Bölüm-1 bu bölümü beğenirseniz devamı gelecek :))

41 6 9
                                    

Gece yarısı yine o klasik bağırışmalara uyandım. Annemle babam yine tartışıyordu. Sıradan bir genç kız endişelenip annesiyle babasının yanına gidip onları sakinleştirmeye çalışır yada neden kavga ettiklerini sorardı. Bende böyle yapardım eskiden ama bu davranışımdan uzun süre önce vazgeçtim. Her akşam yaptığım gibi penceremin önündeki yangın merdivenine çıktım ve soğuğun vücuduma çarpmasına izin verdim. Aslında üşüyordum ama soğuk bana iyi geliyordu acılarımı düşünmemi engelliyordu. Sonra daha çok üşüdüm ve içerden kalın bir şeyler almak için pencereden atladım ve dolabımı açtığım sırada kapı çarpılma sesi duydum babam yine evden çıkıp gitmişti, şaşırmadım. Ardından tekrar kapının çarpılarak kapatılma sesini duydum bu sefer şaşırdım odamdan çıkıp merdivenleri ikişer ikişer indim anneme seslendim yoktu. Oda gitmişti. Yukarı çıkıp telefonumla annemi aradım açmadı annemi 17. Arayışımda vazgeçtim ve babamı aradım ulaşılamıyordu annemde babamda beni öylece bırakıp gitmişlerdi. Evde kalmaya daha fazla dayanamadım. Üstüme siyah kazak altımda da siyah kotumu geçirip siyah ceketimide giydim ve sırt çantamı da alıp çıktım. Nereye gideceğimi bilmiyordum sadece annemle babam beni bırakıp gittikleri için üzgündüm. Yolda yürümeye devam ederken bizim semtten uzaklaştığımı fark ettim ama umurumda değildi. Arkamdan bir ses duydum "Ada!"dedi Arkamı döndüm ve bu gece görmek isteyeceğim son kişiyi gördüm, Emir.
Ondan ayrıldığım için beni her gördüğünde laf sokmaya çalışan ve bana nefretle bakan o çocuk. Kahretsin içimden 'aha sıçtık' dedim. Belki şuan abarttığımı düşünebilirsiniz ama bu çocuk ondan ayrıldığım gün kollarını jiletlerle doldurdu. Tabi ki beni sevdiği için değil sinirlendiği için ve ondan sonraki gün bana kısa video göndermişti 'Senin gibi bir kaltak yüzünden kollarımı mahvettim ama aynısını sanada yapıcam ama kollarına değil o seksi bacaklarına.' demişti ve okul çıkışı arkadaşlarımın yabında bana jiletle saldırmaya çalışmıştı ama beni kahramanım Kaan kurtarmıştı(en yakın arkadaşım, sırdaşım, kardeşim Kaan'ım)
"Ada seni gökte ararken yerde buldum"dedi Emir alaycı bi ifadeyle
"Sen benimi arıyordun şuan" dedim. Salak gibi.
Şuan değil her zaman seni arıyorum!" dedi
"Bak şuan seninle uğraşamıycam. Yürü git!" dedim. Bu cesareti nerden aldığımı bilmiyordum.

Yalnızlığı DuyuyorumHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin