ERTESİ GÜN
Saat 6:30. Uyanmam gerekiyordu. Yoksa dün ki gibi derse yetişemezdim. Heyecanlıydım. Hem de çok. Kafamı taşıyamıyordum. Ayağa kalktığımda gözlerim karardı. "Lan n'oluyor?!?!". Kafamı taşımayı geçtim kendimi taşıyamıyordum da.
...
"Bence hastaneye götürmeliyiz Mustafa." , "Ya saçmalama. Az sonra uyanır o. Ben tanırım kızımı; burnuna bir sosisli yaklaştır bak nasıl da kalkıyor!" , "Mustafa bence bu kız öldü." , "Veya..." , "Veya ne?" , "Yok bir şey.." dedi ve sinsice gülümsediğini görebildim yarım yamalak. Ben "Hey...bana ne oldu?...Neden yerdeyim?" dedim kendimi zorlayarak. "Biraz yere düştün." , "Ve beni yerden kaldırmadınız?" , "Ne biliyim? Böyle yerle acayip bir uyum var aranızda. Bu uyumu bozmamak için kaldırmadık." ,"Elif Abla..Mustafa'nın kafasına bir tane vursana.." , "Ellerim deterjanlı canım yaa" , "O zaman ayağınla.." , "Daha yeni oje sürdüm be güzelim.." , "Evet çok güzel kıvırıyorsun Elif Abla." , "Hııığaaa! Bana kimse vuramaz kiiii" , "Sen delisin" , "Sende... sende...Aaa Z arıyor bir baksana!" , "Hııığ...bok yesin o salak." , "Aa-a! Böyle konuşmak bir kızın ağzına yakışıyor mu hiç?" , "Elif Abla sen git bulaşık yıkarken oje sür bakem, hadi hadi...Mustafa sende beni kaldır." , "Hop hop! Niye şimdi Z'ye öyle dedin ki?" , "Mustafa? Cidden merak ediyor musun?" , "Evet?" , "Bilmiyorum." , "Harika cevap." , "Kendimi iyi hissetmiyorum." , "Tamam, şimdi bayan kolunuzu boynuma atın." , "İnan üşeniyorum Mıstıfa" , "Off onu da mı ben yapçam?!" , "Her zaman yanımda olsanda beni böyle taşısan ya sıpa" , "Başüstüne!".
...
"Yatmak gibisi yok!" . Halimden gayet mutlu bir şekilde televizyonun karşısına uzanmış battaniyem, çikolatalarım ve Mustafa'm vardı. Başka ne isteyebilirdim? Evet...Tamam. Bay Z'de olsaydı fena olmazdı. Tam yanımda hatta. Böyle kafamı sağa çevirdiğimde onun yüzünü görmek isterdim. Ama onun yerine ne gördüm? Mustafa'nın ayaklarını. Off Zeynep. Hayal gücün seni kurtarmaaaz. Şimdi otur oturduğun yerde ve Regular Show izle.
...
"Beyler az sonra uyanır. Siz biraz daha bekleyin." , "Abicim 2 saattir bekliyoruz." , "Evet Mustafa. Biz gidelim artık. Bunun uyanacağı yok." , "Ne yaptın kıza? Bayılttın mı? Kafasına kürekle mi vurdun? N'aptın abi ya? Uyanmıyor kıza bak . Z eğer bu kızlan evlenirsen sanırım çocuklarınız ağır uykulu yaratıklar olcak." , "Lan sus oğlum! Kızın kuzeni yanımızda... Ahaha şaka yapıyor abisi :)) ne evlenmesi canım :)))" , "Evlenebilirsiniz, sorun yok. Çok güzel sosisli yapar, söyliyim" Bu duyduklarım gerçek olamazdı, değil mi? Yani o an Burak ve Z'nin yanımda olması.... Şaka gibiydi. Yavaşça doğruldum ve arkamı döndüğümde Burak, Z ve Mustafa bana bakıyordu. Allah'ım yarabbim onların burda ne işi vardı? "He-he-hey! Bakın kim uyanmış?" , "Günaydın prenses", "Zeynep Z ceketini getirmişte..." , "A evet...Ceketim.." . Ayağa kalkar kalkmaz düştüm. Düştüm, evet. Z'nin kollarına düştüm. Ona hiç bu kadar yakın olmamıştım. Yani ne biliyim. Kokusunu falan alabiliyordum. "Hey sen iyi misin?" , "Evet, evet...çok iyiyim ben ya" . İşte buna BÜYÜK yalan diyorum. Burak, Mustafa'ya "Mutfak nerde acaba?" dedi ve Mustafa da "Şurdan buyurun..." diyerek yanımızdan ayrıldılar. Amaçları bizi yalnız bırakmaktı. Bir süre konuşmadık. Konuşamadık demek daha doğru. Aynı anda "Ben şey..." diyip güldük. Sonra Z konuşmaya başladı: "Zeynep bak, sen hayatımda başıma gelen en güzel şeysin, tamam mı? O komik tavırların, güzel gülüşün, konuşma tarzın falan hepsi seni özel kılıyor. Bu özelliğini bir tek kişi fark edebilir; o da seni gerçekten seven biri. Ben seni gerçekten çok seviyorum, Zeynep." Ortam bir an sessiz oldu. Yeşilimsi mavi gözlerini bana dikmişti. Ben ise onun ananas desenli çoraplarına bakıyordum. Neden böyle konuşuyordu ki? Tamam şikayetçi değildim bundan fakat aramızda da bir şey olmamıştı. Mustafa bugün onun hakkında düşündüklerimi mi söyledi acaba? Oh hayır...Bir çenesini tutamadı gitti bu çocuk. Fakat bir yandan da iyi oldu. Çünkü havalı Bay Z'nin gerçek düşüncelerini öğrenmiş olduk. Tam da eliyle yüzümün önüne gelen saçlaramı kaldırcaktı ki içeri Burak ile Mustafa girdi. Tabii onların yanında yapamadı. Yapamazdı. Z bana ceketi verdi ve Burak'ı da alarak evden çıkıp gitti. Artık bakabileceğim ananas desenli bir çorapta yoktu. Öylece yerdeki halının desenlerine bakakalmıştım.
