Kelimeler aklımdan firar ettiği zaman yazmaya başlıyorum, çoğu anlatacağım şeyler kayıp, bulamıyorum. Milyon tane duyguya kapılmışken içimi tek çare olan kağıda dökememekte beni çaresiz bırakıyor. Bir umut yazarım diye başlıyorum kurcalamaya, aklımda sen zihnimde geçmişin acısı ile yanan duygular. İkiye bölünmüş ruhum,öteki yanını beğenemez bir hal almış,düşüncelerim bölünmüş hangi acım dan bahsetsem bilmiyorum.
Topluyorum artık sağa sola saçılmış benliğimi, yalnız başıma çaresizce mücadele etmek yoruyor beni oysa ki yalnız başıma dağıtmamıştım ki benliğimi,dağınık gördüğün de vazgeçtin sen. Beni yıpratan duygularımı yaşlandıran kişi, adı dilimde şiir,kokusu burnumda menekşe.
Sevmek zordur, adım adım büyürken farkına varırsın gün geçtikçe büyüyen adımların küçük bir çakıl taşına takılıp yüzün yere düştüğünde anlarsın. Canın yanar, utanırsın. Aşk ta böyle birşey işte, çok seversin çakıl taşı kadar küçük bir sebepten dolayı kaybedersin ve gider, o gider, hatıralar gider, hislerin gider, emeğin gider ve o gider bende onsuzuluğu haykıramadığım kelimeler kalır.
Topladım artık beraber dağıttığımız ruhumu. Ama bazı şeyler tersine gidiyor. Hayat artık kalemimi alıyor elimden,yüreğime kocaman bir mutluluk koyuyor. Ve üzgünüm,ben halen sana aşığım.
