Rhiana POV"Welcome to Ninoy Aquino International Airport Ladies and Gentlemen."
Agad na bati ng isang staff ng airport samin nang makapasok kami sa waiting area matapos magcheck in. Ngayon ang alis namin papuntang Iloilo para sa project ng Org.
Halo halong emosyon ng nararamdaman ko ngayon. I feel excited but also scared. Hindi ko ba alam kung tama to. After a long time babalik ako sa lugar kung saan nagsimulang magbago ang buhay ko. Ang dahilan kung bakit marami akong naransang magaganda na hindi ko makakalimutan.
Kasalukuyan kaming naghihintay ng flight namin nang napansin kong kulang kami ng kasama.
"Uhmm Miss anong oras po yung flight namin exactly."
Nasabi kasi samin na napaaga daw ito kaya agad kong sinabihan ang secretary ni Chris na icontact ang lahat ng sasama ngayon.
"Exactly within an hour Miss Velasco." Sabi ng staff.
Napatango na lang ako at tumingin sa paligid. I think i know now kung sino ang wala dito. Gustuhin ko mang tawagan o icontact siya pilit kong pinipigilan ang sarili ko. May part sa sarili na gustong hindi na lang siya sana sumama. Hindi ko kasi alam kung ano ang magiging reaksyon ko.
Rhiana kalma lang! Just dont think about it, be normal in front of him. Ipakita mong wala na lang yun sayo!
Napatigil ako sa pag iisip nang makita ko sa malayo ang isang pamilyar na pigura, naglalakad patungo sa dereksyon ko.
Pakiramdam ko biglang tumigil ang mundo. Parang siya lang ang nakikita. Naalala ko ito din yung naramdaman ko nang una ko siyang makita sa basketball game nila. Pero pinilig ko lang ang ulo and started to act normal.
"Sorry im late, traffic." He apologized to all habang nakatingin sa mga kasamahan.
Ako na lang mismo ang umiwas at umupo sa katabing upuan. Bukod sa wala akong sasabihin ay ayoko ding magpansinan kami. Para wala ng awkwardness.
Philippine Airlines flight 062715 to Iloilo City now boarding
Sabi ng announcer. Agad ko namang kinuha ang mga gamit ko at agad ng nagboard sa eroplano. Ako ang huli sa aming grupo na pumasok dahil tumawag pa ako kay Chris sa sabihin paalais na kami.
Pagkarating sa loob ng eroplano ay hinanap ko kung saan ang assigned seat ko. Hindi ko alam kung sino ang katabi ko dahil ang secretary mismo ni Chris ang bumili ng mga ticket.
A9- A. Nang makita ko ang assigned seat ko ay bigla akong napatigil. Kung talagang minamalas ka nga naman. Of all people siya pa ang katabi ko! Gusto ko pa sanang makipagexchange seat sa ibang kasama namin pero baka kung ano ang isipin nila. Nilagay ko na lang ang gamit ko sa lalagyan sa itaas at pasimpleng umupo sa tabi niya.
My seat is actually beside the window kaya may rason ako para hindi mapatingin sakanya. Siguro titiisin ko muna ang 45 minutes na katabi siya. Hindi ko pinansin ang tensyon sa pagitan naming dalawa hanggang sa mag take off ang eroplano.
Juskolord!! Mukhang magkakajetlag ako!
Raine POV
"Hello... yes... kakadating kolang sa airport. Kuya please ikaw munang bahala sa restaurant... Just call me if there is a problem."
Then i ended the call. I walk as fast as i can para marating ang waiting area ng flight namin. Kanina ko lang nalaman ang napaaga pala ang flight namin kaya hibdi ako nakapaghanda. Kaya ngayon nagmamadali akong hinanap ang mga kasamahan ko.
I know that Rhian will be there since she is the co chairman of the Org. Pero hindi ko alam kung ano ang magiging reaksyon ko pag nakita siya. After what happened few weeks ago. Hindi ko ba alam kung paano makikitungo sakanya. I feel guilty, mukhang nasobrahan yata ako sa nasabi ko.
"Sorry im late, traffic." Dahilan ko na lang sa mga kasamahan ko.
I sneak a glance on Rhian na napaupo sa katabing upuan. She looks okay. Pero mukhang wala siyang balak makipag usap sakin. I understand her. Siguro mas mabuti yun. Dahil sigurong magiging awkward kami sa isat isa pagnagkataon.
We waited for the plane to board at agad na akong umupo sa assigned seat ko. Ilang minuto ang nakalipas nakita kong papunta si Rhian sa direksyon ng upuan ko. It looks like magkatabi kami sa flight.
I just sighed and look away at ganun din ang ginawa then umupo sa tabi ko. I know she is diverting her atensyon sa labas ng window. Pero hindi ko din mapigilang hindi siya kausapin. As i said, im guilty!
"Uhmm how are you?" Bigla kong sabi na ikinagulat niya.
Ilang minuto pa bago siya nakasagot.
"I-im good." She simply said.
"Ikaw?" She added.
"Im fine. Sky told me namasyal daw kayo the other day." Kwento ko.
Medyo naibsan ang awkwardness namin kahit papano.
"Ah yeah. Kasama si Ellen. Gusto ko lang bumawi kay Sky."
Napatango na lang ako. Well, she seems okay. I guess she is starting to let go of the past. Pero bakit parang ako naman tong may kakaibang nararamdaman.
"About what happened--"
Then she cut me.
"Wala na yun Raine, lets just forget it." Mahina niyang sabi.
Natahimik naman ako. Kahit sinabi niyang wala na lang yun i can feel that it is still a big deal for her. I guess she really loved me that much. Kahit ako din naman eh, i gave my all to her but thing are different now. I guess.
"Maybe we can just start over again, well you know as friends." Bigla kong sabi.
Hindi ko din alam kung bakit ko yun sinabi. Pero para kasing nakapanghihinayang lang. We used to be this bestfriends, partners in crime. Kahit yun lang maibalik namin.
Bigla namang nagliwanag ang mukha niya at napangiti ng tipid.
"Yeah, i guess we can." She said.
After nun hindi na kami nag usap. I just listen to the songs in my phone with my earphones on.
♪Lying here with you
Listening to the rain
Smiling just to see the smile upon your face
These are the moments I thank God that I'm alive
These are the moments I'll remember all my life
I found all I've waited for
And I could not ask for more♪Tahimik lang akong nakikinig ng kanta nang biglang may naramdaman akong mabigat sa balikat ko. Hindi ko na sana iyong papansinin pero nabigla ako nang may gumalaw doon.
♪Looking in your eyes
Seeing all I need
Everything you are is everything to me♪Agad akong napatingin sa isang magandang mukha na nakaunan ngayon sa balikat ko. Hindi ko mapigilang hindi iyon tignan. She is simple yet beautiful.
♪These are the moments
I know heaven must exist
These are the moments I know all I need is this
I have all I've waited for
And I could not ask for more♪Hindi ko napigilan ang sarili ko na haplusin ang kanyang mukha while she is sleeping peacefully. Hindi ko alam pero sa oras na ito nalulunod ako sa bawat tingin ko sakanya. Her angelic innocent face is enough to make my heart go wild.
♪I could not ask for more than this time together
I could not ask for more than this time with you
Every prayer has been answered
Every dream I have's come true♪Bigla akong napaisip. Kung hanggang ngayon sigurong kami pa rin. Id be the best guy in the whole world. Having her as my love. I feel that my life will complete without hesitations. Pero mukhang hindi na iyon mangyayari.
♪And right here in this moment is right where I'm meant to be
Here with you here with me♪I just need to do right now is savor the time that i can easily look at her in the way i want and feel her in the way i had before.
BINABASA MO ANG
Back For You (TLG Book 2)
Teen FictionAlam kong malaki ang naging kasalanan ko. Ive been stupid and selfish. Siguro dahil mas pinili ko ang pangarap ko at iniwan siya. Everything was perfect back then, likae a fairytale. But i didnt thought that it ended so soon. At ngayon na bumalik a...