Yıldızları Say

Motor Severim

                  

Zeynep:

"İşte x'i buradan 15 buluyoruz" dedi Irmak neredeyse kalem oynatmadan. Bir kitaba bir Irmak'a baktım.

"Neyyy?" diye bağırdığımda Irmak kahkaha atmıştı. Anlamadım ne yapayım?

"Anlamadın  mı?"

"Sence o neyyy anlama belirtisi gibi mi duruyor?" dediğimde Irmak bıkkınlıkla kitabı önüne almıştı.

"Tamam bir kez daha anlatacağım bu sefer iyi dinle."

"Öncekinde de iyi dinlemiştim ama anlamadım"

"Zey dikkatini vermiyorsun kafan nerede?"

Yatakta doğrulup oturur pozisyona geçtim. O da benim gibi yapıp karşıma oturdu.

"Şu para olayına canım sıkıldı. Alper'in kiramızı ödemesi gururumu kırdı be Clavel, orada bir şey diyemedim ama durum bu. Ben bu haldeysem abim ne haldedir kim bilir?"

"Şu motor yarışından gelen parayı hala almadın mı?"

"Yarın almaya gideceğim, onunla Alper'in borcunu ödemeyi planlıyorum sonra da geri kalanıyla abime o makineyi alacağım ama... Şuan durumlar iyi değil bu nedenle o makineyi almayı ertelemem gerek" dedim ve geriye doğru yatıp derin bir iç çektim.

"Of be annemler de tam gidecek zamanı buldular."

"Alper'e parasını geç versen olmaz mı? Sonuçta o bunu takacak biri değil. Cüzdanında sizin iki kiranızı karşılayacak kadar para var. Eminim bunu takmamıştır bile."

"Irmak saçmalamaz mısın? O takmasa bile ben takıyorum. Abi az değil 1200 küsür lira verdi. O paranın nasıl cüzdanında olduğunu merak ediyor olsam da bu çok tuhaftı."

"Acaba biliyor muydu? Bu kira olayını. Belki de abin bahsetti ve Alper ona vermek için yanında para getirdi. Ama bilirsin, Doruk o parayı zorlasan almaz" dedi Clavel bende kafa sallayarak onu onayladım.

"Ve Alper emrivaki yaptı. Ben ona öyle bir emrivaki yapacağım ki hayatında böyle bir şey yaşamayacak bir daha." Dediğimde Irmak gülüp beni tekrar derslere dönmek için ikna etti.

"Eğer çalışmazsak matematik hocası da sana emrivaki yapacak."

"Irmak, yarın parayı almaya gittiğimde sende yanımda gelir misin? Çünkü yalnız gitmek istemiyorum."

Irmak kafasını kitaptan kaldırıp gözlerini bana dikmişti.

"Sorman bile hata, tabiî ki gelirim."

"İyi ki yanımdasın Clavel, ama şimdi bana x'in neden 13 çıktığını anlatacaksın."

"Aslında x 15 çıkmıştı" dediğinde istemsizce gülmüştüm.

"Üçün beşin hesabını yapmasak diyorum, hadi anlat sen bana şu soruyu"

Clavel tabi soruyu bana 100 küsür kez anlattı, ben anlamadım. Ölüm gibi bir şeydi ama kimse ölmedi. Ya da ben ölmüş de olabilirim.

Biz hala soruyla boğuşurken -daha doğrusu ben boğuşurken- bir ses duymuştuk ve ikimizde aynı anda kafamızı kaldırıp kapıya çevirmiştik.

Abim elinde kamera ile bize gülümsüyordu.

"Kırk yılın başı ders çalıştınız, bunu fotoğrafa dökmesem olmazdı. Çerçeveletip duvara asılacak ikinci bir fotoğraf oldu elimde."

"Ya abi işsiz misin gidip başka şeylerle uğraş"