Yağmurları sever misiniz, bilmiyorum. Aslında ben kendini ifade edemeyen hiçbir şeyi sevmem. Arkasına saklandığım her şeyi karşımda gördüğümden beridir de biraz fazla karamsarım bu yaşama karşı. Ama yağmuru sevmem için bahanem çok fazla. Hiç üşürken yağmura yakalanıp daha da bir soyunmuşluğunuz var mı? Peki ellerinizin arasından kayıp giderken zaman saatlere de bir o kadar küsmüşken zamansız bir yolculuğa yelken açmışlığınız var mı? O bahsedilen sevgi kelebeklerinden olamayışınızı bir şeylere baģlayıp sonra da neden diye kendinize kızıp, bütün günü ızdıraba döndürmüşlüģünüz. İşte ben ve hayatım tam bu çizelgede ilerlerken yağmur başlar bi anda... Sanırsın ki tüm bardaklar ve tüm o kara bulutlar beni, benden kaynaklı olan her şeyi, benden uzaklaştırır. O yüzden de sessizleşen her şey kahreder beni. Benden başlayarak bana kadar.
