"Ik weet dat je me wilt" ,zeg ik terwijl een arrogante grijns mijn gezicht op kruipt.
"En wat als je ernaast zit?"
"Doe ik niet."
Kato trekt een wenkbrauw op.
"Jawel doe je wel. En laat me nu door Jayden! Ik moet naar de les!"
Ze doet een stap opz...
Ik werd 2 dagen later ontslagen uit het ziekenhuis. We-Jayden, Dylan, Liam, Emma, Vincent en ik- zijn 1 grote vriendengroep geworden, soms is er wel nog wat spanning tussen Jayden en Vincent, maar minder dan eerst. Niemand had het verwacht -ik ook niet- maar het is echt leuk met z'n allen. Morgen gaan we al terug naar huis. Jayden heeft gevraagd of ik vanavond vrij wilde houden, ik heb geen idee waarom. Stiekem hoop ik dat we op een date gaan, maar ik wil niet teveel hopen. Zo komt het minder hard aan als het toch niet is.
Ik ben ook goed bevriend geraakt met Amélie en haar dochtertje. Haar man is ook vriendelijk en zo, maar overdag is hij op zijn werk tot 6 uur en we spelen geen spelletjes met hem zoals we met Lise doen.
Hopeloos stond ik over mijn koffer gebogen. Ik had geen idee wat we gingen doen en dat zorgde ervoor dat ik niet wist wat ik moest aandoen.
Plots kwam Amélie binnengestormd, zonder kloppen!
"Wat heb ik gehoord?",vroeg ze gespeeld onschuldig.
"Ik weet het niet, wat heb je gehoord?"
"Hou je maar niet van de domme! Jij en Jayden gaan op een date!",zei ze hyper.
Ik rolde met mijn ogen. "We gaan níet op een date. We gaan gewoon ergens hangen of zo..."
"Maak dat jezelf maar wijs. Kato, geloof me. Die jongen is he-le-maal hotteldebottel van je",vertelde ze.
Ik hoopte natuurlijk wel dat ze gelijk had, maar komaan, hij valt alleen op de populaire, knappe cheerleaders. Niet op onpopulaire, bijna onzichtbare meisjes.
"Ik help je wel met je kleren te kiezen",verzekerde ze me.
Met zelfzeker passen stapte ze op mijn rommelige koffer af en pakte er een zwarte overall en een grijze t-shirt uit. Wow, ik moet toegeven: ze heeft nog stijl. Ik dacht altijd dat alle volwassenen gewoon maar wat aandeden, toch niet dus.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Het was half 6 en ik was helemaal klaar. Ik had mijn haar gestijld, de kleren, die Amélie koos, aangetrokken en mijn leuke zwarte botjes-waar ik echt verliefd op was- eronder.
Ik weet niet waar Jayden de hele dag heeft rondgehangen, maar hij was wel mooi op tijd. Gelukkig, want ik heb er namelijk een hekel aan als mensen te laat komen.
Ja, ik ben zo een persoon dat altijd tenminste 10 minuten op voorhand er al is.
Hij zag er trouwens ook niet mis uit.
"Klaar, prinses?", vroeg hij terwijl hij zijn arm uitstak zodat ik kon inhaken, wat ik dan ook deed.
"Helemaal."
Hij bracht me naar een Volvo en opende de deur van de passagierskant zodat ik kon instappen. Ik bedankte hem en zijn beroemde grijns kwam weer tevoorschijn.
Wanneer hij zelf ook was ingestapt vertrokken we.
"Waar gaan we heen?", vroeg ik nieuwsgierig.
"Geduld, prinses. Geduld."
Sorry dat het zo kort is maar ik ga weer zoals vroeger korte hoofdstukken met minder tijd tussen X
