Max Payne 1

CEHENNEMDE SOĞUK BİR GÜN

Max-Lisa Punchinello?

-Hayır Mona Sax. Lisanın şeytani ikizi.

Max-Güvenli değilsin şeytan ikizi. Elindeki Silahla birine zarar verebilirsin.

Mona-Lisa hanımın başı dertte, ben profosyonelim. Gözümü kırpmadan seni öldürürüm.

-Tabii, ve benim nasıl biri olduğumu tüm bu batakhaneye sorarak öğrenebilirsin.

-Bu durumdayken Jack istesede sana çamur atamazdı. Aynı alçağın peşindeyiz. Arkadaşını öldüren ve suçu senin üzerine atan tek kişi Angelo Punchinello.

-Doğru olduğunu nerden biliyorsun?

-Kaynaklarım var

-Bu günlerde hiç kaynağım yok. Bana geldikçe onları vuruyorum sadece. Şeytanla anlaşma yapan kim?

(Mona Gülümseyerek)
-Biri Benim. Karısını döven sadistlerin cüretkârlığından nefret ediyorum.
Neden bu seferlik silahlarımızı indirmiyoruz?

(Max Gülümseyerek)
-Hiç Sormayacaksın sanmıştım. Parmağım seğirmeye başlamıştı

-Viskin nasıl olsun ?

(Beraber Viski alır ve otururlar)
-Beni bir fare gibi soymaya başlamadığın sürece, uysal birisiyim

(Viskiyi yudumlarlar)
-Sen Gerçek bir meleksin Max.

Gerçekten iyi bir uyuşturucuydu, Balın Akışı gibi tatlıydı.

(Viskinin içerisine "V" enjekte edilmiştir)

-Ahhh...!

(Max uyuşturucunun etkisi ile Hayal görmeye başlar ve eskilere gider)

Kabus hep aynıydı.
Vahşet karanlıkta hareket ediyor
Yaşlı ve çirkin. Katilin çılgın gülüşü aşağılık imalarla solu bir bilmeceydi...

Bir yerde bebeğim ağlıyordu...
Bir Yerde Michelle...

Birden karanlık yollar çıkıyor karşıma, kan izleri ile onları takip ediyorum, seslerine gidiyorum
ve kendimi birden evde buluyorum.
Anılarım ile karşılaşıyorum bana söylemek ve unutturmak istemedikleri çok şey var.

Alex ve benim zaferlerle dolu zamanlarımız oldu.
Suçla mücadele eden yoldaşlar, Nypd - Dea'daki en iyi iki ortaktık.
Tıpkı iyi kalpli, iki Maço aynasızlar gibi.
Burada olup arkamı kollaması için her şeyi verirdim.
O kadar şanslı değilim. Hiç değilim.

Ve işte Payne ailesi, Mutluluğun resimlere yansıdığı anlar. Sonsuza kadar böyle devam edeceğini sanmıştım.

"Ölüm bizi ayırana kadar.."

Bunu düşünmek istememiştim. Gerekmediği sürece asla olmamalıydı. Fakat kendi kuralımı çiğnedim

Aklım karışmıştı. Korku beynime saplanıp kalmış lüzumsuz, paslı bir şişti. Kayarak göğsüme iniyordu soğuk ve alçakça!