Βεντέτα

Φυγή

Μπήκαμε στο αμάξι αφού φορτώσαμε τις βαλίτσες και ξεκινήσαμε. Δεν μας είπαν που θα πηγαίναμε και έτσι πήρα το θάρρος να ρωτήσω
"Που θα πάμε? "
"Στη Μάλτα. " απαντησε ο Άρης ενώ οδηγούσε
"Τι πράγμα?! " ρωτησα ξαφνιασμένη
"Εκεί θα είστε ασφαλείς και οι δύο σας. " πετάχτηκε ο Δημήτρης
"Και πως θα πάμε? " ρώτησε η Ζωή
" Με σκάφος. " αποκρίθηκε ο Άρης
Εκεί η κουβέντα σταμάτησε. Μετά από λίγα λεπτά βρισκόμαστε μπροστά από ένα σκάφος αρκετά μεγάλο.
"Λοιπόν εδω ήμαστε" είπε ο Άρης
"Να μπούμε μέσα? " τον ρώτησα ενώ πήγα κοντά του
" Ναι" απάντησε και με φίλησε απαλά στα χείλη
Αφού μπήκαμε εγώ και η Ζωή τα αγόρια φορτώσαν τις βαλίτσες και ανέβηκαν και αυτοί.
"Δημήτρη θα οδηγήσεις εσύ ή να ανέβω? "
" Άστο σε μένα αδερφέ. Και πες σε παρακαλώ στη Ζωή να έρθει που την θέλω. "
" Οκ"
"Άκουσα με θέλει πάνω" είπε η Ζωή πριν μιλήσει ο Άρης
"Πόσες ώρες θα κάνουμε για να φτάσουμε? " τον ρώτησα όταν είμασταν οι δύο μας αγκαλιά καθισμένοι σε κάτι μαξιλάρες
" Το πολύ σε 3 ώρες καρδιά μου. "μου είπε φιλώντας με
" Και που θα μείνουμε? "
" Στο σπίτι μου. Είναι όλα έτοιμα και μας περιμένουν. "
" Έχεις σπίτι στην Μάλτα? "
" Ναι. Πριν κάτι μήνες το αγόρασα. "
"Ετσι όμως δεν θα μας βρούνε? "
" Όχι γιατί ο πατέρας μου δεν γνωρίζει για το σπίτι παρά μόνο ο Δημήτρης. "
"Ααααα. "
"Λοιπόν θες να πάμε να ξεκουραστείς?
"Ναι αλλά με εσένα μαζί"
"Μόνο μαζί"
Κατέβηκαμε κάτι σκαλοπατάκια και μπήκαμε σε ενα υπέροχο δωμάτιο.
"Μην το κοίτας βγάλε τα ρούχα σου και ξάπλωσε. "
" Μάλιστα Καπετάνιε. "
" Πάω στο μπάνιο και έρχομαι"
"Ενταξει. "
Αφού πήγε στο μπάνιο έβγαλε τα ρούχα μου και αφότου έμεινα με τα εσώρουχα ξάπλωσα στο διπλό κρεβάτι. Ξαφνικά ένοιωσα δύο χέρια να με αγγίζουν. Από την μυρωδιά και μόνο κατάλαβα ότι ήταν ο Άρης
" Σε θέλω. "
" Όχι τώρα μπορεί να μας ακούσουν τα παιδιά. "
" Μην ανησυχείς δεν πρόκειται να μας ακούσουν.
Δεν προλαβα να πω λέξη και άρχισε να με φιλάει. Σε χρόνο ρεκόρ μου είχε βγάλει τα εσώρουχα και αυτό την μπλούζα και το παντελόνι του.
"Μωρό μου είσαι δικιά μου" έλεγε καθε φορά που έμπαινε μέσα μου.
Ο οργασμός μου ήρθε πρώτος ενω μετά από λίγα λεπτά και του Άρη.
Ήμασταν αγκαλιά και μου έλεγε για την πρώτη φορά που ανέβηκε στην Αθήνα για να κάνει την δουλειά αλλά μόλις με είδε άλλαξε γνώμη και γύρισε πίσω λέγοντας ότι δεν με έβρισκε και διάφορες τέτοιες δικαιολογίες για να μην πάθω κακό. Κάπως έτσι μας πήρε ο ύπνος. Κάποια στιγμή άκουγα μια φωνή να μου λέει
"Ξυπνάααα. "
"Μπορείς να μην φωνάζεις στο αυτί μου ενώ κοιμάμαι?" του είπα και καλά θυμωμένη
" Συγνώμη. Μου θύμωσες? "
" Ναι. "
" Και τι μπορώ να κάνω για να ξεθυμώσεις? "
" Δεν ξέρω? "
Δεν απάντησε αλλά άρχισε να με φιλάει. Αφού σταμάτησε ντύθηκα και ανεβήκαμε πάνω.
" Δημήτρη είναι όλα έτοιμα? "Άρη με έχεις ρωτήσει 100 φορές και σου έχω πει ναι δεν στο ξαναλέω"
"Καλά μην κάνεις έτσι απλά φοβάμαι . "
"Μην φοβάσαι δεν θα γίνει τίποτα όλα πάνε καλά. "
Αφου δέσαμε το σκάφος και βγήκαμε μπήκαμε σε ένα αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε για το σπίτι του Άρη που θα γινόταν το προσωρινό καταφύγιο μας.
Μετά από λίγα λεπτά φτάσαμε μπροστά σε ένα σχετικά μεγάλο ξύλινο σπίτι.

Φύγανε από την Κρήτη και πήγαινε στην Ματλά για να είναι ασφαλής. Κατά πόσο δεν γνωρίζουν.