Dört mevsim hüzünlü son baharın tutsak tuttuğu dar binadan binaya gerilmiş iplere metalik kokulu çarşaflar dizilmiş, gün doğumuna bir iki dakiki kalmış sokak ..
Sarıdan kusmuk yeşile dönmüş şaçları kuduz olmuş bir sıçan kuyruğu gibi mor şemsiyesine rağmen ıslak bir kız ..
Yarım siyah eldivenlerinden görünen parmakları kızarık uzamış ve bir kaçı kırık tırnak ve uçları morarmış ince uzun eller..
Al al mimiksiz umutsuz çocuksu surat..
Yaşamak için neden arayan annesinin ufak kızı.
Telefonuna gelen mesaj sesinden bir anda ürktü solukları hızlandı mesaj olduğunu fark edince sakinleyip telefonuna baktı.Tanımadığı bir adresten mail gelmişti mail'i okurkan kaşları çatıldı ilk defa ürkmüştü bu sessiz sokaktan arkasına baktı köşede yavru bir kedi vardı birde kendi,ürkecek hiç bir şey yok dedi içinden kesin okuldan bir aptal ve şakalarıdır diyip teskin etti kendini.
Mail'e döndü tekrar onu ürküten satırlara bir daha göz gezdirdi
Yaşamak için nedenin ben olabilirim!
yazıyordu doğru okumuştu sert bir şekilde yutkundu boğazı kurunuş ve üşümüştü eve gidip sıcak bir duş alıp okula gitmesi gerekiyordu.Sonra ilgilenirim bu saçma şakanın sahibiyle dedi içinin bir yerlerine sıkışmış kurtla,aydınlanmış yolda hızlanarak oradan uzaklaştı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Silent Eclipse
Teen FictionDumanlısın sen ! Rüzgarın götürdüğü yerdensin. Aptalsında ! Kinayeli bir şekilde sırıttı nefesim tekledi kollarımın uyuştuğunu hissettim gülüşü bile mükemmeldi ama belli etmedim. Sende ukalasın ama bunu senin kadar dile getirdiğim söylenemez. Yine s...
