Bugün yeni okulumdaki ilk günüm,ve 12 yıl sonra ilk kez okul değiştirecektim.Tabiki de kendi isteğimle değil,çünkü sevdiğim çocuk o okuldaydı okulu bırakmak gerçekten de zor oldu hele bide o son gün o son bakış....
O da beni seviyormuş, kankalarım öyle diyordu ama hey ben buna inanacak kadar saf olamam değil mi?
Her neyse bu güne gelelim ,okula o kadar önyargılı geldim ki herkese soğuk davranıyordum...
Ama normalde tabiki de öyle değilim merak etmeyin.Gelelim neden okula önyargılı geldiğime,zorla geldiğim bi okula mutlu gelmem beklenemez her halde değil mi?
Okula annem bıraktı ,neden mi?"ilk gün kızım tabiki de seni ben bırakacağım" dedi annem yani bu soruyu böyle cevaplamış oldu diyelim.
Annem beni öptü ve"iyi dersler kızım akşam görüşürüz"dedi bende elimi salladım ve okula girdim.Ama bi sorunumuz var, okul o kadar büyüktü ki ben galiba kayboldum! "Kahretsin!" Dedim içimden sonra arkamdan bir ses "Hey ders zili çaldı neden hâlâ koridordasın?" Bu bir kadın sesiydi , arkamı döndüm,çok şık giyimli bir kadındı lacivert kalem etek,beyaz gömlek ve yine lacivert bir ceket giyiyordu.
Galiba bu okulun müdürüydü ben de sesim oldukça nazik bir şekilde "efendim ben bu okula yeni geldim.."derken kadın birden"ve kayboldun değil mi"dedi.Olumlu anlamda kafamı salladım ve "hangi sınıfa gitmen gerektiğini biliyor musun?" Dedi ben yine kafamı salladım ve "A7 efendim" dedim
"Benimle gel"dedi ve beni sınıfıma götürdü
