Pain H.S

~Συναντηση~

Καθε μερα ιδια τιποτα το διαφορετικο εκτος απο την ιδια διαθεση του ηλιου βέβαια ολο βροχες και χιονι τιποτα αλλο.Με λενε Emily Kalinson ζω με τους γονεις μου στο Λονδίνο ειμαι το μοναχικο κοριτσι χωρις φιλους μονο την Olivia που ειμαστε υπερβολικα δεμενες αλλα δν πηγενουμε στο ιδιο σχολειο κι αυτο με κανει να ειμαι μοναχική στο σχολειο ειμαι 18 χρονών καθε μερα τοσο διαφορετικη για τους αλλους τοσο ιδια για μενα μετα το σχολειο οπως καθημερινα περιμενω το λεωφορειο καθομαι στην συνηθισμένη μου θεση και ολο τα ιδια προσωπα σχεδον τον αγορι στα δεξια μπροστα παντα τον παρατηρω ειναι τοσο γοητευτικος και τοσο μυστήριος φαίνεται ειναι αραγε? Ολες αυτες οι ερωτησεις στο μυαλο μου που δεν ξερω της απαντησεις τους αλλα θελω τοσο πολυ να μαθω .Περασε τοσο γρήγορα η ωρα πρεπει να κατευω στην σταση μου τοσο βαρετος ο ιδιος και ιδιος δρομος με τον αγορι πολλες φορες πισω κι και μπροστα μου χωρις να το καταλαβω γλυστρισα και βρεθηκα κατω στο πεζοδρόμιο μολις πηγα να σηκωθω ένιωσα δυο χερια να με σηκωνουν χωρις δευτερη σκεψει γύρισα γρηγορα και αντικριζα τα πρασινα ματια του σαν κρισταλλα έλαμπαν τοσο ομορφος τοσο κοντα ηταν το αγορι απ το λεωφορείο.
Harry'POV
Την σηκωσα χωρις δευτερη σκεψει δεν ηθελα να την αφησω εκει κατω και να την προσπερασω παντα κατι με τραβουσε πανω της οταν την κοιταγα στο λεωφορείο και στο ιδιο δρομο που περπαταγαμε χωρις να καταλαβω ηδη τα ματια μου καρφώθηκαν πανω στα δικα της τα γαλανα ματια της τοσο ομορφα ματια λες και εβλεπα την ψυχη της απο μεσα μα επρεπε να μεινω μακρια της το παρελθόν μου δεν ειναι τοσο καλο για αυτην .Εισαι καλα την ρωταω. Καρφομενα ακομα τα βλεμματα μας μου ανταποκρίθηκε Καλα ειμαι σε ευχαριστώ που με βοηθησες να σηκωθω δεν καταλαβα καν πως επεσα δεν προσεξα μου ειπε και κατεβασε το βλεμμα της κατω και πλεον δεν μπορυσαν να δω αυτα τα υπεροχα ματια της Αρχισε να περπαταει γρηγορα προς την αντιθετη κατευθηνση. Ομως κατι μου ελεγες οτι επρεπε να την σταματησω, να της μιλησω περισσοτερο. "Περιμενε" φωναξα. Εκεινη γυρισε και με κοιταξε και το μονο που μπορεσα να κανω ηταν να κοιταζω επιμονα εκεινα τα καταγαλανα ματια. "Με λενε Harry" ειπα περιμενοντας την απαντηση της. "Emily" ειπε χαμογελοντας και φευγοντας μακρια μου.
Emily'POV
Σε ολη την διαδρομη για το σπιτι δε μπορουσα να τον βγαλω απο το μυαλο μου. Τον ξερω τοσο λιγο ομως νιωθω οτι τον ξερω χρονια. Ακομη και αν δε ξερω ουτε το επιθετο του. Ολα πανω του τον κανουν μυστιριο και γοητευτικο. Ισως φταει ο τροπος που σε κοιταζει, ισως τα καταπρασινα ματια του, η ισως και οι μπουκλες του. Ενω σκεφτομουν αυτα εφτασα στην πορτα του σπιτιου μου, οταν συνηδιτοποιησα οτι ειχα ξεχασει να παρω τα κλειδια μαζι μου. Ευτυχώς πισω πορτα του κηπου ηταν ανοιχτεί και ετσι καταφερα να μπω μεσα αφησα γρηγορα τα πραγματα και πηγα να κανω μπανιο δεν αντεχα αλλο οι σκεψεις οι δαιμονες μου ουρλιαζαν μετα απο την συνάντηση με τον harry η σκινη παιζει μπροστα στα ματια μου ολη την ωρα τα ματια του το πρόσωπο του τοσο κοντα δεν μπορω να τον βγαλω απ το μυαλό οταν δεν νιωθω καλα κανω μπανιο με καυτό νερο να ηρεμήσω να ηρεμήσουν οι σκεψεις αλλα τωρα τι εγινε τι επαθαν οι ηλιθιες σκεψεισ και οι ηλίθιοι δαιμονες γαμωτο εκλησα τα ματια και η εικονα των ματιων του ηταν ολη την ωρα στο μυαλο μου δεν έμοιαζε για μυστηριος οπως νομιζα έμοιαζε σαν αγγελος αλλα ειναι αραγε? Θελω να τον γνωρίσω ισως αποκτήσω εναν φιλο εναν καλο φιλο δεν ειμαι της σχεσεις ειχα μια παλια 1χρονο αλλα αφου μετακόμισα με τους γονεις μ δεν εχουμε ποια επαφες ειμαι 18 και δεν εχω ερθει με κανενανσε επαφη 18 και ακομα παρθενα οχι τοσο παράξενο δεν μου φέρεται καθολου παραξενο Το καυτο νερο τρεχει στην πλατη μου ενω κλεινω τα ματια μου και το μονο που σκεφτομαι ειναι ο εκεινος. Ο χαρρυ. Δε μπορω να τον βγαλω απο το μυαλο μου. Οσο και να προσπαθω ειναι παντα εκει. Δε μπορω να μπλεξω με εκεινον. Δε πρεπει.
Harry'POV
Προσπαθω να την βγαλω απο το μυαλο μου. Ομως δε μπορω. Αυτη η κοπελα φαινεται τοσο καλη και αγνη. Δε μπορει να μπλεξει με εμενα. Δε πρεπει. Θα την καταστρεψω. Το παρελθον μου με στειχιωνει ακομα. Και θα με στειχιωνει για παντα, ως την τημωρια μου.Και δε θελω να γινει το ιδιο και με εκεινη. Δε θελω εγω να ειμαι το λαθος της. Πρεπει να ζησει μια ευτιχισμενη ζωη που δε περιλαμβανει εμενα. Αυτο το κοριτσι αξιζει πολλα περισσοτερα. Η Emily δεν με αξιζει.Και οι δυο ξαπλωσαν και εσβησαν το φως σκέφτοντας ο ενας τον αλλον.
Γειαααα σαςςςς αγάπες αυτή ειναι η καινούρια μου ιστορία ελπίζω να σας αρέσει το πρωτο κεφάλαιο και να θέλετε να διαβάστε την συνέχεια .Και τέλος μην ξεχασετε να γράφεται σχόλια ,να ψηφίζεται και εαν θέλετε να προτείνεται την ιστορία μου . Αντιοζζ μωρά θα τα πουμε φιλακιααα αγάπες