... "Nasıl anlatacağımı bilemiyorum..." , "Bak eğer anlatacağın şey sana acı verecekse anlatmayabilirsin. Ama merakta ediyorum... Neyse sen anlat." , "Imm..nasıl başlıyım?..Çok önceden-..." demesiyle kapıya birisi tekmelercesine vurdu. Z kapıya bakmaya giderken bende içimden "Sanırım Allah bu konuyu bilmemi istemiyor" dedim. Oturduğum yerden kafamı kapıya uzattım. Gelen kimdi acaba? "Hey senin burda ne işin var?" dedi Z şaşırarak. İçeri bir çocuk girdi. Sanırım Z'nin arkadaşıydı. "Dostum eve kız getiriyorsun ve benim haberim yok öyle mi? Dostluğumuz bitmiştir!" dedi yabancı çocuk. Bir an karşımda Barney Stinson'ı gördüm gibi oldum. "Kusura bakma Zeynep. Bu B. Kaykay pistinde tanışmıştık. Kaykayıyla kolumu ezmişti. Sonra çok yakın arkadaş olduk işte." , "Peki B'nin nasıl bir gizemi var?" dedim gülerek. Hepsi böyle kodlu muydu? Z, B? Başka neler görecektim acaba? "Onun bir gizemi yok. Asıl ismi Burak. Sadece benim ki Z olduğu için Burak'ta özentilik yapıp, o zaman benim ki de B olsun canım, dedi." , "Hey bir kere ben özentilik yapmadım! Ben dedim ki sadece mağdem kankayız sen Z isen bende B'yim abicim!" , "Tamam bu kadar şebeklik yeter. Burak, şimdi buradan gidiyorsun." diyerek Burak'ın arkasından itti. "Dur bir saniye! Bu bayanla tanışmadan asla! Adınız ne hanımefendi?" , "Zeynep, efendim." dedim ve elimi alıp öptü. Kendimi İngiliz Kraliyeti'ndeymişim gibi hissettim. "Dostum ben sana bir şey söyliyim mi? Bak isminiz de uyuyor, siz evlenin bence." , "Tamam Burak bu kadar yeteeer.." derken Z gülüyordu. Benim de yanaklarım yanmadı değil hani. Çocuk resmen nikahı kıyıp bizi evlendirdi. "Z! Bırakta kalsın. Bence Burak'ın burada olması iyi oldu. Başka arkadaşın varsa tanışalım. Böyle baskın yapmaları yerine sen onları davet etsen daha iyi olur" , "Olum kız haklı. Ne akıllı çıktın kız sen?" . İltifat üzerine iltifat alıyordum ama bu kadar yeterdi. Evde bir Mustafa, bir Elif Abla ve bir Bayan Muffin vardı. Onları yalnız bırakamazdım. Saat geç oldu zaten. En iyisi gitmekti. "Ben artık gitsem iyi olacak. Evde beni beklerler.", "Z yaptığına bak Allah aşkına ya! Kızı kaçırttın!" , "Kaçırttın ne abi?" , "Bende bilmiyorum abi...Zeynep ile gidiyorum ben. Z çok sıkıcısın biliyon mu?" , "Bir kız gördün ya hemen beni sat. Tamam nah gelirsin artık benim güzel kulübeme." , "Kim güzel oldğunu söyledi abicim?" , "Ben" dedim aralarına girerek. Yoksa bu konuşma hiç bitmeyecekti. Z şaşırdı Burak ise çok kırılmıştı. "Bakın çocuklar benim gitmem gerek ve sizin kavganızı dinleyemem. Şimdi gidiyorum. Evde uslu uslu oturun. Birbirinizin bacağını kolunu ısırmaya falan çalışmayın. Tamam mı?" , "Tamam anne!" dedi ikisi aynı anda. Ve ayrılmadan önce ikisininde telefon numarasını aldım. N'olur n'olmaz diye.
Elimde süremediğim kaykayım, ben ve sessiz uzun yol vardı karşımda. Yürüdüm. Yürüdüm. Ve telefonum çalmaya başladı. Arayan Elif Ablaydı. "Efendim Elif Abla?" , "Nerdesin sen?!" , "Mustafa söylemedi mi?" , "Mustafa bir arkadaşınla olduğunu söyledi. ERKEK bir arkadaşınla." , "Erkek ise ne olmuş? Ben onlara güveniyorum." , "Onlar derken?" , "Burak ve Z işte Elif Ablaaa..Eve gelince hepsini anlatçam söz." , "Hepsini istiyorum!" , "Tamam hepsi." , "Hadi hiç bir yerde oyalanmadan gel." ," Tamaaam" deyip kapadım. Hava soğumaya başlamıştı. Daha sonra fark ettim ki soğuyan hava değilmiş. Ben ceketimi Z'gillerde unutmuştum. Oraya tekrar geri dönemezdim. Çünkü üşendim. Bir an telefonuma aynı anda iki tane mesaj geldi. Burak ve Z'den. İkiside aynı şeyi söylüyordu mesajda "Zeynep! Ceketini burda unutmuşsun!". Bende bir tane mesaj yeterdi diyerek cevap verdim. Yarın okulda vereceğini söyledi Z. Bende tamam deyip yoluma devam ettim.
En sonunda eve vardım. Ne kadar sıkıcı ve yorucu bir gündü. En kötüsü de "neden Bay Z" olduğunu öğrenememiştim. Belki bu işe burnumu sokmamalıydım. Eğer kendisi isterse anlatırdı zaten. Yine kendi kendime trip atmaya başladım. Bu neyin kafası yaa...
