Ik ben inmiddels thuis, zou ik hem een bericht sturen? Maar wat als hij het niet was? Dan is dat echt ongemakkelijk. Op dat moment krijg ik een melding, haha het was hem wel. Hij schrijft: 'Je zag er wel mooi uit hoor in je turnpakje', ik reageer met 'Ja jij ook met je rode hoofd van verlegenheid'. Hij zegt dat hij niet verlegen was, ik lach in mezelf en reageer met 'Ja ja zou ik ook zeggen'. En toen zei hij: 'Nu ik je toch al heb gezien, kunnen we net zo goed een keer echt afspreken. Ik twijfel en dacht bij mezelf wat kan een afspraak nou kwaad? Ik stem in en we spreken al over 2 dagen af, ik ben bang maar ook vrolijk.
*Twee dagen later*
Ik voel mijn hartslag luid en duidelijk, Nadim staat al op me te wachten. Ik loop naar buiten en ik twijfel of ik nog terug zou gaan, toen zag ik hem. Wow Ik voelde me gelijk beter, dit heb ik bijna nog nooit gehad meestal gaat het pas na een tijdje weg. Hij is echt mooi, we lopen een stukje en besluiten in een poortje te gaan staan. We lachten veel en zongen mee met de muziek, we praten over van alles en nog wat maar ik heb het nog niet verteld wat ik heb. Zou die dan gelijk afschrikken? Ik probeer er niet te veel over na te denken en gewoon een leuke tijd te hebben. Totdat er een man naar buiten kwam en vroeg of de muziek uit kon omdat sommige proberen te slapen. We moesten lachen en liepen ergens anders heen.
Zal ik meelopen naar huis vroeg Nadim, ik glimlachte en zei ja graag. Toen we voor mijn deur stonden kwam hij dichterbij, hij legde zijn hand op mijn wang en ik voelde me hele lichaam focussen op hem , toen hij eindelijk dichtbij genoeg was stootte we onze tanden tegen elkaar. We moesten lachen en toen gaf hij me alsnog normale kus. Toen ik binnen was dacht ik bij mezelf dat ik in een tijdje niet zo'n leuke avond heb gehad..
*flashback*
Niemand begrijpt het.. Me 'vrienden' hebben ook niks meer laten horen, de enige die ik nog heb is een vriendin en me ouders. Dit had ik echt nooit verwacht, 'vrienden' waarmee ik jaren omging..
