It was just a DREAM (One-Shot)(KathNiel)

This is a true story po.....I wrote this para mainspire po kayo na to live everyday as if its your last.

Kath's P.O.V.

I'm Kathryn Chandria Manuel-Bernardo,17 years of age,a nerd and a very not so popular girl sa school,napapansin lang yata ako sa school dahil sa yaman ng pamilya namin. My mom and dad doesn't stay for long in our mansion kasi puro business trip ang iniisip nila,trabaho doon,negosyo sa kabila,kompanya doon,mga empleyado sa kabila, hooooo!!!!grabe...I think we only have family bondings once in 9 weeks at the worst part is,tatawagan pa sila ng kanya-kanyang secretary nila dahil may meeting dw kamo. I have my brother si kuya Kevin Cedrik Manuel- Bernardo na sobrang walang pakialam sa akin,kasi barkada lang ang iniisip niyan,laro dito,gimik doon,bukod pa doon my ate ako si ate Chrys and si ate Kate who have different lives in america na din,but they really try to communicate with me,kaso nga lang din,tinatambakan sila ng trabaho nila mom and dad,so no choice but to be with my bestfriend Julia,na i think siya lang yung nakakaalam that a Kathryn Bernardo exists in this world,bukod pa dun,may isa pa kong bestfriend na walang magawa kungdi, kulitin ako,or to make fun with me,bestfriend ko kaya tong nilalang na to?His name is Daniel John Ford-Padilla, crush ko to eh,scratch it,LOVE na ata kasi alam mo yung tipong pag tinititigan mo siya nararamdaman mo yung FASTFORWARD,wherein siya yung makakasama ko ng panghabang buhay... yun eh!

____________________________________________________________________________

BTW, I'm here in my very luxuriously-looking room lying on my bed,nagp-pray ako kay Lord na sana mawala na ako sa mundong ito kasi I'm so frustrated na talaga!Stress sa family,Stress sa school,Stress sa friends,Stress sa bahay!hooooo!!!!!I screamed, ALL I WANT IS TO DIE NOW!!!!!!!wala namang pakialam tong mga katulong namin kung sumigaw ako eh.Later on,iyak ako ng iyak na di ko na namalayang nakatulog na ako.

In my dream---------------:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::

Kakapasok ko lang daw sa bahay namin,sobrang saya ko daw,I look gorgeously elegant in my dress,pagpasok ko ng bahay,I was wondering, lahat ng tao dito naka itim,pati sina ate Chrys,ate Kate at kuya Kevin daw nandito,at himala,pati ang mom and dad ko,si bessie Julia at bespren pangit DJ, I said hi daw sa kanilang lahat,pero parang walang nakarinig kasi they were just crying,mamaya-maya I saw a coffin,natakot ako,di ako lumapit sa coffin because I feel na ako nga yon dahil nung lumapit ako kay mom and dad,and umupo ako sa tabi nila,hinaplos ko yung pisngi nid dad and ang buhok ni mom,sabi ni mom,Kath ikaw ba yan?sorry sa mga nagawa namin,we left you all along.Patay na pala talaga ako.After daw ng pagpapalibing sa akin sa sementeryo,parati nang nakatutok si mom and dad kay kuya at kina ate,masayang-masaya na daw sila,ngunit kasabay daw dun yug lungkot na nararamdaman nila nung pagkamatay ko,mom and dad left their job to their employees,instead they just enjoyed their lives with kuya Kevs, ate Chrys and ate Kate. Later on,mom was cooking in our kitchen daw where in sa may door palabas ng kitchen,dun lang daw ako,umiiyak at nagsisising nagapakamatay ako,I can do many things pa pala to change my life,I should be the one to move to make my life happy,lumapit daw si mom sa akin at patuloy na nagsalita

Mom: Chandria,ikaw ba yan? Sana nandito ka,alam mo ba,nagbago na ang lahat, I and your Dad realized na ang dami pala naming kasalanan sayo.

Me: Ok lang yun mom,at sana naririnig mo ako ngayon,gusto kong bawiin yung mag salitang binitawan ko bago ako nagpakamatay,ayaw kong mamatay mom, may ikagaganda pa pala ang mundo.

Mom: Chandria,naririnig kita,wala na tayong magagawa anak,patay ka na at wala na kaming Chandra na makakapiling dito sa bahay at sa mga family bonding.

Patuloy lang daw parin ako sa pagiyak,hanggang sa nagising ako.

__________________________________________________________________________