UNUTULMAZ

Geri Dönüş

Hani derler ya her şerde bir hayır vardır işte benim hayatım da tam böyle. O kadar üzülmeme rağmen şu an benden mutlusu yok. Sevdiğim adam bana beni sevdiğini söyledi ve artık onu hiç bırakmıycam.
6 ay önce ..
' beren hadi kalk uçağı kaçıracağız'
Tuğçe başımda beni kaldırmaya çalışıyor ama gece o kadar çok eglendik ki sabah geldik eve. Nasıl kalkayım iki saat uykuyla.
'Prensesim hadi kalk'
Bu Aras'ın sesi onun sesini duyar duymaz hemen gözlerimi açtım. Sabah uyanınca yanınızda sevdiğiniz kişiyi görmeniz ne kadar güzel değil mi. Hemen yataktan kalktım ve ikisine de günaydın deyip banyoya koştum. Çünkü bu kılıkla Aras'ın beni daha fazla görmesini istemiyorum. Saçlar dağılmış göz altlarım morarmış üstümde geceden kalma elbisem. Berbat bir halim vardı. Tuğçe ve Aras benim dostlarım. Yurtdışında yanımda olan en yakın arkadaşlarım. Onlarla Londra'da tanıştım. Ailem buraya beni liseyi okumam için gönderdi ve ben onlarla burada tanıştım. Şimdi ise geri dönüyoruz çünkü lise bitti. Aileme beni buraya gönderdikleri için kızmıştım ama Aras la tanışana kadar. Sanırım arası tanıştığımızdan beri seviyorum. Tabi tek taraflı aras ve ben hep arkadaş kalıcaz bunu biliyorum bu yüzden kimseye bu durumdan bahsetmedim. İzmir'e döner dönmez bu hislerimden kurtulmam lazım. Biz bugün İzmir'e dönüyoruz.
....
Sakin bir yolculuktan sonra İzmir'e geldik. Babam şöförümüz Ahmet abiyi göndereceğini söylemişti. Aras'ın da abisi gelecekmiş. Biz daha önce hiç birimizin ailesiyle tanışmadık. Hep farklı zamanlarda gelip gittik tanışmaya vakit kalmamıştı ama artık İzmir'deyiz ve tanışırız. Ahmet abiyi görünce Hemen yanına gittim. Ona selam verip arabaya geçtim. Tuğce'de benimle gelecek evlerimiz yakınmış. Bu habere çok sevinmistim. Aras ise abisini bekliyor kaldı. Yarın yine görüşecektik zaten.
..
Eve geldim annemle babamla hasret giderdim. Sanki ikisinin de benden gizlediği bie şey vardı. İkisi de çok düşünceliydi. Kaç kere ne olduğunu sormama rağmen zamanı gelince öğreneceksin dediler. Odama yerleşmek için izin alıp odama giderken babam yarın misafir gelecek akşam evde ol demişti. Neden mi bunu dedi. Ben babamın ortaklarıyla bile tanışmadım. Eve misafir geldiği gün hep kaçtım. Sanırım yarın önemli ki babam evde ol dedi. Açıkçası yorgun olduğum için pek üstünde durmadım. Odama gidip hasret kaldığım yatağıma girdim ve bir güzel uyudum.
..
Telefonumun sesiyle uyandım arayan kişiler de kahramanim yazısını görünce içimi bir sevinç kapladı ve hemen telefonu açtım.
'Günaydın prenses'
'Günaydın kahramanım'
'Tuğçe hazırlanıyor hadi sende hazırlan ikinizi kahvaltıya götürücem ardından izmir turu yaparız'
Büyük bir mutlulukla
'Tamam hemen hazırlanıyorum 20 dakika sonra tuğçelerde olurum ordan alırsın ikimizi'
'Tamamdır'
Onun sesini duymak bile bana huzur veriyor. Belki çocukça bir his ama ben bu hissi seviyorum. Tek taraflı olması çok kötü. Aras fazla kızlarla gezmez onlarla gönül eylendirmeyen nadir kişilerden biri o. Acaba kalbinde biri var mı. Hiç bir zaman bu konudan konuşmadık. Ne Tuğçe birini sevdiğini söyledi ne Aras ne de ben. Sanki ücümüz dostuz diye susuyor gibi bir halimiz var. Bu düşüncelerden kurtulup
Hemen hızlıca hazırlandım. Ama güzel oldu mu ki yaa yine şort üzerine bol beyaz tişört giydim. Çantamı alıp evden çıktım. Güzel bir gün beni bekliyordu. Eğlenceli bir kahvaltıdan sonra izmir dolaştık sahilini tepeleri her yeri gezdik daha gezecek yer çoktu ama aras aksam babasının ortağının yanına gideceklermis ve bize de misafir geleceği için fazla da uzatmadan bıraktık gezmeyi. Aras beni yine Tuğçe'yle beraber bıraktı. Çünkü bizim evlerimiz çok çok yakın aramızda sadece bir sokak var. Gezerken hep konu benim doğum günüme geldi. Çünkü iki hafta sonra doğum günüm var. Onlar da parti düzenlemek istiyorlar. Bana göre farketmezdi aras olsa yeter tabi bir de Tuğçe.
..
Eve gelince annem ve babama birer öpücük atıp odama çıktım ve fazla açık olmayan yazlık bir elbise giydim. Annem ve babam da fazla resmi giyinmislerdi. Görende kız isteneye geliyorlar. Bir an düşündünde Aras elinde cikolata çiçek bize gelmiş. Güzel olurdu ama sadece hayal. Yüzüme sahte bir gülümseme yerleştirdim ve ailemin yanına oturdum. Acaba bize kim gelecekti iyice merakım artmıştı.
'Anne neler oluyor bize kim gelecek'
' babanın arkadaşı canım'
'Anne sen bir garipsin mutlu değilsin'
Bunları söylerken çok ciddi bir tavır takınmıştım çünkü annem gerçekten üzgündü.
'Özür dilerim annecim biz her şeyi senin için yapıyoruz bunu sakın unutma'
Annemin sesi sonlara doğru kısılmış ve gözleri dolmuştu. Hemen kafamı babama çevirdim yüzüme bakamıyordu. Kesin kötü bir şey vardı ve benden gizleniyordu.
'Baba ben...'
Konuşmamı ne yazıkki kapının zili böldü bunu misafirler gittikten sonra konuşacaktım.
Yazardan
Genç kızın ailesi kapıyı açtı. Büyük bir tebessümle onları karşıladılar. Bu sirada genç kız koltukta oturuyor kalmıştı. İçinde büyük bir merak vardı. Misafirler içeriye geçmeye başlayınca onlara hoşgeldiniz demek için arkasına döndü. İçeriye babasıyla yaşıt bir adam, arkasında orta yaşlarda bakımlı bir kadın ve onun arkasında da 23 24 yaşlarında oldukça çekici esmer bir erkek vardı. Misafirlere hoşgeldiniz derken arkadan bir kişi daha içeri girdi genç kız kim olduğunu henüz görememişti. Herkes koltuklara oturunca karşısında Aras'ı gördü. Evet gelen arasdı. Beren onu görür görmez gülümsedi ama şaşırmıştı. Onun ne işi vardı ki burada. Aras da ona şaşkın şaşkın bakıyordu. genç kız ' aras sen..' dedi ve devamını getiremedi. Aras yaşadığı şoktan çıkmaya çalışarak 'beren senin ne işin var burada' dedi. Beren 'burası benim evim yani burada yaşıyorum' dedi. Ama bur terslik olduğunu anladı genç kız. Aras ise genç kızı derinden sarsacak cümleyi kızın hayatını değiştirecek cümleyi bir anda söyledi ama daha çok kendine söyler gibiydi. Beren'in ona anlatmadığına da kızmıştı bana bağırarak o cümleyi söyledi.
'Saçlamalık demi bu Abimin evleneceği kız beren mi'