Merhaba okurcuklarım inşallah kitabımı beğenirsiniz . Okuduğunuza pişman olmiyacağınızı düşünüyorum. Yorumlarınız ve desteklerinizi bekliyorum.
MULTiMEDYA:CAN
☆ ☆
Okuldan çıkmış arkadaşlarla kafeye gittik. Buraya ilk gelişimizdi gayet güzel bir mekandı. Tuğçe, Ecem, Nilay, Berk,Doruk hepimiz bir masaya oturduk. Siparişlerimiz gelince sohbet etmeye başladık. Tuğçe ve Berk daha yeni sevgililerdi. Doruk ve Ecem birbirlerini seviyorlardı ama açılamamışlardı. Nilay ise kafası estiğine birlikte olur ve ayrılan tiplerdendi.
Sohbet ederken çok büyük bir ses geldi ve ardından bağırışlar yan masadaki iki çocuk kavga ediyorlardı. Afallamış bir şekilde yan masadaki çocukları ayrırken buldum kendimi.Uzun boylu yakışıklı bir çocuk bana öfkeli bir şekilde baktı ve "Çekilsene be bücür, sen kimsin?"dedi. Bana bücür dediğinden kaşlarımı kaşarak "Sen kime bücür diyorsun be!" diye bu sefer çocuğa ben dalıyorken.
Hemen Berk ve Dorukta araya girip ayırdılar. Ben ve yakışıklı çocuk cafeden dışarıya çıktık. Burnu kanıyordu hızla çantamdan peçete verip ona uzattım ve "Hastaneye gidelim çok kötü görünüyorsun."dedim.
Arbasına bindi ve ardından hızla bende bindim. Bunu neden yaptığımı anlamıyorum, ben böyleydim hiç düşünmeden haraket ederdim . "İn!"diye bağırdı bense umursamazca "Arabayı hastaneye sür,"diyince gaza köklendi ve sahilde durdu. Öfkeli bir şekilde bana bakarak "Beni neden önemsiyorsun? Niye gitmiyorsun, gitsene senin kendi dertlerin yokmu onlarla uğraş."dedi ve arabadan indi. Bende ardından inip sahildeki banka yanına oturdum. Utangaç bir tavırla "Şey adın ne? nerede okuyorsun?kaç yaşındasın? Niye kavga ediyordun ve bana niye bücür dedin?"diye tek nefeste sorular sordum ve cevaplaması için yüzüne merakla baktım.Denize bakarak derin bir nefes aldı, acaba neler düşünüyordu? "Of çok hızlısın bücür."dedi ve kahkaha atmaya başladı sinirle koluna atabileceğim en sert tokatı attım.
Ama sorduğum sorunun cevabını alamadan telefonum çaldı "Bir dakika"diyerek banktan uzaklaştım. Arayan Ecem'di.
Ne soracağını tahmin edebiliyordum. Telefonu açtığımda "neredesin Ada sen nereye gittin o psikopat çocukla" dedi "psikopat çocukla sahilin oradayım. Beni merak etmeyin yarın okulda görüşürüz"diyip hızla yüzüne telefonu kapattım çocuğun yanına dönüp banka oturdum. Denize bakarak "Adım Can,az ilerdeki özel kolejde okuyorum,17 yaşındayım, kavga etmem seni pek ilgilendirmez ve sana bücür dememin nedeni gerçekten bücür olman."dedi. Onun hakkındaki az şey öğrenmiş olsamda,artık onu tanıyor sayılırdım. "Tanıştığıma memnun oldum Can.Benim ismimde Bücür değil Ada. Bende Bu yakınlardaki Özkan Koleji'nde okuyorum ve 17 yaşındayım."dedim şuan yaptığım neydi bilmiyorum bücür demesini seviyorsum fakat gururum el vermiyordu. Bir süre öylece oturduktan sonra"Hadi kalk bakalım bücür çok geç oldu seni evine bırakıyım."dedi.
"Yok gerekmez ben şurdan bir taksi çeviririm."dedim
"Olur sen nasıl istersen." diyip ayağa kaktı.
Ciddi olamazdı,dalga geçiyordu büyük bir ihtimalle. Yoksa öküz olamazdı değil mi? Vede beni bu saatte kız başıma yalnız bırakmazdı heralde. Salak ben niye tamam demedim ki. Gerçekten tuhaf bir kızdım. Bende ardından hızla ayağa kalktım. Tam konuşmak için yeltenicekken o konuşmaya başladı.
"Seninle tanıştığıma memnun oldum meraklı bücürüm. Ama şunu bilki sen tanıdığım en tuhaf vede dünyada en güçsüz kızsın. Sana benden tavsiye bücür bu kadar masum olma ve tanımadığın insanlara güvenme mesela bana. Belki bu geceden sonra hiç görüşemeyede biliriz, kendine iyi bak söylediklerimi unutma tamam mı bücür?"dedi ve arkasını dönüp arabasına doğru gitti.
O gidince söylediklerini düşündüm veda konuşması yapmıştı resmen, güçsüz diyerek koluna vurduğum yumruğun acımadığını anladığımda bir karate kursuna filan mı gitsem diye düşünmedim değil yine çok saçmalamıştım onca şey söyledi ve ben sadece bu söylediğine takılmıştı asıl düşünmem gereken bana bile güvenme demesiydi. Düşünmeyi bırakıp eve gitmek için o korku filimlerdeki sokaklarda taksi bulmaya çalışıyordum ama bir tane bile araba geçmiyordu. Az ileride uzakta olsa belki ana yolda taksi bulma umuduyla sessiz bir sokağa girdim. Sanki takip ediliyorum hissi vardı içimde. Arkamdan ayak sesleri duyunca korkudan koşar adımlarla ilerledim.
"Hey!sen dur orada."
Diye bağırdı birisi arkamdan.
Korktumu anlamasın diye arkama seslenen kişiye baktım elinde bıçak vardı . Gözlerim kaçacak yer ararken beynim planlar yapmaya başlamıştı bile. Durma fikrinden vazgeçip koşmaya başladım. Sonra bir el azımı kapayarak duvara bedenimi çarptı. Diğer eliylede boğazıma bıçak dayıyordu.
"Ne istiyorsun benden bıraksana beni ya."diye cırladım ama boğazıma bıçağı daha çok bastırarak.
"Korkma cici kız sadece eğleniceğiz seninle. Şimdi benimle bizim mekana gidiyoruz seni patron istedi."diyip pis pis sırıttı.
"Lütfen bırak gidiyim."dedim ve çantamdan biber gazımı çıkarıp adamın suratına sıktım. O acıyla inlerken karnına tekme atıp kaçmaya başladım. Tam kurtumuşken birisinin bedenine çarptım sanırım yada resmen yapışmıştım. Tanrım bugün hiç bitmiyecekti sanırım bir eve gidebilseydim sağ salim şükredecektim vallahi.
"Nereye böyle yalnız başına sokaklarda geziyorsun. Bu ne cesaret." Dedi bedenine yapıştığım çocuk.
"Yardım et birisi peşimde hemde bıçaklı."dedim çocuk şaşkınca yüzüme baktı. Ardından çok geçmeden arkadan "Gel buraya lanet olasıca pislik kız."diyerek bu tarafa koşan bıçaklı deminki çocuktu. Bedenine yapıştığım çocuk elimi tutarak koşmaya başladı ilk afllayıp koşamasamda sonra arkama bakınca bıçaklı çocuğun yaklaştığını görüp koşmaya başladım eski beyaz bir arabaya bindi bende hemen öne bindim gazı köklendi ve "Neden senin peşinde?"dedi nefes nefese.
"Bilmiyorum."
"Peki ne işin var tek başına gecenin bir yarısı?"
"Öküzün biri yüzünden zorunda kaldım."dedim vereceği tepkiyi merak ediyordum.
"Nereye?"dedi ilk başta anlamasamda evimin yerini sorduğunu anladım ve tarif ettikten sonra evin önünde durdu.
"Canımı kurtardığın için teşekkür ederim."dedim yüzüme bakıp "O adamların seninle ne işi var bilmiyorum ama onlardan uzak dur çok tehlikeli bir çeteler. Seni bulmak için ellerinden ne geliyorsa yapabilirler her yerde onların adamları var ve bunlardan biride benim ama korkma seni kimseye ispiyonlamıyacağım."dedi dediği beni çok pis korkutmuştu ve inanamamıştım.
"Nasıl yani sende mi çetedensin? Peki neden beni kurtardın?"
"Benden yardım istedin vede beni tanımadan bana güvendin."
Şimdi onu daha iyi anladım, evet ona güvendim ama buna mecbur kalmıştım . Tek şansımdı o anda ve sonuç olarak o beni kurtarmıştı.
"Haklısın sana güvendim iyiki varsın ismini bilmediğim şahıs. Benim ismim Ada bu arda."dedim amacım ismini öğrenmekti tabi dediğimi anlarsa.
"Alper." diyip ön torpidodan kağıt ve kalem çıkardı. Bir şeyler yazıp bana uzattı ve devam etti "Bir sorun olursa daima ara her zaman ne sıkıntın olursa olsun."dedi başımla onaylayıp kağıdı aldım ve arabadan indim. Camı açıp "Görüşürüz Ada kendine dikkat et."dedi bende elsallayarak "Yardımlarını hiç bir zaman unutmiyacağim Alper."dedikten sonra arabayla uzaklaştı.Bende eve girip sessizce odama çıktım sonunda gelmiştim pijamalarımı giyip yatağıma kendimi attım ve direk uyudum.
