Ang Pangloloko

Hello ako nga pala si Katerina.. Nasa 18 na gulang.. Third year college sa kursong Bachelor of Arts in English. Nag aaral ako sa UP Diliman.. Nakatira ako ngayon sa bahay ng tita ko sa Cubao pero sa Nueva Ecija talaga ako nakatira.. Kailangan kong malayo sa mga magulang ko para sa magandang kinabukasan.. Yan. Yan lang ang nasa isip ko lagi.. Wala na kong paki alam kung anong tingin ng iba sakin.. Kahit hindi ako fashionista or hindi ako kagandahan okay lang sakin.. Ay.. Mali.. Mas okay sakin yun.. Ayoko ng natutuon ang pansin sakin. Gusto ko.. Walang masyadong makakilala sakin.. Yung dalawa na kaibigan kong kasama, sila sapat na.. Almost 2 years nalang matatapos nako.. Ilang buwan nlang yun. At makakaalis na ko sa paaralang ito. At salamat naman at patuloy ang tahimik na buhay ko dito.. Yun.. Ang... Akala ko..

September 8, 2014 (1:20pm)
After namin kumain ng mga kasama ko sa canteen.. Dumiretso kami agad sa gilid ng soccer field at dun kami nag patuloy ng kwentuhan.. Habang nakaupo.. Napag utusan ako ni Camille (kaibigan ko.. Ang pinaka makulit at supportive na kaibigan. Cute sya maputi na maliit. Galing syang Ilocos Norte. Kaklasi ko sya simula second year college) na bumili ng inumin, kasi hindi pa nya tapos ang assignment namin para sa susunod na subject mamayang alas-4 sa pinaka terror namin professor na si Mr. Gonzales. Dahil nga sa pagka-busy ng dalawa, minabuti ko ng kunin ang pera at magkusang pumunta mag isa sa canteen.. Habang nag lalakad.. Nakita ko ang pinsan ko na si Jen.. Si Jen ang anak ng tita ko kung saan ako nakatira. Maganda si Jen, matalino mabait at friendly, kaya naman kilalang kilala sya sa kanyang department na kinabibilangan. Kinawayan nya ko at pinalapit sa kanya.. Jen "Guys, pinsan ko nga pala.. Si Katerina" at nag sipag-hello naman ang mga kasama nya sakin.. Sa sobrang hiya ko. Ikinaway ko lang ang kamay ko at sinabing "Ate jen. Una na ko ha. May kailangan pa kasi akong bilin." Jen "Osige. Bye! See ya Kate!" Sabay alis ko sa kinatatayuan ko bago pa ako makalayo. Biglang nag comment ang isa nyang kaibigan. Girl "Pinsan mo yun? Ang weird. Walang fashion-sense. And yung bangs? What the? Hindi na makita yung mukha nya.. Is that the latest hairstyle nowadays? Haha so oldddd" at sagot naman ng pinsan ko "Are you insulting my cousin? You sounds kinda spoiled bray! Grow up Steph!" Pero bago ko pa marinig ang lahat.. Minabuti ko nalang tumakbo at umalis.. Nang papabalik na ko.. Iniwasan kong dumaan kung saan ko nakita ang pinsan ko, dahil na rin sa kahihiyan na pag usapan ulit nila ako. Habang nag lalakad biglang may tumabing lalaki sa kanan ng braso ko.. Una hindi ko sya pinapansin.. Hanggang sa pumunta na sya sa aking harapan na naging dahilan ng pag hinto ko sa pag lalakad.. Nang pag angat ng aking ulo.. Nakita ko ang isang lalaking nakangiti.. Matangkad, maputi.. At gwapo.. At bigla nyang inabot sa akin ang kanyang kamay at sinabi... "Hello.. I'm Mark.. From Engineering department" ang tagal nyang nakatayo at nakaabot ng kamay pero umiling lang ako.. Bigla ulit akong nag lakad.. Tapos hinarangan nya ulit ako "Hindi ko ba pwedeng malaman ang pangalan mo?" Hindi parin ako sumagot at iniwasan at nagpatuloy ako sa paglalakad hanggang sa hinila nya na ang braso ko "what the" ang tanging sagot ko "please miss, I know this might sound so crazy but I want to know your name" dahil sa kakulitan sinabi ko sa kanya ang pangalang "Jen. I'm Jen.. So can you let me go now?" At ngumiti lang sya sakin "Hello. Jen. Nice to meet you." Sabay bitaw sakin. Sapag kakaalis ng kanyang kamay ay agad agad akong lumakad ng mabilis..

Soccer field...

Camille "KATERINA. San ka ba nag punta? Ang tagal ha." At ang tanging sagot ko lang "Ang dami kong weird na taong nakasalubong ngayon." Camille "talaga? May mas we-weird pa ba kay Binky? Hahaha" Binky "Ako na naman? Hindi ba mas weird yang si Kate?" At nag katinginan at tawanan lang kami ni Camille habang si Binky ay bumalik na sa pagbabasa ng libro pagkatapos nyang sumagot. Hm.. Maybe not a bad day tho. Well.. Ang laki ng UP, imposible naman na mag kita pa kami ng mga yun. Aaaah! Yes! My peaceful day still continue!