DAEMON

BÖLÜM 2

Lilly akşam yemeğini hazırlarken Ron, Betty ve Lorien'le şömine karşısında oturmuş , onlara yaşadığı komik hikayeleri anlatıyordu. Lilly onları mutlu gördükçe kendini iyi hissediyordu fakat dışarıda bu kadar sessizlik olması onu tedirgin ediyordu.

Lilly bahçeden domates almak için gaz lambasını alıp dışarı çıktı. Çocukların gülüş sesleri kasabanın sessizliğinde tek neşe kaynağı gibiydi.
Domatesleri toplarken ormandan bi ses geldiğini duydu.

Elindeki sepeti domateslerin arasına koyup gaz lambasıyla birlikten evin bahçesinden çıktı. Zifiri karanlıkta gaz lambasıyla en fazla üç metre önünü görebiliyordu. Ormana doğru bi kaç adım daha ilerledi ve arkasında bişeyin durduğunu hissetti.

Gaz lambasıyla birlikte aniden arkasını döndü. Döndüğünde karşısında pis pis sırıtan Ron' u görünce içi rahatladı.

"Domates alıcaktın alt üstü nerdesin Lilly ?"

"Hiç. Evimizin manzarasına bakıyordum." dedi suratını asarak.

"Hala evden taşınmamız gerektiğinimi düşünüyorsun? Sende biliyorsun bu insanları bırakamayız.

"İnsanlara yardım ederken kızlara vakit ayıramıyoruz Ron. Lorien her akşam kabuslar görüp gece yanımıza geliyor,Betty uyurgezerliğe başladı.
Kızlar iyi değil Ron.

Ron tam konuşurken Betty'nin çığlığıyla eve koştular. Eve girdiklerinde ikisininde koltuğun üzerinde olduğunu gördüler.Fakat daha önemlisi ikiside yaşıyordu.

"Yerde fare gördük anne.Koltuğun yanından geçti.Koocamandı."

Lilly bu akşam ikinci kez rahatlamıştı çünkü aklına sürekli daha kötü olayları getiriyordu.
Akşam yemeğinden sonra tekrardan şömine karşısına oturdular.
Kızlardan biri Ron'un, diğeride Lilly'nin bacağına yatmış uykuya dalmışlardı.

"Lilly, artık o eski güçlü kadın gibi davranmıyorsun, kızlar için bu kadar endişelenmeyi bırak artık. Her zaman yanımızda güvendeler."

"Dışarıda o iblisleri kovalarkende güvendelermi sence?"

"Biz dışardayken Hab amcam gelip onlara göz kulak oluyor zaten"

"Hab amcan seni bu işe sürüklemiş zaten. Yakaladığı cadıları yakmadan kafalarını alıp evindeki vitrine koyan amcan. O kafalar yüzünden ev çürümüş insan eti kokuyor."

"Sonuçta eski avcılardan.Kızlar onunla güvende.Hem sana bu işi ben öğrettim hiç şikayetçi olduğunu duymadım."

"Evet ama ben amcan kadar acımasız değilim"

"Lilly bunun acımasızlıkla alakası yok. Yakaladıktan sonra yakıyoruz ama bu bi zorunluluk onlar iblis.
Hem Amira'nın yanağını mızrakla delen sen değilmisin?

Bu sorudan sonra Lilly o anı hatırladı.
Onunla son karşılaştıklarında o kadar hızlı hareket ediyordu ki ikisi ormanda onu görmekte zorlanıyordu.

Yukarıdan Ron'un üstüne atlayınca omzunu ısırmaya başladı. Lilly mızrağı Amira'nın yanağına saplamasa belkide Ron'un sadece omzundan bi parça gitmeyecekti. Lilly o telaşla Ron'un omzundan fışkıran kanını durdurmaya çalışırken Amira çoktan gözden kaybolmuştu. Lilly o gün mızrağınıda bulamadı.

Ormandaki o günden sonra onunla bir daha karşılaşmadılar. Fakat evlere ceset parçası bırakmak onun işiydi.

Böyle anıları düşününce içi karardı.
Kızları yatağına yatırıp üstlerini güzelce örttü.

Ron evin heryerini kitledi, pencerelere bile destek yapmıştı.

Kar yağışı hızlanınca pencerelerin sarsılması Ron ve Lilly'nin uyumasını zorlaştırıyordu.Bir süre sonra birbirlerine bakarak uykuya daldılar.

Kızlar, sabah erkenden kahvaltı hazırlamak için kalktılar. Lorien sofrayı hazırlarken Betty'de yumurta yapıyordu. Lorien sofrayı hazırladıktan sonra dışarı çıkıp hava almak istedi.

Kapının anahtarlarını alıp kapının kilitlerini açtı.

"Dışarı çıkma Lorien. Annem biz yanınızda yokken dışarı çıkmayın dedi hatırlamıyormusun?"

"Çok korkaksın Betty. Sadece hava alıcam bahçenin içinde."

Kapıyı açtığında dışarıdan rüzgar vurmaya başladı. Bahçede dizine kadar gelen karda yürümek ona çok zevkli geliyordu.

Ron gözlerini açtığında Lilly hala uyuyordu . Onu uyandırmamak için ses yapmamaya çalıştı fakat bahçeden gelen çığlıklar Lilly'nin uyanmasına yetmişti.

Ron hemen üstüne birşey alıp tüfeğini aldıktan sonra merdivenlerden aşağı indi. Betty ve Lorien şöminenin yanında yere oturmuş ikiside ağlıyordu. Lilly kızların yanına koşarak geldi. Onlara nolduğunu sordu fakat ikiside konuşmakta zorlanıyordu.

"Lilly, kızlarla kal dışarıya bakacağım."

"Dikkatli ol Ron."

Ron dışarıya çıktığında evin etrafında dolaşmaya başladı. Dize gelen kar yürümeyi zorlaştırıyordu.

Evin arkasında domateslerin ekili olduğu yere gelince şok oldu.

Evin boyunu geçen çınar ağacının gövdesinde mızrakla göğsünden bir adam sabitlenmişti.

Adamdan akan kan yerde birikmişti.
Ron mızrağıda,adamı da tanıdı.

Mızrak Lilly'nin mızrağı, adam ise kasabanın oduncusuydu.
Ron adamı incelerken birden kanlı gözleriyle ona doğru baktı.

Adam kendi sesi olmayan bi sesle,

"Sıra sizde avcı,geliyorum"
dedi.

Ron adamı evden uzağa götürdükten sonra eve gelip kızların yanına geldi.
Onları öptükten sonra odadan çıktı.

Lilly'ye olanları anlattı.

"Hazırlıklı olmalıyız Ron, onları korumalıyız."

"Haklısın.Bodrumun anahtarları nerde?"

"Yeterince cephane olması lazım"

"Amcamı çağır Lilly, bu işte ikimiz zorlanabiliriz. "

...