More Than This

Η άδεια ζωή μου.

Ειναι μια συνηθισμένη μέρα.Ο καιρός μουντος όπως παντα, δεν μου δημιουργει καμεια προδιάθεση να αφήσω το κρεβάτι μου και να πάω σε αυτόν άθλιο χώρο που οι περισσότεροι ονομάζουν σχολειο.Καμεια φίλη ,κανένα ενδιαφέρον και όσο για αγόρια,η κατάσταση ήταν απογοητευτικη😧.
Η μητέρα μου ,με αυτό το γλυκαναλατο ύφος που πάντα είχε όταν προσπαθούσε να με πείσει να κάνω κτ που δεν ήθελα ,μπήκε μέσα στο δωμάτιο και με έναν υπερβολικά εκνευριστικό τρόπο μου ανακοίνωνει ότι η ώρα ειναι περασμένη και οτι θα αργήσω για χιλιοστή φορά στο σχολειο.
"Ποσώς με ενδιαφέρει!"γκαριξα.
"Βλέπω πάλι κεφάκια έχεις "πετάχτηκε η σπαστικά αδερφή μου.Μα αυτή γτ να μην έχει κέφια?Στην ζωή της όλα είναι απλά τελεια!Καλοί βαθμοί,πολλοί φίλοι , σέξι αγόρι.Αυτά περιγράφουν την καθημερινότητα της επαρκως!Σηκώθηκα όλο "χαρα" -λέμε τωρα-, και αφού ντύθηκα, έφυγα τρέχοντας Για το σχολείο.Πρώτη ώρα είχαμε φυσική και δεν είχα καμεια όρεξη να με κατσαδιασει πάλι ο καθηγητής .
Έφτασα 3 λεπτά ακριβώς πριν χτυπήσει το κουδούνι. Ούτε εγώ δεν μπορούσα να πιστέψω ότι διανυσα τρία ολόκληρα τετράγωνα μέσα σε 7 λεπτά!Που να το μάθει η Χριστίνα!!!Α, Ναι,ξέχασα. Δεν μπορώ να μιλήσω στην Χριστίνα. Ζει πολύ μακριά από εδώ.Οι γονείς της αποφάσισαν ότι ο καλύτερος τρόπος να μεγαλώσει ένα 17χρονο ,είναι μεταξύ των πιο σπάνιων φιδιών στο νότιο Αμαζόνιο κάνοντας έρευνες μαζί τους.Αυτή βέβαια λέει ότι περνάει καλά εκεί,και αυτό μου αρκεί.Ή τουλάχιστον προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου ότι μου αρκεί.ΘΕΛΩ ΜΙΑ ΚΑΙΝΟΎΡΙΑ ΦΙΛΗ ΡΕ ΓΑΜΩΤΟ!😖😖😖
Μα ,εχω την αίσθηση ότι κάποιος με κοιτάει.Γυρνάω από την μια ,κανείς.Από την άλλη το ιδιο.Οπ,ποιος είναι αυτός?...

Πως σας φάνηκε το πρώτο κεφάλαιο.το δεύτερο θα είναι πολύ καλύτερο.