"Ma'am Clarixe kain po." Ugh. And aga-aga nambubulabog. At hindi pa kumatok?!
"Fuck off." Saad ko sa kanya. Pwede naman kasing mamaya diba?! Kaimbiyerna lang ha.
"Sabi po kasi ni Sir Raphael sabayan niyo daw po siyang kumain." Tangina naman pala.
Ang kapal ng mukha ng mukha niya. Wala naman akong choice, e.
"Sige susunod ako." Sabi ko.
"Sige po, ma'am." pabulong na sabi niya. Sabay labas ng kuwarto ko.
Bumangon na ako sa kama ko at nagtoothbrush
See you soon bed.
Bumaba na ako ng makakain. Bakit siya?
Bakit siya ang minahal ko?
"Good morning, sweetie." I rolled my eyes when he said that. Ang landi naman talaga.
"I expect that you're hungry, eat." Sertoso niyang utos sa'kin. Tamo 'to. Kanina ang landi tapos ngayon makapag-utos.
Kung hindi ko lang 'to pinakasalan hindi siguro ako ganito.
Yes, I am married with the guy I loved.
Married. How?
2 years ago.
"Althea Clarixe Canlas Santos will you be my wife?"
"Yes! I'll be your wife Raphael Matthew Mendoza Clemente." May halong tuwa na sabi ko.
Ang hilig namin sa full name. Pakielam niyo? Basta magpapakasal na kami.
Five years na kami ni Raphael at ngayon lang siya nagpropose. Wala e. Napilitan. Joke. Maganda kasi ako.
I was third year college nung nakilala ko si Raphael. Siya naman last year na ng college.
May thesis ako nung araw na 'yon. Kaya kabang-kaba ako. Sa sobrang kaba ko hindi na ako nakakain o nakatulog. May takot kasi ako sa thesis. Nakakatamad kasi.
Noong naglalakad na ako sa hallway dumilim ang lahat.
Nalaman ko na lang na nasa clinic na ako. Sabi nung nurse dehydrated at stressed daw ako. Wala akong time para sa sakit.
"Miss pasalamat ka dinala ka ng boyfriend mo dito ang swerte mo at gwapo siya." Sabay hagikgik na sabi niya.
Ang landi naman nito.
Wala akong boyfriend!
"Wala po akong boyfriend." Sambit ko sa kanya.
"Hala. Sino yung nasa labas?" Jusko. Lumabas ako para makita ko kung sino yung nagdala sa akin dito.
Nakita ko ang gwapong nagligtas sa akin.
"Ayos ka na pala. Sige I have to go." Napatitig ako. Ang gwapooo. Shit lang.
"S-sige, b-bye." Utal-utal kong sabi.
Kinilig ako don sa sinabi niya. ≧﹏≦
'Yon ang una naming pag-uusap.
At simula noon, nag-uusap na kami at naging magkaibigan na kami.
Tapos best friends.
Tapos naging kami. Hindi ko na ikukuwento.
Hindi naman na 'yon mahalaga.
Present
Bakit ako galit sa kanya?
Napilitan lang naman siya.
Napilitan siyang pakasalan ako.
Yung proposal? Kasama lang 'yon sa palabas niya. Scripted.
Pinakasalan niya ako para makuha niya yung kumpanya ng tatay niya.
Pinakasalan niya ako para sa pera.
Mahal ko siya pero napalitan ng galit ang pagmamahal ko sa kanya.
Gusto ko siyang hiwalayan pero kapag nangyari 'yon, pano na sila mama?
Ito yung storya na mayaman ang lalaki.
Hindi naman kami mahirap. Tama lang. Pero kulang ang sinusuweldo ko para kila mama. Kaya heto ako, kumakain kasama siya.
"So, how's your sleep?" Tanong niya sa akin. I rolled my eyes. Wow lang ha.
"You know that it is not nice to roll your eyes." Sungit. Patayin kita diyan. Inirapan ko nga.
"Well, I have to go may meeting ako. Bye love." Buntong hininga niya sabay halik sa noo ko.
Gusto ko sanang halikan siya pero ayokong makita niya ulit yung soft side ko.
"I love you Thea!" Sigaw na sabi niya.
Fuck. Sinabi niya yung pangalan ko.
Mahal ko pa din talaga siya. Kahit na napilitan lang siya. I need him to explain the truth. Wala na akong pakielam kung anong pwedeng mangyari. I need to talk to him.
I love him even though he used me. And I never let him to explain himself. Now is the time we'll reconcile.
Nag-ayos ako at kinuha ang susi ng kotse.
"Shit. I'll fix this." Pabulong na sabi ko.
I guess that I'm still into him.
fin.
