Control - On Hold

Hoofdstuk 3.

Oke, over een kwartier komen Hailey, Jade en Brett me ophalen. Ik heb mijn kleding al aangedaan en ben druk bezig met mijn make-up. Voor mijn lippen heb ik een felroze lippenstift gekozen en boven mijn ogen heb ik mijn favoriete glitter-oogschaduw. Ik pak een borstel en haal hem door mijn lange bruine haar. Wat zal ik met mijn haar doen? Krullen? Nee, die heb ik al. Ik steil het wel.

Ik bekijk mezelf van top tot teen in de spiegel. Steil haar met opvallende make-up, een parelketting, een rood strak jurkje met een panty en funky sneakers.

Om de outfit af te maken pak ik een armband. De armband heb ik toen ik nog klein was van mijn moeder gekregen. Door alle regenboog kleuren past het vaak niet bij je allerdaagse outfit. Bij deze kleding is het perfect.

Ik klik het sieraad vast als ik de bel hoor gaan. Snel ren ik naar beneden.

Als ik de deur open kijk tegen een discomonster aan. Het is Hailey. Ze heeft een geel met rode jumpsuit aan met wijde pijpen, een lange oranje ketting met allerlei franjes en hoge blauwe hakken. Haar look word afgemaakt met een oranje lipstick en twee staartjes in haar haar.

"Uh hay.. Je ziet er-." Zeg ik, terwijl ik de outfit nog in me moet laten bezinken. Hailey onderbreekt me.

"FANTASTISCH UIT DANKJE! LET'S PARTY!!" Ik schrik van haar plotselinge reactie.

Ik huiver van de koude wind die langs me waait en doe mijn jas aan. Hailey pakt mijn hand vast en trekt me mee.

Als ik eenmaal in de auto van Brett zit begroeten ze mij en ik begroet ze terug. Ik kijk aandachtig naar hun kleding en zie al gelijk dat de outfits het werk zijn van Hailey.

Brett heeft een afropruik op een een blauwe glitterbroek aan. Het ziet er best grappig uit. Jade heeft een bordeauxrood shirtje aan en een zwarte broek. Een nieuwe dip-dye zit in haar haar met de kleur geel. Aan haar uitdrukking te zien zie ik dat ze het maar niks vind.

Het is maar 5 minuutjes rijden maar het lijkt wel een kwatier, de harde banken van het gammele autotje doet pijn aan mijn benen. Als we eenmaal zijn aankomen ben ik opgelucht.

Rond school staan verschillende groepjes kinderen die ook rare outfits aan hebben. Ik kijk rond en mijn blik stopt bij een jongen die tussen de auto's staat. Hij staart me mysterieus aan. Ik probeer zijn gezicht te zien maar door een capuchon die hij over zijn hoofd heeft kan ik zijn identiteit niet raden. Hailey trekt me ongeduldig weg en ik kijk voor een moment naar haar. Ik trek mijn hand los van Hailey en kijk weer naar de zelfde plek waar de gedaante stond. Maar hij is verdwenen, zomaar. Opeens weg. Ik tril van de kou en loop achter mijn vrienden aan, naar binnen.
De gymzaal is helemaal omgetoverd tot een ouderwetse disco. Veel mensen staan te dansen op de kleurrijke vloer en sommige groepjes staan bij het drinken of zitten op bankjes. Ik observeer de ruimte en zie dat er nog een stoel ergens vrij is. Ik loop er op af en ga zitten.

Hailey staat al tussen de dansende mensen en beweegt vlot mee. Ze heeft allebei de armen van Jade vast en sleurt haar in rondjes om haar heen. Ik giegel van het feit dat het er best lomp uit ziet. Dan gaat de muziek steeds langzamer en verschijnt Brett voor me. Hij steekt zijn hand uit.

"Mag ik deze dans van u?" vraagt hij op een zo deftige manier mogelijk. Ik trek mijn mondhoeken omhoog en leg mijn hand in die van hem.

We gaan tussen de andere koppels staan en gaan rustig heen en weer op de muziek. Ik leg mijn hoofd op zijn schouders en doe mijn ogen dicht.

"He." fluistert Brett. Ik kijk op en duw hem weg uit schrik. Zijn ogen zijn helemaal zwart. Hij kijkt me doordringend aan en het lijkt alsof de wereld voor een moment van ons is afgesloten.

"Vertel mij je naam." zegt hij. Waarom zou hij dat in vredesnaam willen weten? Hij weet mijn naam.

"Zeg je naam. Je hele naam." Deze keer is zijn stem lager en klinkt het griezeliger. Ik schud mijn hoofd.

Mijn ogen worden nog groter als ik zie dat de ogen van Brett nu heel langzaam rood worden. En dan in een seconde weer normaal. Hij valt op de grond.

"BRETT!" Ik ren naar hem toe. Er staat inmiddels een cirkel van mensen om ons heen.

"VERDOMME, IEMAND BEL 112" Schreeuw ik frustrerend.

Alles ging daarna heel snel. Ambulance kwam, Brett werd meegenomen. Hailey barst in huilen uit. En ik sta daar maar, machteloos alles toe te kijken.

Mijn hoofd wordt steeds zwaarder en ik druk mijn handen tegen mijn oren. Ik moet wat frisse lucht halen.

Buiten zie ik hem weer, de gedaante. De jongen in een hoodie. Hij staart me weer aan en loopt dan weg.

Instinctief volg ik hem. Alsof ik weet dat hij iets met Brett heeft gedaan. Ik loop tussen de auto's door naar de achterkant van het schoolgebouw. Daar zie ik hem weer staan.

"Wat heb je gedaan?" Mijn stem trilt en klinkt anders dan normaal.

"Wie ben jij?" vraagt hij vervolgens terug.

Ik zwijg.

"Wat heb je bij Brett gedaan? Leeft hij nog? Wat is er met hem? Heb je iets in zijn drankje gedaan?" Allerlei vragen borrelen bij me op.

"Hij leeft nog. Maar hoe heet je?" Hij doet een stap naar voren waardoor ik gelijk een stap naar achteren doe. Nu zie ik zijn gezicht wat beter. Er is iets heel bijzonders aan hem. Ik zie namelijk een pikzwarte pluk haar onder zijn capuchon komen, maar hij heeft felblauwe ogen.

"Waarom wil je dat weten?"

"STOP MET VRAGEN!" Ik verstijf van zijn directe reactie. hij zet nog een paar stappen naar voren en duwt me tegen de muur. Ik probeer weg te komen maar hij heeft mij beet in een sterke grip.

"Abigail." Ik sluit mijn ogen uit angst.

Ik zie de verwarring in zijn zeeblauwe ogen en hij laat me los. Het liefst zou ik wegrennen maar ik sta aan de grond genageld.
De jongen loopt nadenkend heen en weer.

"Wat is het met jou? Wat is zo bijzonder aan jou? Hoe kan het bij jou niet lukken."

Ik onderbreek hem. "Hoe kan wat niet lukken?"

Hij geeft geen antwoord maar blijft vragen stellen.

"Waar kom je vandaan? Wacht.. Familie, heb je familie. Wie is je familie?"

Nu kijkt hij me wel aan en wacht hij op een antwoord.

"I..ik heb een zusje en een neef.. En een moeder en vader.. M..mijn moeder is overleden."

"Hoe heet je moeder?"

"Ehm.. Anora. Wacht waarom vraag je dit?." Ik krijg direct spijt van alle informatie die ik heb gegeven. In dit soort situaties hoor je te liegen en zo snel mogelijk weg proberen te komen.

De jongen stopt met bewegen en staart me nu recht aan. Ik sta nog steeds tegen de muur. Dan doet hij zijn capuchon af en kijkt me recht aan.

"Wat doe jij in deze wereld?"