❄LAVİNİA❄

"Fedakârlık"

Umarım beğenirsiniz :) ❤

1-2 saat önce güneş ne kadar çabalasada gökyüzünde kalmak için boğucu hava içine almıştı onu. Yeryüzüne damlalarını göndermeye başladı sağanak halinde. Bu havayı genelde sevmez insanlar, ama evren aşıktı bu ilâhi havaya. Derinlerden "Evren Hanım ! Evren Hanım !" diyen sesleri duyuyor ama gözlerini açamıyordu genç kız. Kuvvetli bir sarsılmayla kendine geldi. Başucunda duran iki korumayı gördü, gözlerini birisine dikti sorarcasına. İsmi Cahit olan koruma,
"Evren hanım siz odadan 2 saat boyunca çıkmayınca merak ettik, girdiğimizde ise bu halde yatıyordunuz" dedi. Olanları hatırlamaya çalıştı yeşil gözlü en son dosyanın içindekileri okuyuşu ve karanlığa gömülmesi..
"Çıkın" dedi. Korumalar başıyla onaylayarak çıktılar. Genç kız elinde tuttuğu kırmızı dosyaya baktı , canı yanmaya başlamıştı gene. Bunları haketmemişti ki. Ayağa kalktı , silahı alıp kazağının içine sakladı.

Dosyaları ve anahtarı alarak bir çantanın içine koydu. Çantayı eline alarak dışarı çıktı. Hiç kimseye bakmadan asansöre bindi, 0'ıncı kata bastı. Asansörden çıktığı gibi kendini dışarıya attı genç kız. İlâhi denen havanın damlaları genç kızın yüzünü yıkamaya başladı. Bu havayı bile umursamadı, oysa ki en sevdiği havaydı. Yavaş yavaş geldiği yöne doğru ilerlemeye başladı. Cebinden sigarasını çıkartıp , çakmağıyla yakarak yağan yağmura meydan okudu genç kız.
Evinin yakınlarındaki parka gelerek ıslak bir banka oturdu etrafındaki herşeye kayıtsız kalarak. Düşündü, düşündü... Düşündükçe ağlamaya, ağladıkça canı yanmaya, canı yandıkça, intikam hırsı güçlendi, intikam hırsı güçlendikçe, yaşamak daha cazip gelmeye başladı. Boğucu hava gökyüzünü güneş'e vermeye niyetli değildi. Evren ağladıkça o daha çok gönderiyordu yağmur damlalarını destek verir gibi... Bir kaç saat sonra telefonun çalan melodisi genç kızı susturdu. Gelen arama hira'dandı. Yeşil tuşa basarak kulağına götürdü.
"Evren nerdesin" dedi hira endişeli çıkan sesiyle. Evren bir süre konuşamadı. Hira tekrar,
"Evren" diye bağırdı. Genç kız kendine gelerek normal bir sesle,
"Ev'in ordaki parktayım noldu ?"
Hira deli gibi bağırarak ,
"Kızım sen manyak mısın ? Bu havada ne işin var senin parkta ! Geliyorum bekle ayrılma ordan !"
Genç kızın gücü kalmamıştı ki kalksın. Bıraksalar günlerce burada oturabilirdi. 5 dakika sonra koşa koşa hira evren'in yanına geldi. Hira tam konuşacakken evren çaresizce,
"Eve gitmek istiyorum, Lütfen."

Hira görmüştü genç kızın gözlerindeki yıkımı, kan çanağına dönmüştü o yeşil gözleri. Can dostu'nun koluna girerek onu ayağa kaldırdı ve sessizce eve doğru yürümeye başladılar.
Genç kız anahtarı çıkararak kapıyı açtı, içeri girdiler. Evren paytak adımlarla salona doğru geçerken, hira'nın sert sesi onu durdurmuştu.
"Hemen yukarıya çıkıp sıcak suyla duş alıyosun, kalın birşeyler giyiyorsun, sonra aşağıya in konuşucaz,bende kahve yapıcam."
Genç kız elinde çantayla yukarıya çıktı. Çantayı ve silahı bir köşeye bırakıp kıyafetlerini çıkardı, ardından duşa girdi. Sıcak su değildi kızın istediği soğuktu. Ama can dostu'nun sözünü dinleyerek sıcak suyla duş aldı. Bornozunu bağlayarak odasına girdi. İç çamaşırlarını giydi, ardından giri kazağını ve siyah eşofmanını giydi. Saçlarını kurutup salık bıraktı genç kız. Çantayla, silahı alarak aşağıya inmeye başladı. Koltuklara oturdu. Hira masada duran kahve bardağını ona itti. Evren silahı bıraktı masaya. Çantadan dosyaları çıkartarak incelemeye başladı. Hira ise bardağını masaya bırakırken merakla sordu,
"Noldu evren?"

Genç kız duymuyordu can dostu'nu herşeyiyle dosyalara kitlenmişti. Hira bu durumdan sıkılmıştı daha yüksek bir sesle,
"Evren !" diye bağırdı.
Yeşil gözlü kendine gelerek hira'ya bakmaya başladı. Hira genç kızın gözlerin de tek bir şey gördü. Yeşilden kırmızıya çalan gözlerinde intikam isteği yeşeriyordu günden güne. Hira tereddütle kalkarak evren'in yanına oturdu. Elini güven verircesine sıktı.