KARMAŞA

~1~

~O gece gittiği kafenin sahibi samimi tombul bir amca denebilecek yaşlardaydı.Kafe yoğun olduğundan birçok çalışanı vardı.O gece teras katında tek başına oturmuştu.İlk defa geldiği bir yere bu kadar çabuk alışması tuhaftı. Onu o kafeye çeken bir şeyler vardı ama tam anlayamamıştı.Etrafa baktığında masaya yaklaşan bir çocuk gördü.Orta uzun,siyah kıvırcık saçları ve kahverengi gözleriyle ona  yaklaşıyordu. Sipariş almaya geldiğini düşündü ve yanılmadı.Tuhaf bir enerjisi vardı ve çok ciddiydi. Yanına geldiğinde yüzüne bakmadan ne istediğini sordu ve cevabını alınca gitti.Bu çocukta Gece'yi (kızı) etkileyen bir şeyler vardı.Gece çocuğun siparişini getirmesini beklerken istediği kahveyi başka bir çalışan getirdi.Bozulsa da farkettirmemişti. Kahvesini yudumlarken masadaki dergilerden bir tanesine göz attı. Birkaç saat oturdu ancak kafenin yoğun olmasına rağmen o çocuğu göremedi. Geç olmuştu ve kalkması gerekiyordu. Kasaya yaklaşırken o çocuğu görüp göremeyeceğini düşünüyordu.Kasiyer o değildi. Artık tamamen umudu kesilmişti. Kapıya yöneldiğinde önlüklü bir çalışan gördü.Çalışan ona doğru dönünce o çocuk olduğunu farketti.Ve ilk kez göz göze geldiler.Gece gözlerini kaçırdıktan sonra çocuğun yaka kartına takıldı. Emre yazıyordu. Soyadı yazmıyordu.Çocuk masalara bakmak üzere uzaklaştı. Gece de kafeden ayrıldı. Evin yolunu tuttu.~
(Rüya)