Yıldızları Say

Koçerooo

Irmak:

"Tarçınım, bizim salak tabanları yağladı senle baş başa kaldık. Bari seni eve bırakayım"

"Hiç eve gidesim yok ama bırak bakalım" dediğimde beni durdurup kendine çevirmişti.

"Yine ne oldu?"

"Aynı şeyler, evde kırılacak tabak kalmadı Alper. Korkuyorum yakında masa sandalye filan kıracaklar diye" dediğimde Alper burukça gülümsemişti.

"Bu gece burada kal istersen. Benim için sorun olmaz biliyorsun. Kapım size her zaman açık"

"Biliyorum ama gitmem lazım, gitmezsem kavgalar büyüyor biliyorsun" deyip koltuktan kalktığımda Alper'de benimle birlikte kalkmıştı.

"Ben senin yanındayım, biz senin yanındayız. Bilirsin benimde babamla sorunlarım var hemde fazlaca"

"Evet biliyorum" dedim ve ona sıkıca sarıldım "Yanımda olduğun için çok teşekkür ederim Alper, sen olmasan Zeyle ben napardık? Hani onun bir abisi var, benim o da yok."

"Doruk seninde abin sayılır biliyorsun" dediğinde istemsizce kendimi kötü hissetmiştim. Evet abim sayılırdı.

"Aynen iyi ki varsınız" dedim ve geri çekildim.

"Napıyoruz yürüyecek miyiz?"

"Arabayla gitmemize gerek yok, zaten yol yeterince yakın" dedim ve onun koluna girdim.

"Eve attığım kız güzeldi değil mi?" dediğinde ona ters ters bakıp "Kapa çeneni pis sapık" demiştim.

"Sizin kadar güzel değildi ama kız da güzeldi şimdi hakkını yeme Tarçın"

"Ne dememi bekliyorsun 'Ağzının tadını biliyorsun Sarı' dememi mi?"

"Evet aslında bunu bekliyordum" dediğinde omzuna yavaşça vurmuştum.

"Benim masum Alper'ime ne olmuş, içine Zey kaçmış resmen"

İkimizde bu dediğime kahkaha atmıştık. En sonunda evden ayrıldığımızda yol boyunca dertleşmiştik, o bana sorunlarından bahsetmişti –ki hepsini yüz kez dinlemiştim- bende ona yüz kez anlattığım sorunları yüz birinci kez anlatmıştım. İşte gerçek arkadaşlık budur, sanki o sorunu ilk kez duymuş gibi dinlemek...

"Sesleri buraya kadar geliyor" dedim iç çekerek. Sokağın başından bile duyuluyordu sesleri.

"Yanında durmamı istersen..."

"Daha fazla bu olaya şahit olmamanı istiyorum sadece. Şimdi lütfen git" dediğimde kafasını hayır anlamında salladı.

"Biraz daha kalacağım."

"Alper lütfen git. Zaten ben biraz daha geç kalırsam bana da kızacaklar" dedim ve yaklaşıp onun yanağından öptüm.

"Her şey için teşekkürler tekrar" dediğimde Alper gitmeye hazırlanıyordu.

"Yine de içim hiç rahat değil tarçınım haberin olsun"

"Tamam anladım sarı, ben seni ararım haberleşiriz."

Alper ben içeri girene kadar arkamdan bakmaya devam etmişti.

Anahtarımla kapıyı açıp içeri girdiğim ilk anda duyduğum şey "Nerede kaldın sen?" diyen babamın sesiydi.

"Geldim işte baba" dedim ve ayakkabılarımı çıkarıp ayakkabılığa koydum.

"Sende iyi alışkanlık ettin eve geç kalma olayını."