Bir ses aniden uyanmasına neden oldu.
Saat yedi olmuştu. Sandalyenin üzerinde rahat bir uyku olduğu söylenemezdi ama deliksiz uyumuştu. Derin bir nefes aldı, yorgunluğunu hala atamamış ve uykuluydu.
Ablası da bir sandalyenin üzerinde uyuyordu. Durabildiği kadar uyanık kalmıştı ama uykuya yenik düşünce gözleri kapanmıştı.
Kenan ise ayaktaydı. Muhtemelen hiç uyumamış gece boyu ayakta kalmıştı.
Cebinden gelen ses hala devam ediyordu:
GELEN ARAMA... : BİLİNMİYOR...
"Alo."
"Bir saat sonra burada olmasın." dedi bir kadın sesi.
"Tamam." dedi uykulu bir sesle.
Telefonun diğer ucundaki kadın sesini duyunca şoförlüğünü yapacağı kadın olduğunu anlamıştı ve bu yüzden kim olduğunu sorma gereksinimi duymadı. Zaten kim olduğunun bir önemi yoktu. Sonuçta bir şofördü ve arka koltukta oturan kişinin bir önemi olmazdı. Sadece gideceği yere götürecek, ve parasını alacaktı.
Ayağa kalktığında her yerinin ağrıdığını fark etti. Esneyerek gerildi ve kendine gelmeye çalıştı.
Ağır adımlarla Kenan'ın yanına gitti: "Durumu nasıl?"
"Kötü bir şey yok, gece boyunca uyudu." diye yanıtladı Kenan.
Selim başını sallayarak onayladı. Kenan'ın omzuna hafifçe iki kere vurduktan sonra kapıya doğru yöneldi.
"Arayan kimdi?" diye sordu Kenan.
"İş için, şoförlüğünü yapacağım kadın."
"Pekâlâ, burası bana emanet."
"Ablam birazdan uyanır, seninde dinlenmen gerek."
"Sen merak etme." dedi Kenan. Sesi oldukça yorgun çıkmıştı.
Selim, aşağı indi, güneş yeni doğmasına rağmen sıcaklığını hissettirmeye başlamıştı. Yine sıcak bir gün olacak gibi görünüyordu. Arabaya bindiğinde koltuğun rahatlığını hissetti. Gürültülü ve radyosuz bir Mustang'den çok daha iyiydi. Arabayı çalıştırıp radyoyu açtı. Sabah haberlerini dinleyerek yola koyuldu. Patronun evine doğru gidiyordu ama sonra takım elbiseyi hatırlayıp evine yöneldi.
Eve girip, üzerini değiştirip takım elbiselerini giymesi. Elini yüzünü yıkaması. Nazlı'yı annesine bir şey söylememesi konusunda uyararak evden çıkması beş dakikadan kısa sürmüştü.
Ne kadar rahat ve müzikli bir yolculuk olsa da yol boyu aklında nişanlısı olduğunu için keyifli geçmemişti. Şimdi, demir parmaklıklı kapının önündeydi ve beş dakikadır arabanın içinde bekliyordu. Sabah erken gelmişti, sonuçta burada olmalıydı, kadın ne zaman gitmek isterse araba hazır olmalıydı.
Demir parmaklıklı kapı ağır ağır açıldı. Görevlilerden biri içeri girmesi anlamında bir işaret yapınca Selim, arabayı içeri sokarak evin önündeki ki park alanına kadar yanaştı.
Daha önce özel şoförlük yapmamıştı ama en azından nasıl davranacağını tahmin edebiliyordu. Gayet saygılı konuşacak, birisi inip binerken kapıyı açacak ve her zaman hazır olacaktı. Bunun gibi birkaç formaliteyi yapması gerektiğinin farkındaydı. Arabada inerek kadını beklemeye başladı.
Bir kaç dakika sonra evin kapısı açıldı. Şoförlüğünü yapacağı kadını bekliyordu ama Büyük Patron Atıf Karataş dışarı çıktı. Selim, arabanın kapısını açtı ama adam arabaya binmedi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DERİN ABİLER
ActionSelim, her gün olduğu gibi evden çıktı. Ama bugünün diğerlerinden farklı olacağını bilemezdi. Karşılaştığı bütün olayların bir tesadüf olmadığını, en ince ayrıntısına kadar kurgulanmış bir planın parçası olduğunu öğrendiğinde artık çok geçti. Masum...
