber met trillende stem.
En Amber had gelijk, uit het graan sprong een Zwart wezen naar voren.
Alle vier doken ze opzei.
Moni Rolde een paar meter door waarna ze vliegensvlug weer op haar benen sprong met haar wapen gereed.
Ze zag dat het beest zijn aandacht had gevestigd op Dala.
Dala had haar speer voor zich uit gestrekt en keek het beest recht aan. Ze begonnen om elkaar heen te cirkelen.
De andere 3 bekeken het schouwspel van een afstand.
Dala was de eerste die aanviel. Ze sprong naar het beest toe en stak haar speer in zijn zei. Ze was zo snel dat het beest geen tijd had om te reageren.
Hij haalde uit met zijn klauw maar Dala dook eronderdoor en stak het beest nogmaals, nu in zijn hals.
Het best liet een luide brul horen en stormde het graan in.
De drie keken Dala met grote ogen aan. Ze haalde alleen haar schouders op.
'Die zullen we niet meer terug zien.'